FreeCinema

Follow us

DUNGEONS & DRAGONS: ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΚΛΕΦΤΩΝ (2023)

(DUNGEONS & DRAGONS: HONOR AMONG THIEVES)

  • ΕΙΔΟΣ: Περιπέτεια Φαντασίας
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τζον Φράνσις Ντέιλι, Τζόναθαν Γκόλντσταϊν
  • ΚΑΣΤ: Κρις Πάιν, Μισέλ Ροντρίγκεζ, Ρεγκέ-Ζαν Πέιτζ, Τζάστις Σμιθ, Σοφία Λίλις, Χιου Γκραντ, Κλόι Κόουλμαν, Ντέιζι Χεντ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 134'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: FEELGOOD

Καταφερτζής κλέφτης, παρέα μ’ ένα μικρό τσούρμο από τυχοδιώκτες συνοδοιπόρους οι οποίοι κατέχουν ουκ ολίγες μαγικές ικανότητες, αναζητά κλεμμένο κειμήλιο που ίσως του επιτρέψει να επαναφέρει στη ζωή την πεθαμένη και πολυαγαπημένη του σύζυγο.

Η μνήμη μου συμπεριφέρεται μ’ έναν χαριτωμένα παιγνιώδη τρόπο. Όποτε βλέπω κακή ταινία, αρκούν ελάχιστες μέρες για να… ξεχάσω σχεδόν τα πάντα γύρω απ’ αυτήν! Είναι η δική μου… «μαγική» ικανότητα, να κάνω delete από άχρηστες πληροφορίες και την όποια ανάμνηση ενός θεάματος που δεν είναι καθόλου απαραίτητο να καταλαμβάνει χώρο μνήμης μέσα μου. Καταλαβαινόμαστε, έτσι;

Υπόδειγμα της κατάντιας στην οποία έχει περιπέσει το Χόλιγουντ σήμερα, το «Εντιμότητα Μεταξύ Κλεφτών» επιχειρεί ν’ «αναστήσει» ένα κανονικό ψοφίμι κινηματογραφικού franchise, το οποίο (προφανέστατα) βασίζεται στην ύπαρξη του «Dungeons & Dragons», διάσημου επιτραπέζιου RPG που έκανε την παρθενική του εμφάνιση το 1974. Η «έμπνευση» να μεταφερθεί στο σινεμά ξεκινά από το 2000, με την ομώνυμη παραγωγή που… «έκλεισε κάστρα» (τα ταμεία δεν ισοφάρισαν ούτε το κόστος της!), για ν’ ακολουθήσουν δύο ακόμη πιο ντροπιαστικά sequel τα οποία ουδείς θυμάται ότι υπήρξαν (καν), διότι εκείνο του 2005 έκανε την πρεμιέρα του στην τηλεόραση στις ΗΠΑ κι εκείνο του 2012 έπρεπε να το ψάξεις καλά στα ράφια ενός DVD club… Ειλικρινά, δεν ξέρω γιατί μετά από μια τέτοια «τριλογία» ασχολούμαστε εκ νέου με το «D&D» κι ένα εντελώς απεγνωσμένο και στείρο κατασκεύασμα μεγάλου budget από την Paramount, η οποία μάλλον φιλοδοξεί να δημιουργήσει και συνέχειες (οίκτο!).

Σ’ ένα κυριολεκτικό αλαλούμ πλοκής, ο Έτζιν παίρνει τη σκυτάλη της αφήγησης και αιτείται απονομή χάριτος από τους δικαστές του, ώστε να βγει από τη φυλακή και να ξαναβρεί την ανήλικη κόρη του, η οποία θα έπρεπε να μεγαλώνει υπό τη φροντίδα της… συγκρατούμενής του Χόλγκα, ενός συντροφικού «υποκατάστατου» μητέρας, ατυχώς με παρόμοια hobbies κλεπταποδοχής. Ο Έτζιν μας λέει (θέλοντας και μη…) την ιστορία ης ζωής του και μας εξηγεί πως, μετά την απώλεια της συζύγου του από καταραμένο ξόρκι των Κόκκινων Μάγων, επέλεξε τον κακό δρόμο της παρανομίας, πέφτοντας ταυτόχρονα στην παγίδα του δαιμόνιου Φορτζ, ο οποίος συνεταιρίζεται με τη μοχθηρή μάγισσα Σοφίνα, με αμφότερους να μην έχουν και τόσο κοινά οράματα για το μέλλον, δυστυχώς.

Κάθε επόμενη σεκάνς δράσης ακολουθεί (όπως και στο παιχνίδι) μια λογική τύπου «we need a plan», με τη διαφορά ότι εδώ το «σχέδιο» έπρεπε ν’ ακολουθεί ένα καλοστημένο σενάριο με συμπαγή ιστορία και στόχους, έως την κατάληξη στο επιθυμητό happy end. Αντ’ αυτού, η… κουλαμάρα αναζητά αμέτρητα «άλλοθι» από το fantasy genre, για να δικαιολογηθούν απίστευτα ανόητες υποπλοκές, η έκβαση των οποίων ποσώς σ’ ενδιαφέρει, αφού εξαρχής στοιχηματίζεις ότι το φινάλε θα βρει όλους τους ήρωες του φιλμ σώους και αβλαβείς. Οι θεατές που δεν έχουν καμία επαφή με το «D&D» θ’ αδιαφορήσουν πλήρως για κάποιες (ονομαστικές) αναφορές στο παιχνίδι και ούτε τα CGI πλάνα του πρόκειται να τους «πλανέψουν» σε βαθμό εντυπωσιασμού, μιας και το συνολικό στήσιμο του έργου απέχει… πολλές ζαριές από ένα κάπως αξιομνημόνευτο καλλιτεχνικό δημιούργημα. Εν ολίγοις, το «Εντιμότητα Μεταξύ Κλεφτών» αντέχει μονάχα σαν ένα είδος εφηβικού θεάματος, δίχως ίχνος νοσταλγικού value για ενήλικες που ο τίτλος του παιχνιδιού ενδεχομένως θα τους «κλείσει το μάτι» δελεαστικά.

Αναζητώντας διαφυγή, από το ένα «σχέδιο» στο επόμενο, ο Έτζιν και η παρέα του σπαταλάνε μία εξωφρενική διάρκεια (134 λεπτά!) για να επαναλαμβάνουν διαρκώς ένα «Τι κάνουμε τώρα;», προσφέροντας απαντήσεις δράσης που καλύτερα θα ήταν να στρέφουν το βλέμμα του κοινού προς τη φωτεινή ένδειξη της… εξόδου κινδύνου από την κινηματογραφική αίθουσα, αντί της βασανιστικής παρακολούθησης των δρώμενων επί της μεγάλης οθόνης.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Νομίζω πως άρχισα να χάνω την υπομονή μου στην επίθεση της… αρκουδοκουκουβάγιας! Ή στις πέντε ερωτήσεις προς τους… ζόμπι πολεμιστές. Έξω το rating καταλληλότητας είναι PG-13, αλλά εγώ θα έλεγα πως αυτή είναι μία οριακή ηλικία για ν’ αρέσει σε άνθρωπο ένα τέτοιο κατασκεύασμα. Θα του έδινα κάποια περιθώρια «προτεινόμενου» εάν έπαιζε και με μεταγλώττιση στα ελληνικά. Το ενήλικο κοινό, ας θυμηθεί (γιατί;) το φιλμ του 2000 κι ας κάνει τα κουμάντα του.


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.