FreeCinema

Follow us

ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (2011)

(WAR HORSE)

  • ΕΙΔΟΣ: Πολεμικό Δράμα
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Στίβεν Σπίλμπεργκ
  • ΚΑΣΤ: Τζέρεμι Ίρβαϊν, Πίτερ Μάλαν, Έμιλι Γουότσον, Ντέιβιντ Θιούλις
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 146’
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: FEELGOOD

Ατίθασο άτι γίνεται ο καλύτερος φίλος νεαρού αγοριού, εκπλήσσοντας τον πεισματάρη πατέρα και ιδιοκτήτη του, ο οποίος θα υποχρεωθεί να το πουλήσει στο βρετανικό ιππικό με τον ερχομό του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Το βιβλίο του Μάικλ Μορπούργκο διέθετε όλα τα προφανή στοιχεία που θα προσέλκυαν τον Στίβεν Σπίλμπεργκ, ώστε να φαντασιώσει ένα παλαιομοδίτικο, widescreen έπος λυρικών εικόνων, με δόσεις αγνού ανθρωπισμού και μπαλαντέρ, πάντα, τον τετράποδο ήρωα που… στόμα έχει, μιλιά δεν έχει – μη σου πω πως παίζει και καλύτερα από σύσσωμο το βρετανικό κάστινγκ σπουδαίων ή έμπειρων ηθοποιών, οι οποίοι, τυπικά, χαραμίζονται υπό τη σκιά και το βάρος των προθέσεων του δημιουργού.

Με άξονα τη φιλία του αγοριού με το άλογό του, ο Σπίλμπεργκ στήνει ξανά, βαθιά μέσα του, το πρότυπο μιας μη επικοινωνιακής σχέσης (βλέπε «E.T.») που θα αναπτυχθεί συναισθηματικά, τοποθετημένη στα γνώριμα χαρακώματα του εμπόλεμου background (άφησε το μυαλό σου να πάει ακόμη πιο πίσω από αυτά που φαντάζεσαι και πάτα φρένο στα 1987 και το «Empire of the Sun»!), αφήνοντας τα υπόλοιπα… στον αυτόματο πιλότο σταθερών συνεργατών του (από τη φωτογραφία του Γιάνους Καμίνσκι ως τις νότες του Τζον Γουίλιαμς), με στόχο και το box-office και μερικές υποψηφιότητες στα Όσκαρ. Ακόμη κι αν υποστηρίξουμε πως ζήσαμε εποχές όπου αυτά τα κατάφερνε μιά χαρά, τη σήμερον ημέρα, το θέαμα και η «ψυχή» που παραδίδει στη μεγάλη οθόνη φαντάζουν μονάχα γερασμένα. Η μεγαλύτερη ήττα του, δε, είναι η απόπειρα ν’ αγγίξει το μέγεθος του κλασικού σινεμά σκηνοθετών όπως ο Τζον Φορντ ή ο Ντέιβιντ Λιν, χωρίς να κατανοεί πως το όποιο «homage» σε αυτούς τους θρύλους ακυρώνει ταυτόχρονα τη δική του υπόσταση! Διότι ο Σπίλμπεργκ υπήρξε θρύλος σε ένα άλλο σινεμά, άξια και δικαιωματικά. Προσπαθώντας να αποδείξει πως «μπορεί» να είναι ισάξιος και με αυτή την κλάση των μεγάλων, μόνο τον εγωισμό του μπορεί να πληγώνει, στα μάτια ολόκληρου του κόσμου. Ή, τουλάχιστον, στα μάτια όσων έχουν καταναλώσει περισσότερες εικόνες ακόμη και από εκείνον…

Ανάλογα με τη «συνταγή» που θέλει να πετύχει σε κάθε στάση και προσωρινό ιδιοκτήτη του αδάμαστου ήρωά μας, το φιλμ αλλάζει ύφος και ρυθμούς αφήγησης, σπάνια αγγίζει με ενδιαφέρον τους χαρακτήρες (που δε χλιμιντρίζουν…) και αφήνεται σε έναν δημιουργικό καλπασμό μονάχα σε στιγμές όπου το ανθρώπινο στοιχείο σηκώνει τα χέρια ψηλά απέναντι στη δύναμη και το άγνωστο δέος της φύσης (η σκηνή όπου το άλογο δραπετεύει μέσα από το μέτωπο του πολέμου, παρασέρνοντας συρματοπλέγματα κι αψηφώντας τα πυρά, δίνει ραντεβού με την αιωνιότητα).

