FreeCinema

Follow us

Έριχνα μια ματιά στο αντίστοιχο περσινό editorial και διαπίστωσα ότι… δεν γίνεται να γράψω κάτι καλύτερο ή πολύ πιο διαφορετικό για φέτος. Δεν είναι εγωιστική η διαπίστωση, απλά δεν έχει αλλάξει ή βελτιωθεί τίποτε στην ελληνική κινηματογραφική αγορά, τα ίδια και τα ίδια βιώνουμε, οι δώδεκα μήνες ελάχιστοι φαντάζουν πια, ουχί στο εξωτερικό, όμως. Εκεί τα πράγματα μάλλον πρόκειται να «μεταμορφωθούν» ραγδαία με τις πλατφόρμες του streaming, οι οποίες θα μας ξαφνιάσουν όταν θα έχουν γιγαντωθεί και θα βγάζουν τα μάτια της βιομηχανίας του θεάματος, εκείνης που στηρίζει και την… κινηματογραφική βιομηχανία. Εεε… για το ίδιο πράγμα μιλάμε, δηλαδή! Duh!

Αυτές τις μέρες «πλακωνόμουν» με κόσμο online, διότι τόλμησα να βάλω χαμηλή βαθμολογία στο «Εκδικητές: Η Τελευταία Πράξη», η αντιπρόταση των (οργισμένων) fans του franchise ήταν να μην ξαναγράψω κριτική για ταινία του genre αφού… «δεν μου αρέσει» και να γράφει κριτικές γι’ αυτά τα φιλμ κάποιος που… μάλλον θα του αρέσουν όλες αυτές οι ταινίες! Και έτσι θα αποχαιρετήσουμε την ύπαρξη και το νόημα της κριτικής, διότι… ποιος είσαι εσύ που θα θίξεις το γούστο των ορδών, ο τάδε YouTuber τα λέει καλύτερα και τα «αστεράκια» στο imdb βγάζουν μέσο όρο που σου γαμεί το σπίτι!

Χάνεται η κριτική της Τέχνης, αγαπητοί μου. Όπως χάνεται και η γλώσσα, οι λέξεις, όπως χάνονται και οι νέοι άνθρωποι που μπορούν να γράφουν (πόσω μάλλον να διαβάζουν…). Θα ηρεμήσουν κάποτε και τα γραφεία διανομής, που δεν θα υπάρχει Φραγκούλης ή κάποιος επόμενος που θα μου «μοιάσει». Ούτε κι αυτό είναι εγωιστικό. Πού θα πληκτρολογεί κανείς στο μέλλον; Στο κινητό του; Εδώ έχουμε μετατρέψει τις τρεις αράδες σε παράγραφο, με μεγάλες φωτογραφίες και banners διαφημιστικά στο ενδιάμεσο, για να κρατηθεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη και να μην αλλάξει «σελίδα». Αν, πάλι, πιστεύετε πως μπορείτε να αρθρώσετε μερικές φράσεις με νόημα σε κάμποσες αράδες και αυτό να στέκει ως κριτική ταινίας, στείλτε μας κανένα δείγμα γραφής μέσω mail, ένα μικρό τσούρμο από… ελεύθερους ανθρώπους είμαστε, που αγαπάμε και το σινεμά και την «αποψάρα» που έχουμε γι’ αυτό. Μπορείτε να μπείτε στην παρέα μας… αν το αξίζετε. Αλλά λεφτά να σας πληρώσουμε δεν έχουμε, hobby έχει γίνει το επάγγελμα, δεν στηρίζουν και οι περισσότερες ελληνικές εταιρείες διανομής, site κριτικής έχουμε, τι περιμέναμε; Να δίνουν οι άνθρωποι τα ωραία τους χρήματα από τα studios του εξωτερικού ή από ευρωπαϊκές επιδοτήσεις στον Φραγκούλη για να τους «θάβει» τα έργα; Έχει και ο «ρομαντισμός» τα όριά του!

Χωρίς πλάκα, κάποτε θα γράψω ένα editorial για τα ελληνικής γραφεία διανομής που από την πρώτη μέρα ύπαρξης του FREE CINEMA δεν συνήψαν ποτέ κάποια εμπορικού χαρακτήρα συνεργασία ή παρείχαν την παραμικρή στήριξη προς το site. Από την πρώτη μέρα, βρε αδελφέ. Άμα τον σιχαίνεσαι τον άλλον και σε ενοχλεί, αυτό οφείλεις να κάνεις, φυσικά. Τίμιο. Ας μην γκρινιάζω απέναντι σε τόση τιμιότητα, διότι ακριβώς αυτό είναι που χαρακτηρίζει κι εμένα.

Τώρα αφήστε με να έχω την αγωνία του πώς θα στήσω με καλές, παλιές ταινίες το όγδοο ΞΑΦΝΙΚΑ ΦΕΤΟΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, γιατί σχεδόν όλα αυτά τα χρόνια εγώ από μόνος μου την πληρώνω αυτή την εβδομάδα προβολών, για να έχω τη χαρά να βλέπω ανθρώπους να γεμίζουν ένα θερινό σινεμά με έργα που κι εγώ έτσι τα πρωτοείδα ή τα ανακάλυψα, από κάτι φθαρμένες κόπιες που έπαιζαν κάθε καλοκαίρι στις αυλές και τις ταράτσες του κέντρου των Αθηνών και διαφόρων τριγύρω γειτονιών. Γιατί αυτό που κάποτε κι εγώ μπορεί να κανιβάλιζα σαν «επανάληψη» που οδήγησε στον κορεσμό, σήμερα το αποκαλώ κινηματογραφική παιδεία. Σήμερα, που χάνεται (και) αυτή η παιδεία, βλέπω την αξία του προγράμματος που έκαναν τα θερινά σε παλαιότερες δεκαετίες. Και προσπαθώ να κρατήσω εκείνη την παράδοση, έστω και για μία εβδομάδα. Για τις αναμνήσεις. Και το χρέος το δικό μου απέναντι σ’ αυτές.

Ευχαριστώ. Και του χρόνου. Εδώ. Ανεξάρτητος. Καθαρός. Ελεύθερος. Κι όποιος γουστάρει, ακολουθεί. Διαβάζοντας. Όχι με Like.

TAGS: