FreeCinema

Follow us

THE CAPSULE (2012)

  • ΕΙΔΟΣ: Άγνωστο
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη
  • ΚΑΣΤ: Αριάν Λαμπέντ, Κλεμάνς Ποεζί, Ιζόλντα Ντισόκ, Ευαγγελία Ράντου
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 35'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ

Επτά νεαρές γυναίκες. Μία έπαυλη χτισμένη πάνω σ’ έναν κυκλαδίτικο βράχο. Μια σειρά μαθημάτων πάνω στην πειθαρχία, την επιθυμία, την ανακάλυψη και την απώλεια. Ένας κλειστός κύκλος μελαγχολίας στο κατώφλι που χωρίζει ένα κορίτσι από μια γυναίκα – στο διηνεκές.

Η σύνοψη προέρχεται ατόφια από το δελτίο Τύπου της παραγωγής. Το είδος του φιλμ χαρακτηρίζεται ως «Άγνωστο», διότι το κοινό των ταινιών που διανέμονται στις αίθουσες δεν είναι υποχρεωμένο να γνωρίζει τι σημαίνει projection installation ή να το αντιλαμβάνεται ως genre κινηματογραφικό. Το έργο ξεκίνησε ως «παραγγελιά» για τη DesteFashionCollection 2012, όμως, λειτουργεί αυτόνομα και ως ένα πειραματικό φιλμ μεσαίου μήκους. Κανένα ίχνος σαρκασμού ή μια κάποια λανθάνουσα υποψία χιούμορ δεν εντοπίζεται σε αυτή την παράγραφο, ειλικρινά.

Ενταγμένη στο πλαίσιο του αποκαλούμενου «weird wave» του… ακόμη πιο νέου ελληνικού κινηματογράφου, κυρίως εξαιτίας των συνεργασιών της, η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη καταδιώκεται εδώ και μερικά χρόνια από στερεότυπα του Τύπου μάλλον άδικα. Το σινεμά της έχει μια προσωπική γραφή αυστηρότητας, έναν τόνο σχεδόν κλινικό και μια εσωτερικότητα γένους θηλυκού. Δεν εννοώ την ανοησία της ορολογίας «γυναικείο σινεμά». Πολύ απλά, η Τσαγγάρη αισθάνεται καλύτερα το φύλο με το οποίο ήρθε σε τούτο τον κόσμο. Ή, ακόμη καλύτερα, αναζητά την πλήρη κατανόηση της φύσης της, λες και το ίδιο της το φιλμ έχει ορμόνες, ψυχοσύνθεση, έως και στιγμές κατά τις οποίες αιμορραγεί από την περίοδό της!

Από τη συμπεριφορική παρθενία της ηρωίδας του «Attenberg», περνάμε πλέον σε ένα απόλυτης ελευθερίας στην αφήγηση «δοκίμιο» επάνω στη γέννηση της «Εύας» που διδάσκεται τους ρόλους της, βιώνει το κομμάτι της ζωής που της αναλογεί και αναγεννάται μέσα σε ένα πλαίσιο – σύστημα ανακύκλωσης ιδεών, αντιλήψεων και ταυτοτήτων (ουχί σεξουαλικών), πάντοτε με μια αντίληψη ότι η γυναίκα κρατά το «πάνω χέρι» ως Μητέρα όλων. Που η μοίρα την έχει καταδικάσει να «ανακυκλώνεται».

Στην εθιστικά εμπνευσμένη εισαγωγή, έξι ηρωίδες παίρνουν σάρκα και οστά μέσα από άψυχα, χρηστικά αντικείμενα ή έπιπλα, τονίζοντας την απουσία της βούλησης, ντύνονται σχεδόν με σχολικές ποδιές, για να ενταχθούν στο πλαίσιο των καθημερινών τους «ασκήσεων», φθονούν ή μια την άλλη, αποκτούν μια άλλη, πιθανή διάσταση ενός inner self και έρχονται σε επαφή με το υπέρτατο Ον της μητριαρχίας, που από πάντα ήταν και θα βρίσκεται εδώ.

Η συνέχεια είναι ανοιχτή προς κάθε είδους ανάγνωση, μέχρι τη συνειδητοποίηση του «Είσαι γυναίκα», του θνητού τέλους (σα βαμπιρικό φιλί που ρουφάει τη ζωή από το αίμα σου) και της αρχής ενός νέου κύκλου. Στο διηνεκές.

Η φόρμα του «The Capsule» βρίσκει αναφορές συγγενείς με το παζολινικό «Salo» ή το «Institute Benjamenta» των αδελφών Κουέι και εμπνέεται ανοιχτά από τα ζωγραφικά έργα της Αλεξάντρα Βαλισέφσκα (τα οποία αποκτούν μια υπέροχα τρισδιάστατη, animated διάσταση εδώ). Καλλιτεχνική διεύθυνση, φωτογραφία, ενδυματολογία, μακιγιάζ και μαλλιά προτείνουν μια απίστευτα καλαίσθητη εμπειρία, όμως, το πλήρως αφηρημένο περιεχόμενο του φιλμ και οι ενίοτε αμφιλεγόμενοι συμβολισμοί του δε γίνονται εύκολα… food for thought για τον οποιονδήποτε. Ο ανωτέρω βαθμός αξιολόγησης μπήκε με περισσή αμηχανία, αφού το είδος (ακόμη και σε συνάρτηση με τη μικρή διάρκεια) του «πειραματικού» σινεμά δύσκολα μπορεί να ταυτιστεί με τον ιδανικό, υποκειμενικό κριτή. Το σύνολο με βρήκε ικανοποιημένο, αλλά και αμέτοχο. Για να σου το πω απλά, ήταν σα να με ρώτησε κάποιος τι γνωρίζω για τη γυναικεία περίοδο! Αφού δεν τη βιώνω, πώς θα μπορούσα να δώσω μια τίμια απάντηση;

Το «The Capsule» προβάλλεται σε κοινό πρόγραμμα με το «Higuita» του Αλέξανδρου Βούλγαρη.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Το κοινό που ενδιαφέρεται να ανακαλύψει μια μορφή θεάματος πέρα από το συμβατικό, αφηγηματικό σινεμά, αξίζει να «μπει» μέσα στη φόρμα και τις εικόνες της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη. Χωρίς να μπορώ να κατηγορήσω και εκείνους που… θα πάρουν τα βουνά (ειδικά με το συνοδευτικό έργο αυτού του double feature…)!


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.