Καθώς το «Άλογο του Πολέμου» οδηγείται όλο και πιο κοντά στη συγκινησιακή κορύφωση της (προβλέψιμης) ένωσης του αγοριού με το άτι του, ο Σπίλμπεργκ αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές του θεατή που, όπως όλοι μας, έχει υπάρξει παιδί, ανυψώνει ύπουλα την ελπίδα μέσα του και… αποτελειώνει το φιλμ με μια τόσο κραυγαλέα φτιασιδωμένη αλά Technicolor εικόνα νοσταλγίας, που σε κάνει να υποψιάζεσαι πως από κάπου θ’ αναστηθεί μέχρι και η Σκάρλετ Ο’Χάρα! Αυτό κι αν είναι από άλλη ταινία…

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Αν σου έχουν μείνει όμορφες αναμνήσεις από τις εποχές του «τρικάσετου» weekend, θα λυγίσεις. Αν περιμένεις να δεις αληθινά επικό σινεμά, θα ψάχνεις το remote control…


MORE REVIEWS

GODZILLA MINUS ONE

Μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Σικισίμα επιστρέφει σ’ ένα κατεστραμμένο Τόκιο, γεμάτος ενοχές από τη φήμη του kamikaze πιλότου που δεν θυσιάστηκε για πατρίδα του. Θα προστατεύσει μια νεαρή κοπέλα που έχει υιοθετήσει ένα ορφανό μωρό και θα συγκατοικήσουν αναζητώντας τη γαλήνη, καθώς η πόλη αρχίζει να στέκεται ξανά στα πόδια της, ώσπου να εμφανιστεί… ένα γιγάντιο και μεταλλαγμένο από πυρηνικές δοκιμές τέρας.

ΠΕΣΜΕΝΑ ΦΥΛΛΑ

Μεροκαματιάρης εργάτης με «αθώο» πρόβλημα αλκοολισμού γνωρίζει προλετάρια «αδελφή ψυχή» σε karaoke bar, εμφανίζεται το ενδεχόμενο του ρομαντικού σκιρτήματος, μα η κακοτυχία δέρνει και τους δύο, λες κι η μοίρα δεν επιθυμεί την ένωσή τους.

ΣΙΩΠΗΛΗ ΟΡΓΗ

Πατέρας που πενθεί τον θάνατο του γιου του, ορκίζεται να εκδικηθεί τις συμμορίες ναρκωτικών που μεταμόρφωσαν τη ζωή του σε βουβό δράμα. Όταν μιλούν τα πιστόλια, ποιος έχει ανάγκη τα λόγια;

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ

Στο Σέιλεμ, ομάδα από νεαρά αγόρια και κορίτσια ανακαλύπτει κατά τύχη ένα καταραμένο μαχαίρι. Μέσα από μια σειρά από flashbacks, μαθαίνουμε πως το συγκεκριμένο αντικείμενο υπήρξε η αφορμή για πολλούς θανάτους και καταστροφές στο παρελθόν. Η χρήση του σε δαιμονικά παιχνίδια μεταξύ των παιδιών, αποκαλύπτει μια μικρή λεπτομέρεια: ο κάθε χαμένος, πεθαίνει πραγματικά!

ΦΟΝΙΣΣΑ

Σ’ ένα νησιωτικό χωριό, γύρα στα 1900, η γιαγιά Φραγκογιαννού αποφασίζει να κάνει πράξη αυτό που της δίδαξε η ζωή: απαλλάσσει βρέφη θηλυκά και μικρά κορίτσια από τη μαρτυρική εμπειρία του να μεγαλώσουν και να υποταχθούν σε μια σκληρή κοινωνία ανδροκρατίας, που μόνο βάσανα και δυστυχία μπορεί να τους προσφέρει.

MR KLEIN

MR KLEIN

Το αγόρι και το άλογο. Του το πήρανε στον πόλεμο και δεν είχε με τι να παίξει. Γι’ αυτό οι γονείς πρέπει να μιλάνε από νωρίς στα παιδιά τους για την αυτοϊκανοποίηση. Το άλογο έπαιζε καλύτερα απ’ όλους.