Αστροναύτες σε αποστολή στη Σελήνη, εντοπίζουν σπηλιά που θα τους οδηγήσει στο ναό… «γατίσιων» (βλέπε μαύρα κολάν!) Αμαζόνων, τελευταίων επιζώντων ενός πολιτισμού 2.000.000 ετών. Με τη βοήθεια της μόνης γυναίκας από το πλήρωμα (γιατί «το μυαλό των ανδρών δεν ελέγχεται»!), θα επιχειρήσουν να κλέψουν το σκάφος των γήινων και να φυγαδευτούν στον πλανήτη μας, διότι το οξυγόνο στη Σελήνη εξαντλείται (μη ρωτάς!). Ανεξάρτητη μπιμουβιά (σε 3D, παρακαλώ!), πρώτο δείγμα exploitation παραγωγών του φανταστικού με καλλίγραμμα θηλυκά που έχουν κακό σκοπό για την ανθρωπότητα. Η ατάκα «Δείξε μας τα αδύνατα σημεία τους και θα τους περιλάβουμε» τερματίζει όλα τα σεξιστικά υπονοούμενα αυτού του genre!

Να και μια ταινία που ανατρέπει (μερικώς) τα δεδομένα της θεματολογίας. Εξωγήινοι είναι αυτοί που κάνουν την πρώτη αποστολή προς τη Γη, σε αναζήτηση βοήθειας για να σώσουν τον πλανήτη τους, Μεταλούνα. Εκτός από κοιτάσματα ουρανίου, θα χρειαστούν και μερικούς γήινους επιστήμονες, που θα επιχειρήσουν να δώσουν τη λύση στον πόλεμο που έχει ξεσπάσει με την εχθρική φυλή των Ζέιγκον. Σκηνή ανθολογίας εκείνη της προσγείωσης του ιπτάμενου δίσκου που επιστρέφει στη Γη. Με θετικές κριτικές στην εποχή του και σίγουρα από τα κλασικά του είδους (υπάρχει και αναφορά σε αυτό στο «Ε.Τ.» του Στίβεν Σπίλμπεργκ), σήμερα αντιμετωπίζεται και ως σκουπίδι, εξαιτίας της χρήσης του στο «Mystery Science Theater 3000: The Movie» (1996).

Στον 23ο αιώνα, το αστρόπλοιο C-57D ταξιδεύει στο διάστημα με προορισμό μακρινό πλανήτη και σκοπό να αναζητηθούν τα ίχνη ερευνητικής αποστολής που στάλθηκε εκεί πριν από 20 χρόνια. Αντί για γήινη αποικία, θα συναντήσουν το Robby the Robot και τους μοναδικούς επιζώντες, το Δρα Έντουαρντ Μόρμπιους και την κόρη του, Αλτέρα. Ο επιστήμονας θα τους συστήσει να φύγουν από τον πλανήτη πριν να είναι αργά και η συνέχεια εμπνέεται από το… σαιξπηρικό «The Tempest»! Η σημαντικότερη ταινία του είδους για τη δεκαετία του ‘50 και η πρώτη που διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου εκτός του πλανήτη Γη, έχει ακόμη και σήμερα τεράστια επίδραση στην pop κουλτούρα (μέχρι και αλυσίδα καταστημάτων έχει βαπτίσει!). Προτάθηκε για Όσκαρ οπτικών εφέ.

Ο έβδομος πλανήτης τού τίτλου είναι ο Ουρανός και εκεί φτάνει μια αποστολή γήινων ερευνητών από τα Ηνωμένα Έθνη. Μια εξωγήινη οντότητα θα καταλάβει τα μυαλά και θα παίξει με το υποσυνείδητο των ανθρώπων του πληρώματος, που θα βρεθεί αντιμέτωπο με εσωτερικά μυστικά και σκέψεις, αναμνήσεις από το παρελθόν κι από οικεία πρόσωπα του ιδιωτικού τους βίου πίσω στη Γη! Φτηνή παραγωγή, τα γυρίσματα της οποίας πραγματοποιήθηκαν στη Δανία, αλλά με θέμα που θυμίζει έντονα το «Solaris», 10 χρόνια πριν το γυρίσει ο Αντρέι Ταρκόφσκι! Πιθανότατα να εμπνεύστηκε από το ομώνυμο βιβλίο τού Στανισλάβ Λεμ, που κυκλοφόρησε το ’61.

Στα 1964, τα Ηνωμένα Έθνη στέλνουν ένα διαστημόπλοιο στη Σελήνη, επανδρωμένο με αστροναύτες διαφόρων εθνικοτήτων. Είναι η πρώτη φορά που ο πολιτισμός μας πετυχαίνει αυτό το μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα; Όχι! Το εύρημα μιας… βρετανικής σημαίας στο σεληνιακό έδαφος θα καταπλήξει τους πάντες και το υπόλοιπο φιλμ μάς αφηγείται, μέσω flashback, μια ιστορία που ξεκινά από το 1899, ουσιαστικά εμπνευσμένη από το ομώνυμο βιβλίο του Χέρμπερτ Τζορτζ Γουέλς. Η καλύτερη βρετανική απάντηση στο είδος, που περιλαμβάνει μέχρι και stop-motion εφέ του Ρέι Χαριχάουζεν (ο μεγαλύτερος τεχνικός του άθλος, εξαιτίας του Anamorphic Widescreen format). Οι Σεληνίτες που μας σύστησε ο Μελιές κάνουν και εδώ την εμφάνισή τους.