FreeCinema

Follow us

Ο ΑΞΕΧΑΣΤΟΣ ΜΗΝΑΣ (2014)

(THE GRAND SEDUCTION)

  • ΕΙΔΟΣ: Κομεντί
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ντον ΜακΚέλαρ
  • ΚΑΣΤ: Μπρένταν Γκλίσον, Τέιλορ Κιτς, Γκόρντον Πίνσεντ, Λιάν Μπάλαμπαν
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 113’
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: NEO FILMS

Οι 100 και κάτι νοματαίοι – ντόπιοι ενός παρηκμασμένου ψαροχωριού στο νησί Νιουφάουντλαντ του Καναδά σκαρφίζονται πιθανά και απίθανα τεχνάσματα για να… αποπλανήσουν τον περαστικό, για ένα μηνά στα μέρη τους, νεαρό γιατρό, Πολ Λιούις, να γίνει μόνιμος κάτοικος, ώστε να εξασφαλίσουν συνεργασία με βιομήχανο και να αποφύγουν την οικονομική καταστροφή.

Το θαυμάσιο «Ο Εγγλέζος που Ανέβηκε ένα Λόφο και Κατέβηκε ένα Βουνό» από το 1995 μου καρφώθηκε στο μυαλό από τα πρώτα λεπτά αυτού του καναδέζικου φιλμ (που αποτελεί αγγλόφωνο remake του επίσης καναδέζικου, αλλά γαλλόφωνου, «La Grande Séduction» του 2003). Λες και αυτός «Ο Αξέχαστος Μήνας» αποτελεί ένα ακόμα κομμάτι του puzzle μιας σειράς ταινιών με την ίδια θεματολογία: το πώς δηλαδή σύσσωμοι οι κάτοικοι ενός μικρού χωριού συνεργάζονται για να πετύχουν απίθανα, φαινομενικά αδύνατα εγχειρήματα, ώστε να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο αύριο για την ιδιαίτερη πατρίδα τους, την οποία αρνούνται πεισματικά να εγκαταλείψουν.

Έτσι, παρόλο που ο εν λόγω «Εγγλέζος» ανεβαίνει και κατεβαίνει ένα λόφο που έγινε βουνό στην Ουαλία του 1917, ενώ ο Δρ. Λιούις περνάει έναν αξέχαστο μήνα στο λιμανάκι Τικλ Κόουβ του Νιουφάουντλαντ του σήμερα, αμφότερες οι ταινίες σε… αποπλανούν με χαρακτηριστική αμεσότητα. Μια αμεσότητα που ευφραίνει καρδίαν, χάρη στο διακριτικό κι όμως τόσο διαπεραστικό, φλεγματικό χιούμορ της (το οποίο, όπως και οι περισσότεροι νυν κάτοικοι του Νιουφάουντλαντ, κατάγεται από τη Μεγάλη Βρετανία και ειδικά την πιο… προχώ, Βόρεια και μη, αυτόνομη Ιρλανδία), εκφρασμένο από μια ομάδα… γήινων, αφτιασίδωτων ποιητών ήθους, οι οποίοι μπορεί να έχουν περάσει από το Χόλυγουντ, ακούσια ή εκούσια, όμως, δεν επωμίσθηκαν τo – larger than life – σταριλίκι που συχνά συνεπάγεται.

