ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ (2014)
(THE TRIP TO ITALY)
- ΕΙΔΟΣ: Κομεντί
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μάικλ Γουίντερμποτομ
- ΚΑΣΤ: Στιβ Κούγκαν, Ρομπ Μπράιντον, Ρόουζι Φέλνερ
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 108'
- ΔΙΑΝΟΜΗ: FILMTRADE
Οι δυο Βρετανοί κωμικοί συναντιούνται για ακόμη μια φορά, έπειτα από το πρώτο τους «Ταξίδι» του 2010, σε μια περιπλάνηση που περιλαμβάνει πολύ φαγητό, μιμήσεις διάσημων stars και αμέτρητες (ευτυχώς καθόλου βαρετές) συζητήσεις.
Είναι ένα παράξενο sequel το «Ταξίδι στην Ιταλία». Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι το πρώτο έπειτα από το «Ταξίδι» ή το δεύτερο, μετά από το «Tristram Shandy: A Cock and Bull Story» του 2015, στο οποίο σκηνοθέτης και πρωταγωνιστές συναντήθηκαν για πρώτη φορά για να γυρίσουν μια ταινία γεμάτη αυτοσχεδιασμούς και αυτοαναφορικότητα. Το συνέχισαν στο «Ταξίδι» του 2010, όπου περιόδευσαν με ένα βανάκι, δοκιμάζοντας φαγητά και δημιουργώντας ένα γαστρονομικό ημερολόγιο για τον Observer. Στο νέο φιλμ, έρχεται μια καινούργια ανάθεση από την εφημερίδα, αλλά μακριά από το βρετανικό έδαφος. Αυτή τη φορά, ο Κούγκαν και ο Μπράιντον, ή μάλλον οι φανταστικές εκδοχές των εαυτών τους, ταξιδεύουν στην Ιταλία.
Το δεύτερο ταξίδι είναι καλύτερο από το πρώτο, για πολλούς λόγους. Όλοι γνωρίζονται πολύ καλά και οι αυτοσχεδιασμοί, στους οποίους βασίζεται σχεδόν ολόκληρο το σενάριο, ρέουν (ή τουλάχιστον δείχνουν έτσι) με μεγάλη ευκολία. Επιπλέον, οι τοποθεσίες και το φαγητό είναι… απείρως πιο ελκυστικά. Αν δεν έχεις δει την προηγούμενη ταινία και περιμένεις κάτι σαν γαστρονομικό ντοκιμαντέρ, βέβαια, πέφτεις αρκετά έξω. Υπάρχουν οι επισκέψεις σε εστιατόρια και το check in – check out σε ωραία ξενοδοχεία, αλλά το φιλμ έχει να σου μιλήσει για πολύ περισσότερα. Χαράζοντας μια πορεία αντίστοιχη με εκείνη του Μπάιρον και του Σέλεϊ, οι δύο κωμικοί αρχίζουν από Βορρά προς Νότο με ένα νοικιασμένο Mini Cooper, που στο CD player του παίζει μόνο… Αλάνις Μορισέτ!
Το φαγητό μοιάζει η αφορμή για συνεχείς σαρκαστικούς διαλόγους ενδοσκόπησης, που είναι πολύ πιο αστείοι απ’ όσο φαντάζεται κανείς. Όπως επίσης για μιμήσεις ηθοποιών, στις οποίες και οι δύο πρωταγωνιστές είναι άριστοι. Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο, ο Μάρλον Μπράντο, ο Αλ Πατσίνο, ο Μάικλ Κέιν, ο Κρίστιαν Μπέιλ και ο Τομ Χάρντι είναι μερικοί από τους ηθοποιούς που μιμούνται, σε ασκήσεις οι οποίες περιλαμβάνουν τον «Νονό ΙΙ» (και ένα μάλλον προβλέψιμο σχόλιο για τη σπάνια ευστοχία των sequels), αλλά και την τριλογία «Dark Knight» του Κρίστοφερ Νόλαν και την ειρωνεία για την άρθρωση των Μπάτμαν και Μπέιν.
Το σινεφιλικό tribute συνεχίζεται με απόδοση φόρου τιμής σε locations σπουδαίων ταινιών, από τις κατακόμβες όπου περιπλανήθηκε η Ίνγκριντ Μπέργκμαν στο «Ταξίδι στην Ιταλία» του Ροσελίνι, μέχρι την Casa Malaparte της «Περιφρόνησης» του Γκοντάρ. Μέσα σ’ όλα αυτά τα tributes, το φιλμ αφιερώνει κατά διαστήματα κάποια κομμάτια και στις φανταστικές ζωές των πρωταγωνιστών του. Ο Κούγκαν ασχολείται με τον γιο του, ενώ ο Μπράιντον παίρνει ρόλο στη νέα ταινία του Μάικλ Μαν και φλερτάρει χωρίς ιδιαίτερες ενοχές (αν και παντρεμένος) με μια ξεναγό.