της Ελεωνόρας Βερυκοκίδη

Στον κάτω κόσμο, η μεταθανάτια ζωή κυλά αρμονικά για τις μούμιες που τον απαρτίζουν, ώσπου η πριγκίπισσα Νέφερ θα τρακάρει στο δρόμο με τον αρματοδρόμο Τουτ και, εντελώς αδιάφθορα, με τη βοήθεια ενός boomerang που θα τραυματίσει πτηνό Φοίνικα, θεοκρατικό σύμβολο βάσει του οποίου λαμβάνονται ιστορικές αποφάσεις, θα υποχρεωθεί να παντρευτεί τον δημοφιλή Τουτ εντός επτά ημερών, καθώς έξω από αυτό το σπίτι προσγειώθηκε αναγκαστικά ο φλεγόμενος Φοίνικας. Δαχτυλίδι μυθικής αξίας θα δοθεί στον Τουτ από τον μεγάλο Φαραώ και μπαμπά της πριγκίπισσας, για την επερχόμενη πρόταση γάμου, συνοδευόμενο από πάπυρο που ορίζει… κοπή δαχτύλων και οφθαλμών σε περίπτωση απώλειας! Θα κλαπεί από ζωντανό ανασκαφέα, τον Λόρδο Σιλβέστερ Κάρναμπι, ο οποίος έχει προβεί σε ανασκαφή μη γνωρίζοντας ακόμα την ύπαρξη του θαυμαστού μουμιόκοσμου. Η περιπέτεια του ζευγαριού θα ξεκινήσει με ταξίδι στον κόσμο των ζωντανών (και συγκεκριμένα στο Λονδίνο) για την ανάκτηση του κειμηλίου, παρέα με το Σέκεμ, μικρότερο αδελφό του Τουτ, και το baby pet Κροκ, έναν αξιολάτρευτο μικρό κροκόδειλο. Εκεί θα αποκαλυφθεί (μεταξύ άλλων) και το ταλέντο της πριγκίπισσας Νέφερ στο τραγούδι.

Πρόκειται για το πρώτο μεγάλου μήκους φιλμ (και animated, προφανώς) του Ισπανού Χουάν Χεσούς Γκαρσία Γκαλότσα. Δουλειά του έχουμε δει και στο παρελθόν, καθώς με την ιδιότητα του art director έδωσε ζωή στον χαρακτήρα του (γνωστού και στο ελληνικό κοινό) εξερευνητή Tad, ενός εντελώς διαφορετικού χαρακτήρα από τον τωρινό, όχι και τόσο συμπαθή ήρωα του ανασκαφέα που δεν λογαριάζει τις συνέπειες της αποκάλυψης του μυστικού αιγυπτιακού κόσμου (υπό ενός είδους ακτίνων X γίνεται ευδιάκριτη στον κόσμο μας η πραγματική μορφή των μουμιών, σ’ έναν υπέροχο σχεδιασμό μαυρόασπρων στιγμιοτύπων που κάνουν τους ευάλωτους ομώνυμους πρωταγωνιστές ακόμα πιο συμπαθείς στους θεατές).

Σε αυτό το φιλμ ο Γκαλότσα καταπιάνεται με τις κοινωνικές διαστάσεις του αιγυπτιακού… underworld, όπου ένας ακόμα πιο μυστικός κόσμος επιτρέπει στην πριγκίπισσα Νέφερ να τραγουδά και να χορεύει μαζί με άλλες μούμιες, σε (αναμενόμενες) χορογραφίες οι οποίες αναδεικνύουν το δικό της ταλέντο. Στα φανερά δεν θα το επέτρεπε ο τίτλος τιμής, προερχόμενος από κληρονομιά και όχι λόγω κάποιου δικού της επιτεύγματος. Η πριγκίπισσα, άλλωστε, έχει άλλες υποχρεώσεις και δεν επιτρέπεται να χαρεί την μεταθανάτια ζωή της. Το ταξίδι στο σύγχρονο Λονδίνο θα επιτρέψει στην Νέφερ να «κλέψει» την παράσταση από την πρωταγωνίστρια που… την παριστάνει σε θέατρο όπου λαμβάνει χώρα μιούζικαλ με θέμα τη ζωή της! Η Νέφερ δείχνει να ταιριάζει περισσότερο στον κόσμο των ζωντανών, σκαρφαλώνοντας ταχύτατα στα music charts, κάνοντας αυτό που θα ήθελε και που ο κάτω κόσμος δεν της επιτρέπει. Από την άλλη, ούτε και ο Τουτ δείχνει να προβληματίζεται, συνηθισμένος στην υπογραφή αυτόγραφων. Μόνο μικρές στιγμές ζήλειας θα οδηγήσουν σε μια εθελούσια πρόταση γάμου, κατόπιν ανάκτησης του χαμένου δαχτυλιδιού. Δεν είναι και τόσο βαρετή μια αιωνιότητα στον κάτω κόσμο, τελικά.

Ουσιαστικά, βλέπουμε τρεις θεματικές στον σχεδιασμό της πλοκής. Τον κατά τα άλλα φωτεινό και ηλιόλουστο κόσμο των μουμιών, τον κόσμο των container και των μεγάλων θαλάσσιων ταξιδιών, με έντονες τις διαθέσεις του μπλε και του μπορντό, και τον σύγχρονο κόσμο του Λονδίνου με τα πάρκα, τα ιστορικά landmarks και κάποια στοιχεία νεο-φουτουρισμού σε ό,τι αφορά τις επιλογές των χρωμάτων και του φωτισμού. Η (προβλέψιμη) χρήση του «Walk Like an Egyptian» των Bangles δένει αρμονικά στο σύνολο που (από το trailer κιόλας) σε προϊδεάζει για ευχάριστη περιπέτεια, ενώ ο low profile μα τόσο συμπαθητικός χαρακτήρας του Σέκερ δεν περνά καθόλου απαρατήρητος, καθώς οι δικές του μικρές κινήσεις ορίζουν το μέλλον.