FreeCinema

Follow us

ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΣΤΗ ΖΟΥΓΚΛΑ (2021)

(JUNGLE CRUISE)

  • ΕΙΔΟΣ: Εξωτική Περιπέτεια Φαντασίας
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ζάουμε Κόλετ-Σέρα
  • ΚΑΣΤ: Ντουέιν Τζόνσον, Έμιλι Μπλαντ, Έντγκαρ Ραμίρες, Τζακ Γουάιτχολ, Τζέσι Πλέμονς, Πολ Τζιαμάτι
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 127'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: FEELGOOD

Στα 1916, η Δρ. Λίλι Χάουτον και ο αδελφός της αποφασίζουν να ταξιδέψουν μέχρι τη Νότια Αμερική, σε αναζήτηση των «Δακρύων του Φεγγαριού», ενός μυθικού δέντρου τα φύλλα του οποίου φέρεται πως έχουν απίστευτες θεραπευτικές ιδιότητες. Σύμμαχός τους θα είναι ο καπετάνιος ενός τουριστικού πλοιαρίου της περιοχής που κουβαλάει κρυφή agenda, ενώ το αναπάντεχο εμπόδιο ενός Γερμανού αριστοκράτη θα κάνει την περιπέτειά τους λιγότερο ασφαλή.

Ακόμη και χωρίς να γνωρίζεις ότι η «Περιπέτεια στη Ζούγκλα» βασίζεται σε theme park attraction της Disneyland (!), δεν θ’ αργήσεις ν’ αντιληφθείς πως τούτο το κινηματογραφικό «ταξίδι» του studio αποτελεί ένα κούφιο copy / paste εξωτικών περιπετειών με κυνήγι «θησαυρού», που πατά στα χνάρια παλαιότερων franchise της Disney, από το «Στα Ίχνη του Χαμένου Θησαυρού» μέχρι τους «Πειρατές της Καραϊβικής», έχοντας στο βάθος του μυαλού την κρυφή φιλοδοξία να μοιάσει στους «Κυνηγούς της Χαμένης Κιβωτού». Στο άκουσμα του τελευταίου παραδείγματος, βέβαια, (τουλάχιστον) μια ολόκληρη φυλή ιθαγενών του Αμαζονίου θα πρέπει να αυτοπυρπολήθηκε…

Ο πρόλογος του φιλμ μας πηγαίνει ακόμη πιο πίσω, στον 16ο αιώνα, όπου Ισπανοί κατακτητές (χρησιμοποιείται έως και το όνομα του Αγκίρε!) ταξιδεύουν στη Νότια Αμερική αναζητώντας τα «Δάκρυα του Φεγγαριού», ένα μυθικό δέντρο του οποίου τα πέταλα μπορούν να θεραπεύσουν κάθε ασθένεια. Καθώς οι περισσότεροι αποδεκατίζονται από τις άγριες συνθήκες της περιοχής, οι εναπομείναντες θα έχουν προσωπική πείρα των «μαγικών» ιδιοτήτων του δέντρου, θα απαιτήσουν από μια τοπική φυλή να τους αποκαλύψει την τοποθεσία που βρίσκεται αυτό, εκείνοι θ’ αρνηθούν, οι Ισπανοί θα καταστρέψουν το χωριό τους και αντί τιμωρίας θα πέσει πάνω τους η κατάρα να μην πεθάνουν ποτέ, παραμένοντας παντοτινά παγιδευμένοι εκεί από στοιχεία της Φύσης.

Η πιο «σύγχρονη» συνέχεια της αφήγησης μας συστήνει τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα (τον οποίο υποδύεται με κάθε καλή διάθεση η χαρισματική Έμιλι Μπλαντ), μια θηλυκή Ιντιάνα Τζόουνς εκδοχή στο Λονδίνο του 1916, με τον τόνο του έργου ν’ αναζητά με παιδαριώδη τρόπο και κάποιες δόσεις χιούμορ. Η Δρ. Λίλι Χάουτον οραματίζεται τον εντοπισμό του διαβόητου δέντρου και θα ταξιδέψει με τον αδελφό της μέχρι τον εξωτικό και αφιλόξενο Αμαζόνιο, με συνοδοιπόρο τον καπετάνιο Φρανκ Γουλφ (Ντουέιν Τζόνσον), έναν καταχρεωμένο αλήτικο τύπο μπρατσαρά, ο οποίος φαίνεται να έχει τους δικούς του λόγους για να βρει τα «Δάκρυα του Φεγγαριού».

