FreeCinema

Follow us

Η ΟΜΙΧΛΗ (2007)

(THE MIST)

  • ΕΙΔΟΣ: Θρίλερ Φαντασίας
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Φρανκ Ντάραμποντ
  • ΚΑΣΤ: Τόμας Τζέιν, Μάρσια Γκέι Χάρντεν, Λόρι Χόλντεν, Αντρέ Μπράουερ, Τόμπι Τζόουνς, Γουίλιαμ Σάντλερ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 126'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ODEON

Ζημιάρικη καταιγίδα που χτυπά κωμόπολη του Μέιν ακολουθείται από ομιχλώδες νέφος, το οποίο κρύβει μέσα του «πρόβλημα κάποιου μεγέθους»…

Η τρίτη μεταφορά βιβλίου του Στίβεν Κινγκ από τον Φρανκ Ντάραμποντ αποδεικνύει στο περίπου το ρητό «κάθε πέρσι και καλύτερα» – εδώ, δε, φλερτάροντας όχι με το είδος της ταινίας καταστροφής αλλά με τον όλεθρο τον ίδιο. Καθολικώς υπεύθυνος για την ήττα, ο Ντάραμποντ υπογράφει και τη σεναριακή διασκευή, γεμίζοντας ένα supermarket με κακέκτυπα κλισεδιάρικων χαρακτήρων που εξυπηρετούν δύο «μέτωπα»: εκείνο του τολμηρού ορθολογιστή ο οποίος παίρνει ρίσκα και δε θέλει να κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια μπροστά στην – όποια – απειλή (μάλλον ελάχιστος στο ρόλο ο Τόμας Τζέιν) κι εκείνο της θεούσας που προσεύχεται για τα χειρότερα έτσι ώστε να φανατίσει το φοβισμένο «ποίμνιο» και να απαιτήσει έως και ανθρωποθυσία για να κατευνάσει την «οργή του Θεού» (η Μάρσια Γκέι Χάρντεν παραμελημένη, σ’ ένα φεστιβάλ μούτας αλαφροΐσκιωτου). Όσο η διαχωριστική γραμμή ανάμεσά τους μεγαλώνει, τόσο περισσότερο βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού κι ολόκληρο το φιλμ, που από απλό b-movie τεράτων εξελίσσεται σε θρησκευτική παραβολή ακραίας αφέλειας και επικινδυνότητας.

Επιπλέον, στα 126 λεπτά της «Ομίχλης» (τα οποία δεν περνάνε και τόσο εύκολα…), ο Ντάραμποντ στέκει άπιστος ακόμη και μπροστά στις δυνατότητές του να χειριστεί το σασπένς, αποκαλύπτοντας στο πρώτο κιόλας ημίωρο δείγματα των πλασμάτων που έρχονται σε διάφορες φυλές και διαστάσεις, από κακές απομιμήσεις του alien ή ακαταλόγιστα πλοκάμια… του τρόμου, μέχρι και κατσαριδοειδή με φτερά (ή χωρίς), τα οποία μπορεί να σχετίζονται με γειτονική στρατιωτική βάση ή μια «πόρτα» που άνοιξε από κάποιο παράλληλο σύμπαν ή… της Παναγιάς τα μάτια! Δίπλα σε όλο αυτό το γκροτέσκο τσίρκο, οι ανθρώπινοι χαρακτήρες σχολιάζονται ως ακόμη χειρότερα «τέρατα», ανάλογα με την πλευρά που θα σας δελεάσει περισσότερο προς την ταύτιση. Και, επιτρέψτε μου, αλλά το χιούμορ και την κριτική προς την πλευρά των θρησκόληπτων δεν τα μάσησα, αντιθέτως, ενοχλήθηκα αφόρητα από τα διαρκώς κλιμακούμενα κύματα συντηρητισμού και προπαγάνδας υπέρ… Πίστεως, για να μη σας αποκαλύψω και την ανατριχίλα του twist που αποτελειώνει το φινάλε (τύφλα να ‘χουν τα ζομπο-πρότυπα του Ρομέρο!). Πατρίς, θρησκεία, Στίβεν Κινγκ; Δώσε μου το περίστροφο τώρα!

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Το άνωθεν κείμενο είναι η κριτική που έγραψα το 2007, όταν το φιλμ διανεμήθηκε για πρώτη φορά στους ελληνικούς κινηματογράφους. Είμαι βέβαιος πως αν το ξαναδώ ποτέ, θα θυμώσω ακόμη περισσότερο. Γι’ αυτό και προστατεύω τα νεύρα μου…


MORE REVIEWS

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ

Η Ζέφιρ, μία ανεξάρτητη και αυτάρκης νεαρή surfer, θα αιχμαλωτιστεί από έναν μανιακό δολοφόνο που σκοπεύει να την δώσει τροφή στους καρχαρίες. Για να σωθεί, πρέπει να βρει τρόπο να φύγει από το σκάφος του, πράγμα διόλου εύκολο για μια φυλακισμένη και δεμένη με χειροπέδες.

ΝΥΧΤΑ ΑΓΩΝΙΑΣ

Με τη βεβαιότητα της αθωότητάς του, μια ψυχίατρος φυγαδεύει αμνησιακό ασθενή της που κατηγορείται για φόνο και προσπαθεί μέσω της ψυχανάλυσης και της ύπνωσης να τον θεραπεύσει, αλλά και να μάθει τα πιο σοκαριστικά μυστικά τού «σκοτεινού» υποσυνείδητού του.

ΟΙ ΜΠΑΛΚΟΝΑΤΕΣ

Τα έλεγε ο Δάκης: Πάλι απόψε εγώ στο μπαλκόνι θα την βγάλω / Το κορίτσι να δω από το ρετιρέ το άλλο / Τη φλερτάρω καιρό κι όμως κάνει πως δε βλέπει / Είναι φλερτ πονηρό και το παίζει καθώς πρέπει / Τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι / Και η αγωνία μου φουντώνει / Ποτέ θα βρεθούμε οι δυο μας μόνοι…

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΖΝΑΒΟΥΡ

Η ζωή του Σαρλ Αζναβούρ, από τα παιδικά του χρόνια στην Αρμενία, μέχρι την καθιέρωσή του ως ένας εκ των μεγαλύτερων και πλέον δημοφιλών Γάλλων τραγουδιστών.

Η ΚΑΡΔΙΑ ΕΝΟΣ ΤΖΟΓΑΔΟΡΟΥ

Νιόπαντρο ζεύγος ετοιμάζεται να ζήσει το καλιφορνέζικο όνειρο της δεκαετίας του ‘50, όμως, η άφιξη του αδελφού του γαμπρού ξυπνά μπερδεμένα πάθη, ερωτικά και… τζογαδόρικα.