Nina does SXSW!
Βρεθήκαμε στο Όστιν του Τέξας, για να πάρουμε μια… παρθενική γεύση για τα ελληνικά δεδομένα από το Φεστιβάλ του SXSW και, φυσικά, να δούμε μερικές ανεξάρτητες αμερικανιές. Τελικά, βρεθήκαμε απέναντι σε μια μεγάλη έκπληξη. Το SXSW είναι η Μέκκα της ακολασίας και του αλκοόλ! Με το «καλησπέρα σας», μαζί με τη διαπίστευση σου παρέχεται και μία κάρτα για… δωρεάν αλκοόλ για όλες τις ημέρες του Φεστιβάλ, προσφορά λένε των χορηγών τους! Και το κατρακύλισμα αρχίζει…
Δεν είναι άλλωστε και δύσκολο, αφού το ‘Οστιν είναι τόσο επίπεδη και με τέτοια ανοιχτάδα πόλη που κάνει το «κυκλοφορώ μεθυσμένος» πανεύκολο. Άσε που όλη η πόλη βρίσκεται σε ένα ελαφρύ παραπάτημα, ώστε άμα έχεις πιει… ισιώνει. Ξέρουμε, λοιπόν, από την αρχή ότι αυτό το Φεστιβάλ θα βιωθεί στην παραζάλη του αλκοόλ. Η πρώτη και άξια λόγου ταινία της ημέρας είναι η νέα ταινία του Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν, «Prince Avalanche», γυρισμένη στο Τέξας με τετραμελές κάστ. Το φιλμ αφορά περισσότερο την αλληλεπίδραση μεταξύ του Άλβιν και του Λανς – αδελφός της κοπέλας του πρώτου. Οι δύο άνδρες του περνάνε μαζί το καλοκαίρι τους ξαναβάφοντας τις κίτρινες διαχωριστικές γραμμές των έρημων δρόμων της αμερικανικής επαρχίας. Ένα buddy road movie με έντονο κωμικό ύφος και υπέροχες κινηματογραφικές εικόνες της αμερικανικής φύσης. Το Q&A που ακολούθησε μετά το τέλος της προβολής, παρουσία του σκηνοθέτη και των πρωταγωνιστών του, Εμίλ Χερς και Πολ Ραντ, έμοιαζε περισσότερο με stand-up comedy, λες και είχαν παραμείνει στους ρόλους της ταινίας.
Η επόμενη ταινία της ημέρας ήταν το «Burma», το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Κάρλος Πούγκα, ένα ενδιαφέρον οικογενειακό δράμα χαρακτήρων γυρισμένο στη Νέα Υόρκη με τέτοιο τρόπο που δυσκολεύεσαι να αναγνωρίσεις την πόλη (χάρη στην πανέμορφη φωτογραφία με camera Alexa) και μας δίνει ακόμα ένα αξιόλογο αμερικανικό δείγμα γραφής.
Τέλος, τα λεφτά μου όλα δίνω για ένα tango (το τραγούδι της Αλεξίου στα end credits του «Before Midnight»), ναι, είδαμε Λινκλέιτερ και συνειδητοποιήσαμε πόσο πολύ αγαπάει το Τέξας αυτόν το σκηνοθέτη, όταν το κοινό του έδωσε το πιο ζεστό χειροκρότημα που έχω ακούσει ποτέ σε Φεστιβάλ! Η ίδια η διευθύντρια παραγωγής της όλης διοργάνωσης ευχαρίστησε το Λινκλέιτερ που την έκανε να μετακομίσει στο Όστιν και να ξεκινήσει πριν από 20 χρόνια το SXSW, σχεδόν συνομήλικο με τη γέννηση των κινηματογραφικών χαρακτήρων του Τζέσι και της Σελίν. Σνιφ σνιφ.
‘Ώρα για ποτό, σε ένα από τα ωραιότερα bar του Φεστιβάλ, το Rio Rita. Άφθονη μπύρα, χαζοχαρούμενη διάθεση και… χριστουγεννιάτικα τραγούδια (!); Τι να πω… «Help keep Austin weird», είδα γραμμένο σε διάφορα αναμνηστικά σουβενίρ της πόλης. Τώρα καταλαβαίνω το γιατί…
