FreeCinema

Follow us

Πώς να χάσεις ένα Press Junket!

Ο Παναγιώτης Παναγόπουλος πετάχτηκε μέχρι Παρίσι μεριά για το Press Junket και την πρεμιέρα του «Ο Σκοτεινός Ιππότης: Η Επιστροφή» στην Πόλη του Φωτός. Επέστρεψε με άδεια χέρια! Ακολουθεί ένας οδηγός, σε οκτώ απλά βήματα, που εξηγεί πόσο ατυχές μπορεί να προκύψει ένα τέτοιο συμβάν…

Press Junket, για όσους δεν γνωρίζουν τις λεπτομέρειες του κινηματογραφικού χώρου, είναι το γεγονός προβολής που οργανώνουν συνήθως τα μεγάλα studios για την προώθηση μιας ταινίας, το οποίο περιλαμβάνει συνεντεύξεις με τους συντελεστές της. Πραγματοποιείται σε πόλεις – μεγάλα κινηματογραφικά κέντρα, όπως το Λος Άντζελες και η Νέα Υόρκη στην Αμερική ή το Λονδίνο και δευτερευόντως το Παρίσι στην Ευρώπη, αλλά και στα σημαντικότερα Φεστιβάλ.

Ακόμη κι αν έχουν πέσει δραματικά τα εισιτήρια των ταινιών στην Ελλάδα και παρά το γεγονός ότι οι κυκλοφορίες των εντύπων έχουν κάνει βουτιά σαν αυτή του Χαβιέρ Μπαρδέμ στο «Η Θάλασσα Μέσα Μου», τα junkets εξακολουθούν να είναι ένα σταθερό μέσο πάρε- δώσε, ανάμεσα στα media και τις εταιρείες διανομής. Για τα πρώτα, είναι καλό πρωτογενές υλικό, γιατί όπως και να το κάνουμε, άλλη χάρη έχει να βλέπεις τους stars από κοντά και να τους κάνεις τις δικές σου ερωτήσεις, παρά να μεταφράζεις τι έχουν πει από δω κι από κει (ή για τις πιο lame περιπτώσεις, να τους κυνηγάς να φωτογραφηθούν μαζί σου, τη στιγμή που οι ίδιοι δε γουστάρουν καθόλου και οι publicists το ΦΩΝΑΖΟΥΝ κάθε φορά: «No photos, please!»).

Για τις δεύτερες, είναι μια καλή έμμεση διαφήμιση, αφού η ταινία τους προβάλλεται ως ύλη μέσα από το μέσο που θα επιλέξουν κάθε φορά, κάτι που δίνει μεγαλύτερο βάρος στην ταινία από το να έμπαινε μια απλή, πληρωμένη καταχώρηση. Λογικό, επομένως, να εξακολουθούν τα junkets να είναι περιζήτητα, πολλές φορές φτάνοντας ακόμη και στο σημείο να προκαλούν παρεξηγήσεις (δηλαδή, «Γιατί έστειλες τώρα αυτόν;» και άλλες παρόμοιες χαριτωμενιές…).

Με χαρά ξεκίνησα, πριν από έναν μήνα ακριβώς, να πάω στο Παρίσι για το junket του «Ο Σκοτεινός Ιππότης: Η Επιστροφή». Αλλά, δεν… Στον προορισμό μου έφτασα, οι συνεντεύξεις, όμως, δεν έγιναν ποτέ! Και επειδή είμαι, πια, βετεράνος στο είδος (και των junkets που γίνονται κανονικά αλλά και των «χαμένων»), ορίστε τα βήματα για να χάσεις ένα.

1

YOU NEED TO HAVE A PICTURE


Πρώτα απ’ όλα, χρειάζεσαι μια ταινία που να θεωρείται σημαντική ή αναμενόμενη ή έστω να έχει ένα μεγάλο όνομα, σκηνοθέτη ή πρωταγωνιστή. Μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού θα θρηνούσαν την απώλεια του junket για μια ταινία όπως π.χ. τις «Μεσοτοιχίες». Άσε που παραγωγές τέτοιου μεγέθους (τίποτα προσωπικό με την ταινία), αγνοούν αυτόν τον τρόπο προώθησης. Ενώ για το «Ο Σκοτεινός Ιππότης: Η Επιστροφή»… κάνει και controversy.

2

SAVE THE DATE


Το δεύτερο που χρειάζεσαι είναι ένα παρανοϊκό γεγονός ή, απλώς, έναν παρανοϊκό που θα διαλύσει το σύμπαν, μαζί και όποιο πρόγραμμα έχεις κάνει. Αυτό συνήθως αποκτά και μια ημερομηνία που θα θυμάσαι, ίσως και για πάντα. Στην περίπτωσή μας, λέγεται… 20 Ιουλίου του 2012.

