του Άγγελου Μαύρου

Στο παρθενικό του ραντεβού με τα 35 mm δε θα μπορούσε παρά να απαντά «ναι» ένας προκομμένος της διαφήμισης, Χρυσοσφαιρούχος για το TV movie remake του «Grey Gardens», ενώ μία τρόικα μοτίβων κλου ιατρικού περιστατικού (το ταξικό υπερβατικό του «Love Story», το οικογενειακού βίου ανοικοδομητικό του «Σχετικά με τον Χένρι» και το αρσενικό ανα-κατακτητικό του «Κάθε Φορά, Πρώτη Φορά») σκάνε «μπουκέτο» – και δεν εννοώ λουλουδικά – του Αγίου Βαλεντίνου σε μία ρομαντική δραμεντί, για την οποία το σεναριακό ζευγάρι του «Απλώς δε σε Γουστάρει» και η μπακουροπένα του «Parenthood», εμφανώς, έχουν κάνει με το ζόρι αγκαλίτσες και φιλάκια.

Δεν ξέρω πού θα ψάξεις το άλλο σου μισό, αλλά δε θα το βρεις στο άνευρο χούφτωμα και τη φαλλοκρατία του αντρικής προοπτικής άξονα αφήγησης, που συχνά κάνει και χειρονομίες με μονταζιακές σεκάνς αναδρομών – σαλιαρισμάτων (για όσες τις λάτρεψαν στο «Αγαπημένε Μου Τζον»), το ψευδοσκίρτημα του ντουέτου αρχετύπων μπουρζουά σικέ μπαμπά και φίφα, εριστικού πρώην λεγάμενου (η διακριτική σιλουέτα καθωσπρέπει μάνας έλκει αλλά το εξομολογητήριο επεισόδιο αυτοκριτικής από showcase της Λανγκ γυρνάει μπούμερανγκ σε χυλόπιτα), το γόη Τέιτουμ που τα πετάει πάντα με άνεση (αλλά στις στιγμές ουσίας δεν το‘ χει το ψηστήρι) και τα ματς μουτς στερεότυπα fun στιγμιοτύπων ή test drive έλξης του ανδρόγυνου.

Προσωπικά, θα ασπαστώ μία κάποια χαριτωμενιά σε ατάκες και τοπόσημα Σικάγο, οιονεί ποθητή η σκηνή του ραντεβού – κλειδιού «πάμε σαν άλλοτε», ενώ το ψιλοέκανα και με του ζετέμ τα όψιμα ντράβαλα. Ένα νταραβεράκι για «Το Ημερολόγιο» (αχ, Ρέιτσελ…) των ερωτευμενακίων και της φιλμογραφίας του μικρού φτερωτού θεού, όμως, όχι το δικό μου…