Όσο κι αν σε κουράζει η αλόγιστη χρήση του CGI (σχεδόν τίποτα απ’ ότι βλέπεις… δεν υπάρχει, και κάπου νοσταλγείς την αληθινή μαγεία των περιπετειών που έστηνε ο Στίβεν Σπίλμπεργκ στις αρχές της δεκαετίας του ’80…), το ξεκίνημα του φιλμ είναι ευχάριστο και όμορφο στο μάτι. Καθώς μπαίνουμε για τα καλά στη δράση, όμως, η «Περιπέτεια στη Ζούγκλα» αποδεικνύεται εντελώς άψυχη, λες και βγήκε από ανάμειξη στοιχείων άλλων παρόμοιου τύπου ταινιών σε υπολογιστή και, ουσιαστικά, το φιλμ φτιάχτηκε εξολοκλήρου από μηχανήματα μιας κάποιας υπερσύγχρονης τεχνολογίας, κάνοντάς σε να αμφισβητείς ακόμη και το γεγονός της ανθρώπινης συμμετοχής στο καστ! Προσωπικά, δεν δύναμαι να φανταστώ τι ακριβώς σκηνοθέτησε ο Ζάουμε Κόλετ-Σέρα, από τη στιγμή που το έργο μοιάζει να βγήκε από έναν αυτόματο πιλότο ψηφιακών εικόνων πλαστού εξωτισμού.

Εννοείται πως η παραγωγή είναι φροντισμένη και ενίοτε το θέαμα δίνει εικόνες που θαυμάζεις, όταν όμως προστίθενται στο «κάδρο» οι Ισπανοί κατακτητές του παρελθόντος, έχει σχεδόν την ανησυχία ότι από κάπου θα σκάσει ο… Τζακ Σπάροου και θα σου πει ότι βρέθηκες σε άλλη ταινία! Τόσο απεγνωσμένη είναι η προσπάθεια της αντιγραφής τούτης της στουντιακής συνταγής, που βγάζει μάτι ότι μπορεί να εξελιχθεί σε (έστω) τριλογία… Παραδόξως, η διάρκεια του φιλμ δεν προσφέρει την κινηματογραφική απόλαυση «φυγής» που τόσο χρειαζόμαστε αυτή την περίοδο και μακάρι να υπήρχε κάποιος τρόπος να έβαζε από ένα χεράκι (και) ο κάθε θεατής, μπας κι έβρισκαν αυτό το δέντρο μια ώρα αρχύτερα! Ενδεχομένως αυτό να γίνει σε κάποιο επερχόμενο video game τούτου του franchise. Νομίζω ότι προσωρινά διατίθεται μονάχα σε μορφή επιτραπέζιου παιχνιδιού…

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

(Πιο) οικογενειακό θέαμα για καλοκαιρινό σινεμαδάκι παρά η περιπέτεια δράσης που θα ελπίζαμε να είναι, τούτο το σχεδόν ολοκληρωτικά ψηφιακό «ψέμα» ταινίας δεν καταφέρνει ούτε να στήσει μια ικανοποιητική χημεία ανάμεσα στο ζεύγος των πρωταγωνιστών του, οι οποίοι δείχνουν να είχαν τη θέληση να συνεργαστούν και ταιριάζουν αρκετά (και) γι’ αυτό το είδος, όμως, μάλλον κάπου αποσυντονίστηκαν, χαμένοι μέσα σε πελώρια… green screen sets. Υπάρχουν καλαίσθητες στιγμές και έχει γίνει σοβαρή δουλειά σε καλλιτεχνικό επίπεδο, αλλά όλα κάπου καταπνίγονται από το βάρος της ψηφιακούρας και την (επιπλέον) έλλειψη ρυθμού και σκηνοθετικής μαγκιάς. Ίσως αν η γρανίτα είναι καλή στο θερινό…


MORE REVIEWS

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΞΑ

Η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Lancia θέλει να κερδίσει πάση θυσία το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι του 1983, όμως, το μοντέλο της 037 υστερεί σημαντικά έναντι της τετρακίνητης γερμανικής τεχνολογίας του Audi Quattro. Ο εκτελεστικός της Διευθυντής, Τσέζαρε Φιόρι, έχει μερικές πονηρές ιδέες οι οποίες ενδεχομένως μπορούν ν’ αλλάξουν τη διαφαινόμενη πορεία των πραγμάτων. Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα.