FreeCinema

Follow us

Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ (1955)

(THE LADYKILLERS)

  • ΕΙΔΟΣ: Κωμωδία
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Αλεξάντερ Μακέντρικ
  • ΚΑΣΤ: Άλεκ Γκίνες, Σέσιλ Πάρκερ, Χέρμπερτ Λομ, Πίτερ Σέλερς, Ντάνι Γκριν, Τζακ Γουόρνερ, Κέιτι Τζόνσον
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 91'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: BIBLIOTHEQUE

Η γηραιά και αγαθή κυρία Γουίλμπερφορς νοικιάζει ένα δωμάτιο του κουκλίστικου σπιτιού της σε ανδρικό κουιντέτο εγχόρδων που αναζητούσε ένα ήσυχο μέρος για να κάνει τις πρόβες του. Φυσικά, αυτές οι κοστουμαρισμένες και εντελώς ύποπτες φάτσες του υποκόσμου δεν έχουν ιδέα από μουσικά όργανα! Ποιο είναι το μυστικό τους σχέδιο;

Από την πρώτη στιγμή που η κυρία Γουίλμπερφορς ξεπορτίζει από την οικία της και χαιρετίζει κάθε άνθρωπο στη μικρή, λονδρέζικη γειτονιά της, μέχρι να εισέλθει στο τοπικό Αστυνομικό Τμήμα, κάτι σε «γαργαλάει» μέσα σου και θέλεις να γελάσεις δυνατά! Το κάνεις αβίαστα καθώς την ακούς να περιγράφει στους αστυνομικούς το συμβάν μιας καλής της φίλης, η οποία είδε ένα… διαστημόπλοιο να προσγειώνεται στην αυλή της. Δεν έχουν περάσει καν τρία λεπτά από τη στιγμή που ξεκίνησε «H Συμμορία των Πέντε» και ήδη γελάς σπαρταριστά. Γι’ αυτό και το είδος της κωμωδίας οφείλει πολλά στη μεταπολεμική βρετανική σχολή που έλαμψε μέσα από τις κινηματογραφικές παραγωγές των Ealing Studios, εκ των οποίων ξεχωρίζει (και) τούτο το στολίδι, σε σκηνοθεσία του σπουδαίου Αλεξάντερ Μακέντρικ («Ο Άνθρωπος με το Άσπρο Κοστούμι», «Σκοτεινοί Δολοφόνοι»).

Το ευρηματικό σενάριο του Γουίλιαμ Ρόουζ (υποψήφιο για Όσκαρ, το 1957) παρακολουθεί τα ιδιαίτερα ανταγωνιστικά μεταξύ τους μέλη πενταμελούς συμμορίας η οποία οργανώνει ληστεία χρηματαποστολής, χρησιμοποιώντας ως «βιτρίνα» τις αντίστοιχες θήκες εγχόρδων, παριστάνοντας τους μουσικούς που προβάρουν κλασικό ρεπερτόριο για κονσέρτο! Η όλη μυστικότητα του σχεδίου τους θα συγκρουστεί με τη διαρκή «παραξενιά» της κυρίας Γουίλμπερφορς που χώνει τη μύτη της παντού, ακόμη και άθελά της, όταν (για παράδειγμα) θέλει να προσφέρει στους ευγενικούς επισκέπτες του νοικάρη της από ένα φλιτζάνι τσάι. Άσχετα από το ότι η ληστεία πραγματοποιείται επιτυχώς, η συμμορία πρέπει στη συνέχεια να αντιμετωπίσει έναν κίνδυνο σοβαρότερο και από τις έρευνες της αστυνομίας: τις φιλενάδες της σπιτονοικοκυράς!

