FreeCinema

Follow us

NO MORE (SUPER) HEROES ANYMORE.

Ο Βασίλης Μπίμπας λατρεύει τα comics. Και το σινεμά. Και επιλέγει τα 15 πιο αγαπημένα φιλμ που βασίστηκαν σε graphic novels, αλλά με ένα… twist: η λίστα δεν περιλαμβάνει ταινίες με υπερήρωες! Ακριβώς όπως συμβαίνει και με τη «Ζωή της Αντέλ», που προϋπήρχε σε μορφή comic. Πέτα τη στολή, τη μάσκα ή τις κάπες και μέτρα αντίστροφα, για ν’ ανακαλύψεις κινηματογραφικές παραγωγές που ίσως δε γνώριζες ότι γεννήθηκαν από κομίστες.

Comics δεν είναι μόνο οι σούπερ ήρωες. Για κάθε περιπέτεια ηρώων με κάπες και βρακάκια έξω από το κολάν, υπάρχει και μία ερωτική ιστορία για μία νεαρή κοπέλα που ερωτεύεται… μιαν άλλη κοπέλα. ΟΚ, όχι ακριβώς, αλλά κάπως έπρεπε να δώσουμε έμφαση στο ότι τα comics, ως μία ακόμη μορφή μυθοπλασίας, καλύπτουν κάθε είδος από τον τρόμο και την επιστημονική φαντασία έως τον ερωτισμό και την κωμωδία. Καθώς «Η Ζωή της Αντέλ», βασισμένη στο graphic novel «Le Bleu est une Couleur Chaude» της Ζιλί Μαρό, κάνει το ντεμπούτο της στις ελληνικές αίθουσες, είναι ευκαιρία να θυμηθούμε μερικές ακόμη ταινίες που βασίζονται σε μη υπερηρωικά graphic novels.

15

TAMARA DREWE (2010)

ΤΟΥ ΣΤΙΒΕΝ ΦΡΙΑΡΣ


Η ΤΑΙΝΙΑ: Η όμορφη δημοσιογράφος Ταμάρα Ντρου επιστρέφει μετά το θάνατο της μητέρας της στο χωριό όπου μεγάλωσε για να ρυθμίσει τα κληρονομικά της και φέρνει αναστάτωση στη βαρετή ζωή τής μικρής κοινωνίας. Το πάλαι ποτέ ασχημόπαπο του χωριού έχει γίνει γυναικάρα και τώρα πια οι άνδρες τη θέλουν και οι γυναίκες τη ζηλεύουν. Σάμπως και στην ελληνική επαρχία τα ίδια δε γίνονται;

Η ΠΗΓΗ: «Tamara Drewe» (2005). Πρόκειται για διασκευή τού μυθιστορήματος «Far from the Madding Crowd» του Τόμας Χάρντι, προσαρμοσμένου στη σύγχρονη εποχή από την Πόζι Σίμοντς. Αρχικά δημοσιεύτηκε σε εβδομαδιαίες συνέχειες στην εφημερίδα Guardian, ωστόσο το 2007 συγκεντρώθηκε σε έναν τόμο, ο οποίος κυκλοφόρησε κυρίως σε βιβλιοπωλεία, στοχεύοντας περισσότερο στο παραδοσιακό κοινό αναγνωστών.

14

300 (2006)

ΤΟΥ ΖΑΚ ΣΝΑΪΝΤΕΡ


Η ΤΑΙΝΙΑ: Σανδάλια, λαδωμένοι και καλογυμνασμένοι κοιλιακοί, ψηφιακά background, επιφανειακός εντυπωσιασμός και αρκετή slo-mo βία. Να μια καλή συνταγή για επιτυχημένη ένοχη απόλαυση, που στιγματίστηκε (δυστυχώς) από την αδυναμία που τρέφουν οι παρελθοντολάγνοι νεοφασίστες προς την ταινία αυτή.

Η ΠΗΓΗ: «300» (1998). Ο χρόνος δε φέρθηκε πολύ καλά σε τούτο το εικαστικά άρτιο πόνημα του Φρανκ Μίλερ. Συνάδελφοι αλλά και κριτικοί πολύ σύντομα άρχισαν να αδειάζουν το δημιουργό, επικρίνοντας τις ιστορικές ανακρίβειες αλλά και την υποψία επικίνδυνης ιδεολογίας που κρύβεται πίσω από το σενάριο. Και κρίνοντας από τη μελλοντική πορεία του Μίλερ, μάλλον είχαν δίκιο.

