FreeCinema

Follow us

Η ΟΜΙΧΛΗ (2007)

(THE MIST)

  • ΕΙΔΟΣ: Θρίλερ Φαντασίας
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Φρανκ Ντάραμποντ
  • ΚΑΣΤ: Τόμας Τζέιν, Μάρσια Γκέι Χάρντεν, Λόρι Χόλντεν, Αντρέ Μπράουερ, Τόμπι Τζόουνς, Γουίλιαμ Σάντλερ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 126'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ODEON

Ζημιάρικη καταιγίδα που χτυπά κωμόπολη του Μέιν ακολουθείται από ομιχλώδες νέφος, το οποίο κρύβει μέσα του «πρόβλημα κάποιου μεγέθους»…

Η τρίτη μεταφορά βιβλίου του Στίβεν Κινγκ από τον Φρανκ Ντάραμποντ αποδεικνύει στο περίπου το ρητό «κάθε πέρσι και καλύτερα» – εδώ, δε, φλερτάροντας όχι με το είδος της ταινίας καταστροφής αλλά με τον όλεθρο τον ίδιο. Καθολικώς υπεύθυνος για την ήττα, ο Ντάραμποντ υπογράφει και τη σεναριακή διασκευή, γεμίζοντας ένα supermarket με κακέκτυπα κλισεδιάρικων χαρακτήρων που εξυπηρετούν δύο «μέτωπα»: εκείνο του τολμηρού ορθολογιστή ο οποίος παίρνει ρίσκα και δε θέλει να κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια μπροστά στην – όποια – απειλή (μάλλον ελάχιστος στο ρόλο ο Τόμας Τζέιν) κι εκείνο της θεούσας που προσεύχεται για τα χειρότερα έτσι ώστε να φανατίσει το φοβισμένο «ποίμνιο» και να απαιτήσει έως και ανθρωποθυσία για να κατευνάσει την «οργή του Θεού» (η Μάρσια Γκέι Χάρντεν παραμελημένη, σ’ ένα φεστιβάλ μούτας αλαφροΐσκιωτου). Όσο η διαχωριστική γραμμή ανάμεσά τους μεγαλώνει, τόσο περισσότερο βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού κι ολόκληρο το φιλμ, που από απλό b-movie τεράτων εξελίσσεται σε θρησκευτική παραβολή ακραίας αφέλειας και επικινδυνότητας.

Επιπλέον, στα 126 λεπτά της «Ομίχλης» (τα οποία δεν περνάνε και τόσο εύκολα…), ο Ντάραμποντ στέκει άπιστος ακόμη και μπροστά στις δυνατότητές του να χειριστεί το σασπένς, αποκαλύπτοντας στο πρώτο κιόλας ημίωρο δείγματα των πλασμάτων που έρχονται σε διάφορες φυλές και διαστάσεις, από κακές απομιμήσεις του alien ή ακαταλόγιστα πλοκάμια… του τρόμου, μέχρι και κατσαριδοειδή με φτερά (ή χωρίς), τα οποία μπορεί να σχετίζονται με γειτονική στρατιωτική βάση ή μια «πόρτα» που άνοιξε από κάποιο παράλληλο σύμπαν ή… της Παναγιάς τα μάτια! Δίπλα σε όλο αυτό το γκροτέσκο τσίρκο, οι ανθρώπινοι χαρακτήρες σχολιάζονται ως ακόμη χειρότερα «τέρατα», ανάλογα με την πλευρά που θα σας δελεάσει περισσότερο προς την ταύτιση. Και, επιτρέψτε μου, αλλά το χιούμορ και την κριτική προς την πλευρά των θρησκόληπτων δεν τα μάσησα, αντιθέτως, ενοχλήθηκα αφόρητα από τα διαρκώς κλιμακούμενα κύματα συντηρητισμού και προπαγάνδας υπέρ… Πίστεως, για να μη σας αποκαλύψω και την ανατριχίλα του twist που αποτελειώνει το φινάλε (τύφλα να ‘χουν τα ζομπο-πρότυπα του Ρομέρο!). Πατρίς, θρησκεία, Στίβεν Κινγκ; Δώσε μου το περίστροφο τώρα!

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Το άνωθεν κείμενο είναι η κριτική που έγραψα το 2007, όταν το φιλμ διανεμήθηκε για πρώτη φορά στους ελληνικούς κινηματογράφους. Είμαι βέβαιος πως αν το ξαναδώ ποτέ, θα θυμώσω ακόμη περισσότερο. Γι’ αυτό και προστατεύω τα νεύρα μου…


MORE REVIEWS

ΠΕΣΜΕΝΑ ΦΥΛΛΑ

Μεροκαματιάρης εργάτης με «αθώο» πρόβλημα αλκοολισμού γνωρίζει προλετάρια «αδελφή ψυχή» σε karaoke bar, εμφανίζεται το ενδεχόμενο του ρομαντικού σκιρτήματος, μα η κακοτυχία δέρνει και τους δύο, λες κι η μοίρα δεν επιθυμεί την ένωσή τους.

ΣΙΩΠΗΛΗ ΟΡΓΗ

Πατέρας που πενθεί τον θάνατο του γιου του, ορκίζεται να εκδικηθεί τις συμμορίες ναρκωτικών που μεταμόρφωσαν τη ζωή του σε βουβό δράμα. Όταν μιλούν τα πιστόλια, ποιος έχει ανάγκη τα λόγια;

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ

Στο Σέιλεμ, ομάδα από νεαρά αγόρια και κορίτσια ανακαλύπτει κατά τύχη ένα καταραμένο μαχαίρι. Μέσα από μια σειρά από flashbacks, μαθαίνουμε πως το συγκεκριμένο αντικείμενο υπήρξε η αφορμή για πολλούς θανάτους και καταστροφές στο παρελθόν. Η χρήση του σε δαιμονικά παιχνίδια μεταξύ των παιδιών, αποκαλύπτει μια μικρή λεπτομέρεια: ο κάθε χαμένος, πεθαίνει πραγματικά!

ΦΟΝΙΣΣΑ

Σ’ ένα νησιωτικό χωριό, γύρα στα 1900, η γιαγιά Φραγκογιαννού αποφασίζει να κάνει πράξη αυτό που της δίδαξε η ζωή: απαλλάσσει βρέφη θηλυκά και μικρά κορίτσια από τη μαρτυρική εμπειρία του να μεγαλώσουν και να υποταχθούν σε μια σκληρή κοινωνία ανδροκρατίας, που μόνο βάσανα και δυστυχία μπορεί να τους προσφέρει.

ΝΑΠΟΛΕΩΝ

Μέσα στην οργή και τις κοινωνικές αναταραχές που ακολούθησαν της Γαλλικής Επανάστασης, ο Κορσικανός στρατιωτικός διοικητής Ναπολέων Βοναπάρτης εκμεταλλεύεται τους θριάμβους του στα πεδία των μαχών για ν’ ανέλθει στην εξουσία, ενώ παράλληλα φλέγεται από την ερωτική του επιθυμία για την Ιωσηφίνα ντε Μποαρνέ.