Οι καλύτερες ταινίες της σεζόν 1999 – 2000.
Οι 10 καλύτερες ταινίες της κινηματογραφικής σεζόν 1999 – 2000, αποκλειστικά με φιλμ που διανεμήθηκαν στη χώρα μας, είναι εδώ. Μια λίστα που συζητιέται, ενίοτε προκαλεί και, αν μη τι άλλο, διαφέρει από την προβλεψιμότητα των «ιερών αγελάδων» και της «κουλτούρας» της ντόπιας κριτικής. Αυτός είναι ο ειλικρινής απολογισμός του Ηλία Φραγκούλη.
Είναι αυτή η μοναδική στιγμή του χρόνου στην οποία αποκαλύπτεται μια τρομακτική αλήθεια: υπάρχουν και ταινίες που μου αρέσουν! Ακολουθώντας, λοιπόν, την παράδοση της ελληνικής κινηματογραφικής πραγματικότητας (και όχι τα αμερικανικά πρότυπα απολογισμού έτους), ιδού η λίστα με τα 10 σημαντικότερα κινηματογραφικά φιλμ που (διανεμήθηκαν στη χώρα μας και) επέλεξα από τη σεζόν η οποία μόλις τέλειωσε. Η σειρά αρίθμησης είναι πάντοτε αξιολογική. Η αντοχή τους στο πέρασμα του χρόνου θα τεσταριστεί με αναδρομικές επισκέψεις, δικές μου και δικές σας, στο μέλλον…
Η ΕΚΤΗ ΑΙΣΘΗΣΗ (1999) ΤΟΥ Μ. ΝΑΪΤ ΣΙΑΜΑΛΑΝ
THE SIXTH SENSE
Το σκεπτικό του «Carnival of Souls» (1962), αλλά με μία σεναριάρα από κάτω, που δικαιολογούσε ψυχαναλυτικά (και τραυματικά) γιατί αυτός ο πιτσιρικάς έβλεπε νεκρούς ανθρώπους. Τη στιγμή που το καταλάβαινες, ήταν σαν να σε είχε διαπεράσει ηλεκτρικό ρεύμα!
THE MATRIX (1999) ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΓΟΥΑΤΣΟΦΣΚΙ
Τι είναι αληθινό; Ευτυχώς, όχι το σινεμά! Αν προτίμησες το κόκκινο χάπι, έπεσες στα βαθιά της φυγής που σου προσφέρει. Εάν διάλεξες το μπλε, απλά επέστρεψες στη μονοτονία σου.
ΔΥΟ ΚΑΠΝΙΣΜΕΝΕΣ ΚΑΝΝΕΣ (1998) ΤΟΥ ΓΚΑΪ ΡΙΤΣΙ
LOCK, STOCK & TWO SMOKING BARRELS
«It’s a cocktail. You asked for a cocktail.»! Εκσυγχρονισμένη version του cockney χαβαλέ, ρυθμός που τρέχει σπίντα, φατσάρες στο καστ, cool soundtrack μαγκιόρικης έμπνευσης και… εγένετο το κινηματογραφικό στυλ του Γκάι Ρίτσι.
Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΑΚΕΦΑΛΟΥ ΚΑΒΑΛΑΡΗ (1999) ΤΟΥ ΤΙΜ ΜΠΕΡΤΟΝ
SLEEPY HOLLOW
Λες και ο Σέρλοκ Χολμς μπήκε σε goth horror ταινία του Μάριο Μπάβα και την παραγωγή ανέλαβε η Hammer Film Productions! Όλα αυτά μαζί, υπό το πρίσμα του Τιμ Μπέρτον και το πλέον σοβαρών αξιώσεων λούστρο του Χόλιγουντ. Ναι, πήρε κεφάλια!
ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ (1999) ΤΟΥ ΤΖΕΡΕΜΙ ΠΟΝΤΕΣΟΥΑ
THE FIVE SENSES
Πέντε χαρακτήρες αντιπροσωπεύουν τις πέντε αισθήσεις μας και ο Τζέρεμι Ποντέσουα, σε ένα από τα καλύτερα και πιο παραγνωρισμένα φιλμ στα χρονικά του καναδέζικου σινεμά, παραδίδει μαθήματα επανάκτησής τους.
Ο ΤΑΛΑΝΤΟΥΧΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΡΙΠΛΕΪ (1999) ΤΟΥ ΑΝΤΟΝΙ ΜΙΝΓΚΕΛΑ
THE TALENTED MR. RIPLEY
Ο Άντονι Μινγκέλα αναμετράται με το «Γυμνοί στον Ήλιο» (1960) του Ρενέ Κλεμάν και μας δίνει ένα έργο επιτομή της κομψότητας στο σινεμά, αδιανόητα ελκυστικό στο μάτι και διαβρωτικά άρρωστο στην ψυχή του. Τέλειο, δηλαδή.
ΜΟΝΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΩΝ (1999) ΤΟΥ ΓΚΑΣΠΑΡ ΝΟΕ
SEUL CONTRE TOUS
Ο τίτλος αρκεί. Ταυτίζομαι. Και μπορώ. Να τα βάζω με τα «κρέατα». Όση μπόχα κι αν βγάζουν.
ΜΑΝΟΛΙΑ (1999) ΤΟΥ ΠΟΛ ΤΟΜΑΣ ΑΝΤΕΡΣΟΝ
MAGNOLIA
Η αγάπη, η συγχώρεση, το νόημα της ζωής κι ένας ουρανός που βρέχει… βατράχια. Πράγματα που συμβαίνουν, δηλαδή. Εκτός από τη σωτηρία μας.
THE INSIDER (1999) ΤΟΥ ΜΑΪΚΛ ΜΑΝ
Η απόλυτη κορύφωση της καριέρας του Μάικλ Μαν είναι ένα έργο ανησυχητικά αληθινό (ίσως επειδή είναι βιογραφικό), που πενθεί την καθαρότητα της ψυχής, της συνείδησης και την ελευθερία του λόγου, απέναντι σε μια σάπια κοινωνία πλούτου, συμφερόντων και ματαιοδοξίας. Άλλο ένα έργο πάλης, δηλαδή.
FIGHT CLUB (1999) ΤΟΥ ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΦΙΝΤΣΕΡ
«Αυτή είναι η ζωή σου, και τελειώνει σε κάθε λεπτό του χρόνου». Η μεταφορά του controversial βιβλίου του Τσακ Πόλανικ που ενόχλησε το studio, τους παραγωγούς και τους θεατές ακόμη (το ξανάδα σε multiplex και η φίσκα αίθουσα ήταν… μισοάδεια στο τέλος της προβολής), αποτελεί ένα κοινωνικό manifesto σε μορφή φιλμικού γρονθοκοπήματος. Δε μιλάμε γι’ αυτό. Αγωνιζόμαστε.