13

ROAD TO PERDITION (2002)

ΤΟΥ ΣΑΜ ΜΕΝΤΕΣ


Η ΤΑΙΝΙΑ: Εκτελεστής της μαφίας πατέρας μαζί με το γιο του προσπαθεί να εκδικηθεί αρχιμαφιόζο, πρώην αφεντικό του, για τη δολοφονία της υπόλοιπης οικογένειας. Από σενάριο μην περιμένετε και πολλά πρωτότυπα πράγματα, καθώς η πραγματική ραχοκοκαλιά της ταινίας τού Μέντες είναι οι δύσκολες σχέσεις πατεράδων και γιων. Να μην ξεχάσουμε να πούμε και ένα μπράβο για την εκπληκτική διεύθυνση φωτογραφίας του Κόνραντ Λ. Χολ, για την οποία τιμήθηκε με Όσκαρ (μετά θάνατον, ατυχώς).

Η ΠΗΓΗ: «Road to Perdition» (1998). Εμπνευσμένο από το ιαπωνικό manga «Lone Wolf and Cub» των 70’s, το «Road to Perdition» των Μαξ Κόλινς και Ρίτσαρντ Ρέινερ κυκλοφόρησε από την Paradox Press της DC Comics στην προσπάθεια της εταιρείας να κάνει άνοιγμα σε άλλα είδη πέραν των υπερηρώων. Σημείωσε αρκετή επιτυχία και οδήγησε στην έκδοση και άλλων graphic novels αλλά και μυθιστορημάτων με τους ίδιους χαρακτήρες.

12

WEIRD SCIENCE (1985)

ΤΟΥ ΤΖΟΝ ΧΙΟΥΖ


Η ΤΑΙΝΙΑ: Δύο σπασίκλες με χαμηλή αυτοπεποίθηση και κοινωνικότητα επιστρατεύουν τις τεχνολογικές τους γνώσεις, και εμπνευσμένοι από τον… Φρανκενστάιν, δημιουργούν μέσω υπολογιστή την απόλυτη γυναίκα, την οποία υποδύεται (δικαίως) η Κέλι ΛεΜπροκ. Στη συνέχεια ακολουθούν κωμικές καταστάσεις, παρεξηγήσεις, ρομαντικές στιγμές, φιλίες που δοκιμάζονται και αυτή η μοναδική αίσθηση νιότης, που ο Χιουζ κατέγραφε στις ταινίες του τόσο αβίαστα.

Η ΠΗΓΗ: «Made of the Future» (1951). Η ιστορία του Αλ Φέντστιν, στην οποία βασίστηκε η ταινία, δημοσιεύτηκε στο 5ο τεύχος της ανθολογίας «Weird Science» από την εταιρία EC Comics, γνωστής και από τον τίτλο «Tales from the Crypt».

11

30 DAYS OF NIGHT (2007)

ΤΟΥ ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΣΛΕΪΝΤ


Η ΤΑΙΝΙΑ: Χαρές και πανηγύρια για μια ομάδα βαμπίρ, καθώς μια μικρή πόλη στην Αλάσκα ετοιμάζεται για την ετήσια πολική νύχτα (30 μερόνυχτα σκοταδιού, κατάθλιψη σκέτη). Τα βαμπίρ σαμποτάρουν τις τηλεπικοινωνίες και τις μεταφορές αποκόπτοντας τους κατοίκους από τον έξω κόσμο και ετοιμάζονται για λαχταριστό φαγοπότι, που θα διαρκέσει έναν ολόκληρο μήνα. Οι κάτοικοι της πόλης, όμως, δε θα καταθέσουν τα όπλα τόσο εύκολα. Τίμια ταινία τρόμου, δέχτηκε αναίτιες επιθέσεις από τους φανατικούς τού comic (το οποίο, μεταξύ μας, πέρα από τη βασική ιδέα δεν ήταν και κάτι το φοβερό).

Η ΠΗΓΗ: «30 Days of Night» (2002). Μετά από αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες να πουλήσει το εντυπωσιακό high concept του είτε σε εκδοτικές είτε σε εταιρείες παραγωγής, ο σεναριογράφος Στιβ Νάιλς κατάφερε, τελικά, να το εκδώσει από την τότε μικρή εταιρεία IDW, σε σκίτσο του Μπεν Τέμπλσμιθ, δημιουργώντας ένα από τα πιο επιτυχημένα comics τρόμου των 00’s, για να αρμέξει στη συνέχεια αυτή την επιτυχία με ένα σωρό συνέχειες και spin-offs.