της Ελεωνόρας Βερυκοκίδη

Βασισμένο στη νουβέλα «Ο Κλέφτης του Πάντοτε» τού Κλάιβ Μπάρκερ (συγγραφέας τού «The Forbidden», short story πάνω στο οποίο το 1992 μεταφέρθηκε στο σινεμά το «Candyman» του Μπέρναρντ Ρόουζ), το σενάριο για το «Night of the Zoopocalypse» (όπως είναι ο διεθνής και πιο αντιπροσωπευτικός τίτλος τούτης της συμπαραγωγής Γαλλίας, Καναδά και Βελγίου), φέρει επιρροές από τη Βίβλο, καθώς πρόκειται για ένα μοναδικό βιβλικό γεγονός και όχι για μια κρυφή ζωή όντων που υπάρχει στον ζωολογικό κήπο τα βράδια, «αντιγράφοντας» κάπως το πλαίσιο της νυχτερινής δράσης του franchise των ταινιών «Μια Νύχτα στο Μουσείο», όπως παραπέμπει ο τίτλος (και) στα ελληνικά.

Ο Ρικάρντο Κέρτις είναι ένας από τους πιο γνωστούς animators στον κόσμο, με δουλειές όπως το «Μπαμπούλας Α. Ε.» (2001) και το «Εγώ, ο Απαισιότατος» (2010) στο βιογραφικό του. Στον Καναδά διατηρεί το δικό του studio, το House of Cool, μαζί με τον συνάδελφό του Γουές Λούι, κάτι στο οποίο ενδεχομένως να παραπέμπει (μεταξύ άλλων) και η εδώ αναφορά στην «Καζαμπλάνκα» (1942) του Μάικλ Κερτίζ προς το φινάλε της ταινίας που στην Ελλάδα (ατυχώς) παίζει μονάχα στη γλώσσα μας.

Οι χαρακτήρες δεν έχουν γούνα και είναι περισσότερο «καρτουνίστικοι», όπως αναφέρει και σε συνέντευξή του ο Ροντρίγκο Περέζ-Κάστρο. Τα φουτουριστικά έντονα χρώματά τους, σε συνδυασμό με τον extreme φωτισμό, δίνουν στην εικόνα το ύφος που χρειάζεται, ξεχωρίζοντας αμέσως ένα γενετικά μεταλλαγμένο ζόμπι από τα άλλα όντα. Για τα οπτικά εφέ έχει χρησιμοποιηθεί ομίχλη καθώς και ειδικός φωτισμός, προσφέροντας την αισθητική που επιζητείται για τη δημιουργία ενός τέτοιου κόσμου. Το αποτέλεσμα δείχνει σαφώς πιο «ακριβό» απ’ ό,τι έχει ουσιαστικά κοστίσει, καθιστώντας το εν λόγω φιλμ μία από τις επιτυχημένες και ευπρόσωπες δουλειές τους.