Καθώς η ενοχή των πέντε ανδρών βαραίνει όλο και περισσότερο στο βλέμμα της κυρίας Γουίλμπερφορς, το φιλμ αποκτά μια διάσταση κατάμαυρης κωμωδίας, με εξέλιξη πραγματικά ξεκαρδιστική, την οποία βοηθούν με μαστόρικο τρόπο και οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών, που μοιάζουν να έχουν επιλεγεί ένας προς έναν για να στήσουν αυτή την πραγματικά κλασική «πινακοθήκη» χαρακτήρων του λονδρέζικου υποκόσμου της εποχής. Από τον Άλεκ Γκίνες μέχρι τον νεαρό τότε Πίτερ Σέλερς, όλο το καστ λειτουργεί με εξαιρετικό κωμικό timing, η σκηνοθεσία παίζει ύπουλο παιχνίδι (αν όχι «κρυφτούλι») με τις πιο δυσάρεστες στιγμές της εξέλιξης της ιστορίας (όχι spoilers!), ενώ ο σκηνικός περίγυρος του σπιτιού, που… γέρνει από τις ζημιές που προξένησαν οι βομβαρδισμοί στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, γίνεται κι αυτός ένα επιπλέον αστείο στοιχείο της αφήγησης. Όσο για τα εξωτερικά πλάνα του Λονδίνου, εδώ μιλάμε για κυριολεκτικό (και σε τετραχρωμία!) ντοκουμέντο μιας πρωτεύουσας που ακόμη δεν κρύβει τα σημάδια της πρόσφατης καταστροφής, καθώς η ανοικοδόμηση της πόλης συνεχιζόταν με αργούς ρυθμούς.

Το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα σίγουρα έχει την ικανότητα να ρίχνει στάχτη στα μάτια κάποιων απιθανοτήτων του σεναρίου (κυρίως σε σχέση με πρακτικά θέματα της ληστείας), όμως στη «Συμμορία των Πέντε» παραγνωρίζεται κάθε αφέλεια κυρίως χάρη στο κατόρθωμά της να μετατρέπει τα όποια απεχθή εγκλήματα σε μια πραγματικά αστεία υπόθεση. Ο θεατής που θα ήθελε να ταυτιστεί με το μέρος της συμμορίας αργά ή γρήγορα θα πάρει το… δολοφονικό του μάθημα, ενώ εκείνοι που θα προτιμήσουν εξαρχής να πάρουν το μέρος της ευγενικής γριούλας θα γελάσουν πραγματικά τελευταίοι, καθώς η «προστατευόμενή» τους απαντά (πάντα άθελά της!) με βαθύ σαρκασμό στο πρόβλημα της κοινωνικής ατιμωρησίας. Εκεί είναι που η κωμωδία δείχνει τη σημασία της ως είδος – και όχι ως αφορμή για απλά ένα κάποιο χάχανο…

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

ΠΡΟΣΟΧΗ: Δεν είναι το άθλιο remake των αδελφών Κοέν! Μια από τις τελευταίες παραγωγές των Ealing Studios και η μοναδική έγχρωμη από τις κλασικότερες κωμωδίες της εταιρείας, «Η Συμμορία των Πέντε» αποτελεί έναν από τους διασημότερους τίτλους που κάθε καλοκαίρι εμφανιζόταν στα σινεμά του κέντρου της Αθήνας (κυρίως), χαρίζοντας αυτή την παλαιομοδίτικη μορφή ψυχαγωγίας αλλά και την εγγύηση ενός ποιοτικού και αθάνατου έργου, που το κοινό δεν βαριόταν να βλέπει και να ξαναβλέπει για δεκαετίες ολόκληρες. Με μεγάλη χαρά την υποδεχόμαστε ξανά στους θερινούς, λοιπόν. Εάν τα ονόματα του καστ δεν σας λένε τίποτα ή πιστεύετε πως μια κωμωδία του ’50 δεν σας αφορά ή «δεν πιάνετε» το χιούμορ της, λυπάμαι αλλά (όπως έχω ξαναπεί στο παρελθόν) πέραν των πολλών λαθών που χαρακτηρίζουν τις επιλογές και τον ταπεινό σας βίο, βρίσκεστε και σε λάθος site…


MORE REVIEWS

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΞΑ

Η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Lancia θέλει να κερδίσει πάση θυσία το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι του 1983, όμως, το μοντέλο της 037 υστερεί σημαντικά έναντι της τετρακίνητης γερμανικής τεχνολογίας του Audi Quattro. Ο εκτελεστικός της Διευθυντής, Τσέζαρε Φιόρι, έχει μερικές πονηρές ιδέες οι οποίες ενδεχομένως μπορούν ν’ αλλάξουν τη διαφαινόμενη πορεία των πραγμάτων. Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα.