FreeCinema

Follow us

Η ΛΙΑΚΑΔΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ (2017)

(UN BEAU SOLEIL INTERIEUR)

  • ΕΙΔΟΣ: Δραματική Κομεντί
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κλερ Ντενί
  • ΚΑΣΤ: Ζιλιέτ Μπινός, Ξαβιέ Μποβουά, Φιλίπ Κατρίν, Ζοζιάν Μπαλασκό, Μπρουνό Πονταλιντές, Ζεράρ Ντεπαρντιέ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 94'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: FILMTRADE

Διαζευγμένη ζωγράφος στο Παρίσι του σήμερα ψάχνει να βρει τον αληθινό έρωτα που θα τη συγκλονίσει, όμως πέφτει συνεχώς πάνω στον λάθος άνδρα.

Το έργο της Κλερ Ντενί (το οποίο σε τριάντα περίπου χρόνια καριέρας μετράει μια ντουζίνα τίτλους) έχει σχεδόν αγνοηθεί από την ελληνική διανομή. Οι ταινίες της Γαλλίδας σκηνοθέτριας προφανώς θεωρούνταν για κάποιον λόγο «δύσκολες» για το ελληνικό κοινό, με την έλλειψη μάλιστα ενός αναγνωρίσιμου ονόματος από πλευράς ηθοποιών στις περισσότερες εξ αυτών να συνεπικουρεί προς την κατεύθυνση της αδιαφορίας. Το καινούργιο της φιλμ μάλλον πληροί τις προϋποθέσεις που εξέλιπαν εκείνων λόγω των οποίων δεν βρήκαν τον δρόμο για τις ελληνικές αίθουσες, ατυχώς, όμως, κρίνοντας τόσο από τούτη όσο και από το (επίσης δίχως διανομή εδώ) αμέσως προηγούμενο της, «Les Salauds» (2013), μπορούμε να πούμε πως οι καλές της μέρες ανήκουν στο… αγνοημένο της παρελθόν.

Πρόκειται ουσιαστικά περί συρραφής μικροεπεισοδίων από την ερωτική ζωή της Ιζαμπέλ (την οποία υποδύεται η Ζιλιέτ Μπινός), καθώς περνά από άνδρα σε άνδρα με την ελπίδα πως κάποτε θα βρει αυτόν που πραγματικά αξίζει. Η διαδικασία αυτή ακολουθεί ένα συγκεκριμένο και άκρως επαναλαμβανόμενο μοτίβο, που αποτελείται από τη γνωριμία ή συνάντηση με το αρσενικό αντικείμενο του ενδιαφέροντος, τη συζήτηση περί διαφόρων θεμάτων (που βασικά περιστρέφονται γύρω από την ερωτική έλξη), τη σεξουαλική συνεύρεση, την εν συνεχεία συνειδητοποίηση της απόρριψης είτε από τη μια πλευρά είτε από την άλλη, και… φτου, ξανά κι από την αρχή. Ουδέποτε οι ιστορίες μπλέκονται η μία με την άλλη σε ό,τι έχει να κάνει με την ανδρική παρουσία, κρατώντας ως συνδετικό μεταξύ τους κρίκο την παρουσία της Ιζαμπέλ.

Όλοι σχεδόν οι ανδρικοί χαρακτήρες είναι άκρως προβληματικοί όπως παρουσιάζονται εδώ, με τον πρώτο να είναι υπέρμετρα εγωπαθής και αλαζόνας, τον δεύτερο αναποφάσιστο σχετικά με το μέλλον του έγγαμου βίου του, τον τρίτο πολυλογά και επιδειξιομανή, και ούτω καθεξής, δικαιολογώντας έτσι πλήρως το ατέλειωτο αισθηματικό αδιέξοδο της βασικής ηρωίδας, εντελώς μονόπλευρα, όμως. Τα συνεχή άσκοπα set διαλόγων ανάμεσά τους, με φόντο συνήθως το αγαπημένο εστιατόριο της Ιζαμπέλ, αναμασούν τα ίδια και τα ίδια σχετικά με τη μη επίτευξη σχέσης και κουράζουν χαρακτηριστικά, αφού είναι στην πλειονότητά τους βαρετά… όσο δεν πάει! Το χιούμορ που ίσως έδινε έναν πικάντικο τόνο απουσιάζει ολοκληρωτικά, ενώ όταν κάνει πως εμφανίζεται (στο τελευταίο από τα επεισόδια των ερωτικών προβλημάτων της Ιζαμπέλ), αριβάρει ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ εν είδη… ψυχολόγου / μέντιουμ, με εσένα να εύχεσαι να μην είχε έρθει ποτέ αυτή η ώρα. Εάν, πάντως, τα κατά κάποιον τρόπο αυτοτελή αυτά sketch, είχαν το καθένα τον δικό του τίτλο, το συγκεκριμένο θα μπορούσε άνετα να λέγεται… «What the Fuck», μιας και το όλο στήσιμό του αυτό υποδεικνύει. Τουλάχιστον, η Μπινός παίρνει το αίμα της πίσω για όσα γράψαμε γι’ αυτήν στο ανεκδιήγητο «Μαμά ή Γιαγιά;», παραδίδοντας μια άψογη ερμηνεία, καθώς «ζωγραφίζει» με ακρίβεια και χωρίς καμία επιτήδευση όλα τα αισθήματα τα οποία διακατέχουν την ηρωίδα της, παρά το γεγονός πως αυτά (εντελώς μονότονα) καταλήγουν πάντα στην αποστροφή για το αντίθετο φύλο. Απαραίτητη εύφημος μνεία αξίζει στο jazz αποχρώσεων μουσικό score του Στιούαρτ Στέιπλς, τραγουδιστή των Tindersticks και συχνού συνεργάτη της Ντενί.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Εάν παρασυρθείτε από τα ονόματα του καστ (της Μπινός βασικά, αφού ο Ντεπαρντιέ λειτουργεί σαν κράχτης περισσότερο, μιας και ελάχιστα εμφανίζεται) και την προσμονή μιας «ευχάριστης» γαλλικής κομεντί από αυτές που τόσο καλά έχουμε μάθει εντός της θερινής ειδικά σεζόν, τότε μέχρι που… φεύγετε τρέχοντας από τον κινηματογράφο. Φεστιβαλικού, πλην όμως και αφόρητα βαρετού ύφους ταινία, που ώρες-ώρες κάνει την παρακολούθηση της μπογιάς που στεγνώνει σε φρεσκοβαμμένο τοίχο να μοιάζει με εξαιρετικά διασκεδαστική υπόθεση.


MORE REVIEWS

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΞΑ

Η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Lancia θέλει να κερδίσει πάση θυσία το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι του 1983, όμως, το μοντέλο της 037 υστερεί σημαντικά έναντι της τετρακίνητης γερμανικής τεχνολογίας του Audi Quattro. Ο εκτελεστικός της Διευθυντής, Τσέζαρε Φιόρι, έχει μερικές πονηρές ιδέες οι οποίες ενδεχομένως μπορούν ν’ αλλάξουν τη διαφαινόμενη πορεία των πραγμάτων. Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα.

MINORE

Μυστηριώδη τέρατα εμφανίζονται σε παραθαλάσσιο location του Σαρωνικού κόλπου με εχθρικές και φονικές διαθέσεις. Θα μπορέσουν να τα αντιμετωπίσουν ένα ναυτάκι, μια σερβιτόρα, μια γιαγιά, ένας μποντιμπιλντεράς κι ένα τσούρμο… μπουζουξήδων;