ΨΥΧΡΑ ΚΙ ΑΝΑΠΟΔΑ ΙΙ (2019)
(FROZEN II)
- ΕΙΔΟΣ: Animation
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κρις Μπακ, Τζένιφερ Λι
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 103'
- ΔΙΑΝΟΜΗ: FEELGOOD
Η Έλσα και οι φίλοι της ξεκινούν ένα περιπετειώδες ταξίδι με σκοπό να σώσουν το βασίλειο της Αρεντέλα. Μπορεί η απάντηση να κρύβεται στην προέλευση και πηγή των μαγικών δυνάμεων που έχει αποκτήσει η Έλσα;
Η άνωθεν σύνοψη είναι αρκετά… λειψή και παιδιάστικη. Και δεν γίνεται διαφορετικά. Το σενάριο του «Ψυχρά κι Ανάποδα ΙΙ» μάλλον έχει γραφτεί από ανθρώπους που θεώρησαν ότι το προ έξι ετών ανήλικο κοινό του original animated έργου έχει… ωριμάσει αρκετά ώστε να συλλάβει με ευκολία τα όσα συμβαίνουν σε τούτο το sequel. Ως ενήλικας, έχω να δώσω την εξής απάντηση: όχι!
Υποχρεωμένοι να παραδώσουν μία συνέχεια στο τεράστιο εισπρακτικό hit του 2013, αλλά μαζί και κάτι καινούργιο, οι παραγωγοί του δεύτερου «Frozen» προσανατολίστηκαν σε μία ιδέα κάπως πιο… εφηβική, συστήνοντας εδώ για πρώτη φορά μία γειτονική γη που ανήκε σε φυλή ιθαγενών, με τους οποίους προσπάθησε να έρθει σε συμφιλίωση ο παππούς της Έλσα κάποτε. Ο στρατός εκείνου, όμως, κατέληξε να πολεμά την «απολίτιστη» φυλή. Τι πήγε στραβά τότε καλείται να ερευνήσει η κεντρική ηρωίδα του παραμυθιού, που έχει απομακρυνθεί εντελώς από το ύφος αφήγησης του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και της «Βασίλισσας του Χιονιού», μπλέκοντας εδώ «new age» ανησυχίες… ενηλίκων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον σεβασμό στους γηγενείς και την οικολογική συνείδηση! Εεε… Ναι. Τι;
Καθώς η Έλσα ακούει ένα μυστηριώδες κάλεσμα που την οδηγεί μέχρι το στοιχειωμένο (και καλυμμένο από πυκνή ομίχλη) από τα τότε άγνωστο (σε όλους μας…) δάσος, θα τολμήσει μαζί με τους υπόλοιπους ήρωες / φίλους της από το πρώτο φιλμ να εισέλθει σε έναν τόπο από τον οποίο ουδείς επέστρεψε για να μοιραστεί με τους υπηκόους τής Αρεντέλα τι αντιμετώπισε. Η συνέχεια είναι αρκετά πιο μπερδεμένη και πολλά «flashback» ή clues από το παρελθόν θα προσπαθήσουν να ξεδιαλύνουν την κατάσταση, ώστε το βασίλειο της Έλσα να συνεχίσει να ζει με ασφάλεια, δίχως την απειλή (ή την εκδίκηση) της Φύσης.
Έχει γίνει μία απόπειρα να προστεθούν νέα στοιχεία που θα τραβήξουν την προσοχή των παιδιών (όπως το Γκέιλ, το αόρατο, αέρινο πνεύμα του δάσους, ή ο Μπρόνι, η μικρούλα σαλαμάνδρα που ελέγχει τη φωτιά), δίπλα σε παράδοξες αστοχίες (οι Γίγαντες της Γης, που μοιάζουν να έχουν έρθει από άλλο έργο…), όμως το ουσιαστικότερο πρόβλημα του «Ψυχρά κι Ανάποδα ΙΙ» είναι το περισσότερο περιπετειώδες και «μεγαλίστικο» σε διάθεση στόρι, που βαραίνει υπερβολικά την πλοκή (για να μην πω τις κάμποσες, ζορισμένες υποπλοκές…). Δίπλα σε όλα αυτά, επτά καινούργια τραγούδια… αρκετά ανέμπνευστα (θα ξεχώριζα κάπως το «Into the Unknown», ελληνιστί «Στο Άγνωστο να’ Ρθω») επίσης ζορίζονται να δώσουν διαφορετικό τόπο ψυχαγωγίας σε αντίστοιχες σκηνές, χωρίς το υπόλοιπο φιλμ να δείχνει να έχει την ανάγκη να μοιάσει με… μιούζικαλ! Επειδή, όμως, το «Frozen» λειτούργησε έτσι (και τα παιδάκια δεν τα «χαλάνε» τα τραγουδάκια…), πρέπει και εδώ να βιώσουν οι… adult συνοδοί (και) έναν «μελωδικό» πόλεμο νεύρων (και αντοχής).
Με λίγα λόγια, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα υποχρεωτικό (είναι πολλά τα δισεκατομμύρια, παιδιά…) sequel που βρίσκεται σε πλήρη (σεναριακή) σύγχυση με τον εαυτό του αλλά και με το ηλικιακό target group στο οποίο απευθύνεται. Το κουκλάκι Μπρόνι θα πουλήσει καλά, πάντως (fair enough).