του Ηλία Φραγκούλη

Δεν επικροτώ αυτό το είδος ταινιών, κυρίως διότι η ελληνική παραγωγή είναι ανύμπορη να σηκώσει το βάρος τέτοιων παραγωγών, πέραν της εκμετάλλευσης της… αναμνησιολογίας, κάποιου «υπόγειου» εθνικιστικού συναισθήματος και αναβίωσης κλίματος… χαμένων πατρίδων. Από την εποχή της «Πολίτικης Κουζίνας» (2003), το ντόπιο σινεμά στράφηκε προς Σμύρνη μεριά όποτε ήθελε… ν’ αναστηθεί στα ταμεία, ενίοτε με κάκιστες «αρπαχτές» μηδενικής καλλιτεχνικής αξίας (τίτλοι και οικογένειες δεν θίγονται!). Και είναι σοβαρό ζήτημα το να προσπαθήσεις να στήσεις ταινία εποχής, πόσω μάλλον όταν υπάρχει κι ένα… αβυσσαλέο μέτρο σύγκρισης από το ξένο σινεμά. Πώς να το κάνουμε; Άλλο κρινολίνο κι άλλο… σεμεδάκι!

Το επερχόμενο «Σμύρνη μου Αγαπημένη» βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό έργο της Μιμής Ντενίση, που ξεκίνησε να παίζεται από το 2014 και μέτρησε ουκ ολίγες sold-out σεζόν επί σκηνής. Η κινηματογραφική του μεταφορά φέρει την υπογραφή της Tanweer Productions, μιας εταιρείας που έχει ήδη δοκιμαστεί στο συγκεκριμένο είδος, δίνοντας ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα με την «Ευτυχία» (2019). Πέρα από τις αρετές της αφήγησης του φιλμ του Άγγελου Φραντζή, εκεί είδαμε και μία σοβαρή προσπάθεια ν’ αποφευχθούν οι συνήθεις κακοτοπιές που μαστίζουν τις ταινίες εποχής στην Ελλάδα, με το βάρος να πέφτει στους χαρακτήρες και όχι στο ιστορικό background της περιόδου. Στο «Σμύρνη μου Αγαπημένη» μπορεί να υπάρχει ιστορία, όμως, θα είναι αδύνατον να μην πρωταγωνιστεί… η Πόλη.

Περί της ιστορία, λοιπόν, όπως σημειώνει και το δελτίο Τύπου, «η Φιλιώ Μπαλτατζή, μία ηλικιωμένη Ελληνοαμερικανίδα, σπεύδει στη Μυτιλήνη με την εγγονή της, για να συμπαρασταθεί στους Σύριους πρόσφυγες. Κανείς δεν ξέρει την καταγωγή της, κανείς δεν ξέρει ότι η Σμυρνιά γιαγιά της βρέθηκε κάποτε στο ίδιο νησί κατατρεγμένη και προσφυγοπούλα. Το τεφτεράκι με τις συνταγές της συνονόματης γιαγιάς ξετυλίγει την πολυτάραχη ιστορία της κοσμοπολίτικης οικογένειας Μπαλτατζή, όπως διαμορφώνεται από τις τραγικές διεθνείς εξελίξεις που καθόρισαν τη μοίρα ολόκληρων λαών. Διαφορετικές γενιές γυναικών της ίδιας οικογένειας ενώνονται στον χώρο και τον χρόνο, μέσα από τα νήματα της ιστορίας. Παρόν και παρελθόν γίνονται ένα».

Έχοντας μία εταιρεία που προσέχει τις δουλειές της και μία Μιμή Ντενίση που επίσης ανέκαθεν φρόντιζε να προσφέρει όγκο παραγωγής σε οτιδήποτε έκανε μέχρι σήμερα, το teaser trailer (το οποίο μπορείτε να παρακολουθήσετε πατώντας το play πάνω δεξιά, κλασικά) της ταινίας «Σμύρνη μου Αγαπημένη» υπόσχεται υψηλές προδιαγραφές (στο μέτρο του ελληνικού σινεμά), χωρίς να μαρτυρά κάτι από τις σχέσεις παρελθόντος και σήμερα ή ακριβή στοιχεία της ιστορίας, έχει μία μάλλον αρκετά «χορταστική» διάρκεια (σε βαθμό υπερβολής) και κρατά γι’ αργότερα τα πλάνα από την καταστροφή της Σμύρνης, ως highlight δραματικότητας.

Τα γυρίσματα της ταινίας πραγματοποιήθηκαν σε Λέσβο, Χίο, Αθήνα, Πειραιά και Φάληρο, ο Γρηγόρης Καραντινάκης είναι ο σκηνοθέτης, η Ντενίση και ο Μάρτιν Σέρμαν υπογράφουν το σενάριο, ο Διονύσης Σαμιώτης ηγείται της παραγωγής και από το υπόλοιπο κι ονομαστό επιτελείο συντελεστών σίγουρα ξεχωρίζω την παρουσία του διευθυντή φωτογραφίας Σίμου Σαρκετζή, που τα τελευταία χρόνια έχει κάνει «παπάδες» στα πιο πρόσφατα φιλμ περιόδου του Παντελή Βούλγαρη («Μικρά Αγγλία», «Το Τελευταίο Σημείωμα»), αλλά και στα πιο «ψαγμένα» «Winona» του Αλέξανδρου Βούλγαρη και «Περσεφόνη» του Κώστα Αθουσάκη.

Το «Σμύρνη μου Αγαπημένη» θα διανεμηθεί από την εταιρεία Tanweer τα φετινά Χριστούγεννα, με αφορμή τη συμπλήρωση των εκατό χρόνων από την Μικρασιατική καταστροφή.

UPDATE [29/11]: Το δεύτερο και πλήρες trailer της ταινίας κυκλοφόρησε σήμερα και έχει περάσει πλέον μπροστά στη video gallery. Πιο αφηγηματικό, εξαιρετικά υποσχόμενο και εμπορικά… τρανταχτό, σας καλεί να το παρακολουθήσετε.