3

ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΑΠΟ ΑΤΥΧΗ ΓΕΓΟΝΟΤΑ


Τρίτον, μια δόση προσωπικής ατυχίας. Ο χαρακτηρισμός του βετεράνου δεν είναι τυχαίος. Έχω χάσει συνέντευξη με τον Άντονι Χόπκινς επειδή είχα το «προνόμιο» να βρίσκομαι σε αεροπλάνο, στον αμερικανικό εναέριο χώρο, εκείνη την 11η Σεπτεμβρίου, τις συνεντεύξεις του «J. Edgar» επειδή στην Αμερικανική Πρεσβεία χάλασε ο εκτυπωτής (!) και δεν μπορούσαν να τυπώσουν τη δημοσιογραφική μου βίζα και, αυτή τη φορά, τα ραντεβού του «Ο Σκοτεινός Ιππότης: Η Επιστροφή» εξαιτίας ενός ανισόρροπου τύπου στο Κολοράντο που αποφάσισε να στείλει στον τάφο μια ντουζίνα ανθρώπους. Αγαπητή Village Films, μη με θεωρείς γρουσούζη. Το κακό έτσι κι αλλιώς τρίτωσε. Μη διστάσεις να με ξανακαλέσεις. Έχω βάλει στο μάτι και το «The Great Gatsby»… (Εκ της Διευθύνσεως: Τώρα που άλλαξε η ημερομηνία εξόδου του φιλμ για το 2013, μην ανησυχείτε, έχουμε αποφύγει το σίγουρο τέλος του κόσμου, να το στείλετε το παιδί…)

4

Η ΚΛΗΣΗ ΣΑΣ ΠΡΟΩΘΕΙΤΑΙ


Τι κάνεις από τη στιγμή που πατήσεις το πόδι σου στο αεροδρόμιο και μάθεις τα μαντάτα; Πολλά τηλέφωνα. Με το ελληνικό γραφείο διανομής, με το τοπικό γραφείο του studio (αν απαντήσουν, γιατί τρέχουν και δε φτάνουν με το κακό που τους βρήκε), με φίλους και γνωστούς που ξέρουν ότι ταξιδεύεις και έχουν έναν… καλό λόγο να πουν. «Έλα ρε, τι έγινε;» και βουρ στο «ψητό»…

5

PAUSE


Δεν πρόκειται να μάθεις πολλά από τα τηλέφωνα, γιατί απλώς κανείς δεν ξέρει τι πρόκειται να γίνει. Απλώς, ανακυκλώνεις τα ίδια και τα ίδια. Ακολουθεί μια μεγάααααααλη παύση χωρίς καμία πληροφορία, με την ελπίδα πως την επόμενη μέρα, στα προγραμματισμένα ραντεβού, θα εμφανιστούν ο Κρίστοφερ Νόλαν, η Μαριόν Κοτιγιάρ, η Αν Χάθαγουεϊ και οι λοιποί του καστ (ο Κρίστιαν Μπέιλ και ο Τομ Χάρντι είχαν πει ήδη ότι θα «την κάνουν» νωρίς).

6

BLACK CARPET


Ακύρωση της επίσημης πρεμιέρας. Ωχ… τα νέα δεν είναι καλά. Λογικό μεν, αφού με κανέναν τρόπο δεν θα ήταν καλή προβολή οι συντελεστές της ταινίας να εμφανίζονται με tuxedo και τουαλέτες (- Who do you wear, Marion? Dior μωρή, αφού εκεί έχω συμβόλαιο!). Άρον άρον μάζευαν τα… μαύρα χαλιά και τους προβολείς έξω από την κινηματογραφική αίθουσα. Αλλά οι συνεντεύξεις;

7

ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ, PUBLICIST


Φτάνοντας στο κτίριο της Warner στο Παρίσι, όπου θα γινόταν η δημοσιογραφική προβολή, το κλίμα ήταν σαφές. Κανείς από την εταιρεία δεν ήταν στην υποδοχή και, αργότερα, εμφανίστηκε μία και μόνο κυρία (συνήθως είναι τουλάχιστον τρεις), που… έφτυνες αίμα να της πάρεις μια κουβέντα. Δικαιολογημένη η γυναίκα, αφού προσπαθούσε να μιλήσει ταυτόχρονα σε τρία κινητά που χτυπούσαν ακατάπαυστα.

8

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, ΕΙΔΑΜΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ


Με τα πολλά, μπήκαμε να δούμε και την ταινία. Μαζί και η επιβεβαίωση των χαμένων συνεντεύξεων. Η ανάγνωση μιας λιτής δήλωσης θλίψης από το studio για το τραγικό γεγονός και η ανακοίνωση ότι το junket ακυρώνεται. Ο πανικός της κυρίας δεν σταμάτησε, αφού βγήκε από την αίθουσα τρέχοντας, με τα τηλέφωνα που χτυπούσαν στο χέρι. Στην οθόνη, ο Bane έπαιρνε τη σκυτάλη, για να συνεχίσει τα δικά του μακελειά…