Η ΑΡΠΑΓΗ 2 (2012)
(TAKEN 2)
- ΕΙΔΟΣ: Περιπέτεια Θρίλερ
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ολιβιέ Μεγκατόν
- ΚΑΣΤ: Λίαμ Νίσον, Μάγκι Γκρέις, Φάμκε Γιάνσεν, Ράντε Σερμπέτζια
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 91'
- ΔΙΑΝΟΜΗ: ODEON
Πατέρας ενός από τους Αλβανούς σωματέμπορες που «έφαγε» προ τετραετίας για να σώσει την κόρη του πιάνει αιχμάλωτο για εκδίκηση τον συνταξιούχο CIAτζή μαζί με την πρώην του (που κάλεσε για τριήμερο μπας και…) στην Ιστανμπούλ. Υπό τις τηλεφωνικές οδηγίες του, η συνοδεύουσα θυγατέρα, πλέον, σπεύδει για βοήθεια. Μαζί μπορούν;
Ο Λίαμ Νίσον έχει παράσχει υπηρεσίες ασφαλείας ρουτίνας μερικών ωρών σε ένα σεΐχη που επισκέπτεται την Πόλη, ανοίγει το φάκελο με την αμοιβή του και χαμογελάει αμήχανα (αυτο)σαρκαστικά. Είναι από τις στιγμές που η Τέχνη μιμείται τη ζωή άθελά της διαβολικά αποκαλυπτικά: γιατί, πλάι στο Λικ Μπεσόν και το team του «Colombiana» που μετρούν τα νέα υπερκέρδη τους, ο 60χρονος καλοστεκούμενος Ιρλανδός ρολίστας που έγινε απροσδόκητα εναλλακτικό action ίνδαλμα και ταμειακή αξία με την πρώτη ταινία της σειράς (προσέξτε το φινάλε – μουλωχτή υποσχετική για ένα τρίτο κεφάλαιο που δε θ’ αργήσει τόσο, RIP Νατάσα Ρίτσαρντσον) εισπράτττει το ανεβασμένο κασέ του για να κάνει το ελάχιστο. Να πείσει υποκριτικά απολύτως ως «Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει» (once an agent, always an) agent και πάτερ φαμίλιας εναντίον ethnic κακών.
Και εναντίον αρθριτικών; Αλί και τρισαλί, ουχί. Και τα μπουνίδια εκ του συστάδην, όπου η σε delirium tremens κάμερα και η μοντάζ φαλτσέτα… σκοτώνονται να κρύψουν τον κασκαντέρ του star είναι απλώς το πιο εμφανώς χαίνον από τα τραύματα που έχει επιφέρει η νέα «καρφωτή» αποστολή τού – κάποτε γκραφιτά – Ολιβιέ Μεγκατόν, ο οποίος βολικά προσλαμβάνει εικαστικά (η οιονεί τριτοκοσμικά βρώμικη σπίντα εχθροσιλουετών και τοποθεσιών) και μοτιβικά (αρσενικό – θηλυκό σε η ισχύς εν τη ενώσει survivor «πακέτο») το «Transporter 3» του στην υπηρεσία ενός στο τρέξιμο δραματικού suspenser οικογενειακής ομηρείας και diy επιβίωσης ελέω εγκληματοβεντέτας.
Τα ρέστα: «πάρ’ τη μία και χτύπα την άλλη» κρούσματα κοινοτοπιών (ο, εισηγητής των ρεαλιστικά βίαιων «σώμα με σώμα» στο «Χωρίς Ταυτότητα», action χορογράφος και πρωτοπαλίκαρο της σπείρας εδώ, Αλέν Φιγκλάρζ, χαϊδεύει σαδιστικά με μαχαίρι την κρατούμενή του – σύζυγο και μητέρα, μην ξεχνάμε) ή αβλεψίες (Τουρκάλες με… μπούρκα), μια άνευ λόγου και αιτίας εποχούμενη μπούκα στην Αμερικανική Πρεσβεία προς άγραν θεάματος και αντιγιάνκικων αναγνώσεων, τα deadline καταστάσεων με «we are family» επιστέγασμα που κάνουν μπαμ αν και με σιγαστήρα, και το παλιακά απερίπλοκο (ξε)καθάρισμα σ’ ένα χαμάμ – ω του συμβολισμού.
Διαφεύγει της (και εγκεφαλικής;) σύλληψης το σερλοκχολμσικό GPS εύρημα απομνημόνευσης απαγωγικής κούρσας και εξιχνίασης κρυψώνας, οι καταδιώξεις ποδαράτο στις κεραμιδοσκεπές ή με κούρσες στους μαχαλάδες σε πιάνουν στις γρήγορες δεόντως και η εκτέλεση του crowdpleaser συμβολαίου είναι δεδομένη. Οι όροι «PG-13» κι «Εδώ Είναι Βαλκάνια», όμως, χαλάνε τη «δουλειά». Απάντησέ τους – εσύ όχι πληρωμένα. Ας επιστρέψουν για να πάρουν το αίμα τους πίσω. Αντρίκια ετούτη τη φορά…