Με πρώτο βιολί (κυριολεκτικά, αφού για μια ακόμη φορά, μετά τα «Επιστροφή στο Cold Mountain» και «Μάικλ Κόλινς, Ο Επαναστάτης», επιδεικνύει τις ικανότητες του στο συγκεκριμένο έγχορδο επί της οθόνης, αλλά και μεταφορικά) τον πάντα αθόρυβα, αλλά ουσιαστικά, από κάθε άποψη γενναιόδωρα πληθωρικό και πολυσχιδή Γκλίσον στο ρόλο του πολυμήχανου Δημάρχου, και απόλυτα εναρμονισμένα δεύτερα τον… ζεν γερο-σοφό του χωριού, Πίνσεντ («Το Υστερόγραφο μιας Σχέσης») και τον σχεδόν αγνώριστο στην εδώ αποτελεσματική, ερμηνευτική λιτότητά του, Κιτς (που έγινε star στις ΗΠΑ χάρη στο τηλεοπτικό «Friday Night Lights», αλλά μετά έφαγε τα μούτρα του στην εξόρμησή του στη μεγάλη οθόνη εξαιτίας των εμπορικά αποτυχημένων «Battleship» και «John Carter»), αυτή η ταινία αποκλείεται να μη σου φτιάξει τη διάθεση. Ειδικά κατά τη διάρκεια ενός από, ή όλων των επεισοδίων της προετοιμασίας και εξέλιξης του πιο… γεια σου παιχνιδιού cricket που είδες ποτέ, της παρακολούθησης των τηλεφωνικών συνομιλιών του γιατρού από τις δύο νοικοκυρές / ορχήστρες / θείτσες για όλες τις δουλειές του χωριού, του παραπλανητικού πήγαιν’ έλα σύσσωμων των κατοίκων ανάμεσα στο bar και την εκκλησία ή του εναλλακτικά αθώου… τριολέ στο κρεβάτι τού Σάιμον – Πίνσεντ, μην ξαφνιαστείς αν πιάσεις τον εαυτό σου να… γουργουρίζει από ευχαρίστηση.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά καθημερινοί, οικείοι προβληματισμοί όπως η ανάγκη του να δουλεύεις, του να είσαι και να αισθάνεσαι παραγωγικός, όχι ως προϋπόθεση επιβίωσης, αλλά αυτοεκπλήρωσης και ευτυχίας, καθώς και η – τόσο παρεξηγημένη στη χώρα μας τελευταία – ανάπτυξη, όταν γίνεται ανθρωποκεντρική μέσα στο πλαίσιο μιας ευνομούμενης κοινωνίας, επικοινωνούντα αβίαστα, αποκτούν σημασία και γίνονται τόσο τροφή για τη σκέψη, όσο και ανακουφιστική συμπαράσταση. Δυστυχώς, τίποτα απ’ όλα αυτά δε θα διαρκέσει για πολύ. Γιατί αν και αυτός ο «Μήνας» έπεται σχεδόν μια δεκαετία του προαναφερθέντος «Εγγλέζου», δεν καταφέρνει να ολοκληρώσει την ιστορία του εξίσου απρόοπτα και πρωτότυπα με εκείνον. Η έκβαση του διλήμματος του γιατρού να φύγει ή να μείνει γίνεται από νωρίς αδιανόητα προβλέψιμη, ειδικά από τη στιγμή που το σύμπαν συνωμοτεί, θαρρείς, ώστε να του την κάνει πανεύκολη. Το ρομάντζο του με την ταχυδρόμο του χωριού, Καθλίν (στο ρόλο της οποίας, στη Μπάλαμπαν, οι μύστες του «Supernatural» θα αναγνωρίσουν την αγαπημένη τού Σαμ στον 8ο κύκλο), είναι τόσο απογοητευτικά υποανάπτυκτο και… ουρανοκατέβατο, όσο και αδικαιολόγητα ο χαρακτήρας τής συγκεκριμένης. Και το προκαθορισμένο happy-end, αν και κλείνει χαριτωμένα και ικανοποιητικά τον κύκλο της ιστορίας αυτής της ταινίας, σε αφήνει με μια αίσθηση αποκλιμάκωσης και ουχί αποκορύφωσης.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Θες να περάσεις δύο (παρά κάτι) ευχάριστες ώρες, ενώ ταυτόχρονα όχι μόνο θα ξεφύγεις από τα προβλήματα ης καθημερινότητας, αλλά και θα αισθανθείς συμπαράσταση και κατανόηση για αυτά; Σπεύσε. Θες να δεις μια αναπάντεχη και ασυνήθιστη κινηματογραφική κομεντί υψηλής τέχνης; Θα μείνεις ανικανοποίητος. Είσαι νοσταλγός του «Εγγλέζου που Ανέβηκε ένα Λόφο και Κατέβηκε ένα Βουνό» ή έχεις παρ’ ελπίδα δει το πρωτότυπο, γαλλόφωνο, επίσης καναδέζικο, «La Grande Séduction»; Άσε, το έχεις ξαναδεί το έργο, καλύτερα.


MORE REVIEWS

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΞΑ

Η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Lancia θέλει να κερδίσει πάση θυσία το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι του 1983, όμως, το μοντέλο της 037 υστερεί σημαντικά έναντι της τετρακίνητης γερμανικής τεχνολογίας του Audi Quattro. Ο εκτελεστικός της Διευθυντής, Τσέζαρε Φιόρι, έχει μερικές πονηρές ιδέες οι οποίες ενδεχομένως μπορούν ν’ αλλάξουν τη διαφαινόμενη πορεία των πραγμάτων. Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα.