FreeCinema

Follow us

ANGRY BIRDS: Η ΤΑΙΝΙΑ 2 (2019)

(THE ANGRY BIRDS MOVIE 2)

  • ΕΙΔΟΣ: Animation
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Θέροπ Βαν Όρμαν, Τζον Ράις
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 96'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: FEELGOOD

Τα θυμωμένα πουλιά και τα πράσινα γουρούνια από μισητοί εχθροί γίνονται σύμμαχοι, με κοινό στόχο να σώσουν τα νησιά τους από έναν απειλητικό για αμφότερους εχθρό. O Ρεντ και ο Λέοναρντ ξανά στις επάλξεις, με τη διαφορά ότι τώρα είναι ενωμένοι.

Θα πίστευε ίσως κάποιος ότι η πρώτη φορά του «Angry Birds: Η Ταινία» (2106) θα ήταν κάτι παραπάνω από αρκετή. Επρόκειτο για ένα απευθυνόμενο σε αποκλειστικά παιδικό κοινό animation, που πετύχαινε το θαύμα να στέκει αξιοπρεπώς, γεγονός το οποίο αποκτούσε ακόμα μεγαλύτερη αξία δεδομένου ότι το video game πάνω στο οποίο βασιζόταν δεν πρόσφερε επί της ουσίας καμία απολύτως σεναριακή (προς εκμετάλλευση) βάση. Ήταν, όμως, τέτοια η επιτυχία της original ταινίας στο box-office, που θα έπρεπε κανείς να είναι εντελώς αφελής ώστε να δεχτεί ότι τα στουντιακά κεφάλια του Χόλιγουντ θα την προσπερνούσαν χωρίς να βάλουν μπρος το sequel. Εγένετο, λοιπόν, «Angry Birds: H Ταινία 2», μία συνέχεια που κουβαλάει όλα τα συνήθη προβλήματα των απανταχού sequels, με extra bonus… κανονάκι εδώ την αδυναμία απόκρυψης (πια) της ανυπαρξίας μιας κάποιας στοιχειώδους υπόθεσης. Τα θαύματα, άλλωστε, σπανίζουν στις μέρες μας. Δύο σερί για τα «Angry Birds» θα ήταν κάτι το (περίπου) μνημειώδες.

Οι θανάσιμοι εχθροί του προ τριετίας φιλμ, σε τούτο αναγκάζονται να ενώσουν τις δυνάμεις τους, όταν τα νησιά τους απειλούνται από ένα τρίτο το οποίο κάνει στα ξαφνικά την εμφάνισή του (σε μια σεναριακή ιδέα που δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας). Ένας κακιασμένος θηλυκός αετός ονόματι Ζέτα ηγείται της προσπάθειας αφανισμού των εδαφών των πουλιών και των γουρουνιών, κρατώντας ως όπλο ολέθρου ένα γιγαντιαίο κανόνι που εκσφενδονίζει τεράστιες βόμβες… πάγου. Σκοπός της είναι να εξολοθρεύσει τον πληθυσμό των δύο νήσων, με απώτερο στόχο να τις μετατρέψει σε φουτουριστικό τουριστικό παράδεισο (τρέχα γύρευε, δηλαδή), παίρνοντας παράλληλα προσωπική εκδίκηση από ένα ίδιας μ’ εκείνη ράτσας πουλί που ανήκει στην παρέα του Ρεντ, με το οποίο έχει ανοιχτές παρτίδες από το πρόσφατο παρελθόν.

Όπως πιθανότατα γίνεται κατανοητό, το στόρι του sequel τούτου μετά βίας βγάζει ενενήντα λεπτά διάρκειας. Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα αν σκεφτείς πως ναι μεν το φιλμ απευθύνεται σε παιδάκια με (αυστηρό) ηλικιακό ταβάνι τις τελευταίες τάξεις του δημοτικού, πλην όμως στις προβολές τα πιτσιρίκια αυτά πρέπει… αναγκαστικά να συνοδεύονται από τους γονείς τους. Για να γίνει έτσι το θέαμα κατά τι πιο προσφιλές στους ενήλικες που θέλοντας και μη θα μπουν στην αίθουσα για να το παρακολουθήσουν, η παραγωγή καταφεύγει στη συνήθη πλέον τακτική των pop αναφορών, που κατά απολύτως λογικές αιτίες στους μικρούς δεν θα πουν απολύτως τίποτα, στους μεγάλους όμως όλο και μερικά χαμόγελα θα φέρουν. Η διαστημική εκτόξευση των τριών νεοσσών υπό τους ήχους του Ντέιβιντ Μπόουι και η α λα «Επικίνδυνη Αποστόλη» (1996) σεκάνς εναέριου heist είναι δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις που κάπως θα κάνουν τους γονείς να αναθαρρήσουν στα καθίσματά τους (με το πλούσιο soundtrack να είναι χειρουργικά επιλεγμένο, ώστε να ξυπνά μνήμες από πασίγνωστες ταινίες του παρελθόντος).

Σε ό,τι αφορά τα υπόλοιπα που ενδιαφέρουν περισσότερο την πιτσιρικαρία, οι γνωστοί από τα παλιά ήρωες επιστρέφουν σύσσωμοι, με βασική νέα είσοδο (πέραν της κακιάς Ζέτα) τη φτερωτή επιστημονική διάνοια που ακούει στο όνομα Σίλβερ, η οποία εκτός από αδελφή του έξω καρδιά Τσακ εξελίσσεται σε αντικείμενο του πόθου για τον a priori πλέον αρχηγό των πουλιών Ρεντ (που, παρά την καθολική του αναγνώριση, δεν έχει αφήσει εντελώς πίσω τις ανασφάλειές του). Οι κατεδαφίσεις πάσης φύσεως υλικών δίνουν και παίρνουν, η ερωτική απογοήτευση ως αιτία μίσους κατά πάντων δεν είμαι σίγουρος για το κατά πόσο θα γίνει πλήρως κατανοητή από… τα ανήλικα, τα οποία σε κάθε περίπτωση θα κάνουν τρελό χάζι στα φωτεινά όσο δεν πάει χρώματα, αλλά και στο (παντελώς άσχετο με την βασική πλοκή) subplot των περιπετειών τριών νεοσσών που επιδίδονται σε γλυκούλικο και ατελείωτο κυνήγι με τα εκκολαπτόμενα αυγά των μελλοντικών αδελφών τους. Οι γονείς, από την άλλη, θα περιμένουν να πέσει κανένα τραγούδι για να περάσει κάπως πιο ευχάριστα η ώρα…

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Ό,τι έγραφε ο Ηλίας Φραγκούλης στην κατακλείδα του κειμένου του για το original «Angry Birds» ισχύει κι εδώ, με κάποιες μικρές (προς το χειρότερο…) διαφοροποιήσεις. Αποκλειστικά παιδικό (και ολίγον πιο παιδιάστικο, πλέον) θέαμα, το οποίο προσπαθεί (μάταια) να προσεγγίσει και το πιο ενήλικο κοινό, εκείνους που παίζουν μέχρι σήμερα μετά μανίας το ομώνυμο παιχνίδι. Μακάρι να είχε μια πιο συμπαγή σεναριακή βάση, μια «ιστορία» που να τσουλάει καλύτερα για όλους και θα μπορούσε να δικαιολογήσει μία κινηματογραφική ταινία μεγάλου μήκους.


MORE REVIEWS

ΑΓΡΙΑ ΦΥΣΗ

Ολιγοήμερο ταξίδι εταιρικού bonding σε απομονωμένο hiking retreat αυστραλέζικου εθνικού πάρκου καταλήγει σε θρίλερ, με την εξαφάνιση μιας γυναίκας η οποία (διόλου συμπτωματικά;) λειτουργούσε ως πληροφοριοδότης για λογαριασμό ομοσπονδιακών πρακτόρων. Υπάρχει χρόνος για να βρεθεί ζωντανή ή μήπως πρόκειται για ένα καλοστημένο σχέδιο δολοφονίας;

ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΔΕΣΜΟΣ

Στο μεγάλο «πουθενά» του Νέου Μεξικού, κάπου στα ‘80s, η Λου, επιστάτρια ενός βουτηγμένου στην τεστοστερόνη γυμναστηρίου, θα ερωτευθεί την Τζάκι, μια bodybuilder περαστική από τα μέρη εκείνα, που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, μα ονειρεύεται περισσότερα μούσκουλα και δόξα. Γύρω τους, όμως, συγκεντρώνονται αρκετά… πτώματα και χρέη παλιά κι αλύτρωτα.

ΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ

Όταν έπειτα από έλεγχο αλκοτέστ του αφαιρείται το δίπλωμα οδήγησης, ο Μαρκ οφείλει να περάσει από μια σειρά ιατρικών και ψυχολογικών σεμιναρίων αξιολόγησης, εάν επιθυμεί να το πάρει ξανά πίσω. Το αληθινό πρόβλημα του Μαρκ, όμως, δεν είναι η προσωρινή απώλεια του διπλώματός του, αλλά η μη συνειδητοποίηση της κατάστασης την οποία βιώνει ως… αλκοολικός.

ΕΓΩ, ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ

Δύο έφηβα αγόρια ξεκινούν από το Ντακάρ της Σενεγάλης κυνηγώντας το όνειρο της καλύτερης ζωής στην Ευρώπη. Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιταλία, να εύχεσαι να μην είναι μακρύς ο δρόμος.

ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΟΠΛΟΙΟ

Η καθημερινότητα στο πλωτό κέντρο φροντίδας πασχόντων από ψυχικές διαταραχές «Adamant», το οποίο βρίσκεται δεμένο σε προβλήτα του Σηκουάνα στο Παρίσι.