FreeCinema

Follow us

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ (2016)

(SOUTHSIDE WITH YOU)

  • ΕΙΔΟΣ: Βιογραφικό Ρομάντζο
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ρίτσαρντ Ταν
  • ΚΑΣΤ: Τίκα Σάμπτερ, Πάρκερ Σόγερς
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 84'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: TANWEER

Το πρώτο ραντεβού νεαρού ζεύγους μαύρων στο καλοκαιρινό Σικάγο του 1989 και η προσπάθεια του αγοριού να «ρίξει» το κορίτσι. Χρόνια αργότερα, αυτός έγινε Πρόεδρος των ΗΠΑ και αυτή η Πρώτη Κυρία. O Μπαράκ Ομπάμα και η Μισέλ Ρόμπινσον στο ξεκίνημα της σχέσης τους.

Η τρέλα – στα όρια της ψύχωσης – των Αμερικανών με τους Προέδρους τους, όπως αυτή τουλάχιστον έχει περάσει μέσα από το κινηματογραφικό πανί, είναι μάλλον αδιαμφισβήτητη, με τις ταινίες που έχουν γυριστεί στο πέρασμα των χρόνων γύρω από αυτό το θέμα να είναι δεκάδες. Αυτές είτε είναι βασισμένες σε υπαρκτά πρόσωπα και καταστάσεις που προσπαθούν να εξερευνήσουν την προεδρική προσωπικότητα, από το «Νίξον» (1995) μέχρι το «Λίνκολν» (2012) για παράδειγμα, είτε είναι φιλμ μυθοπλασίας παρουσιάζοντας μια φανταστική εκδοχή του Προέδρου, από την cool αύρα τού Τζεφ Μπρίτζες στην «Αντιπρόεδρο» (2000) μέχρι την brutal του Χάρισον Φορντ στο «Air Force One» (1997), με τον τελευταίο να μην έχει κανένα πρόβλημα να μοιράζει προεδρικές μπουνιές σε τρομοκράτες.

Ο πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης Ρίτσαρντ Ταν δεν ενδιαφέρεται για τίποτε από όλα αυτά. Αυτό που κυρίως θέλει είναι να μας βάλει στο κλίμα της Αμερικής εκείνης της περιόδου και ειδικά στον κόσμο των προβλημάτων και ανησυχιών της μαύρης κοινότητας της εποχής. Οι ΗΠΑ το καλοκαίρι του 1989 είχαν μόλις βγει από την οκταετή υπερσυντηρητική διακυβέρνηση Ρέιγκαν, με τον πατήρ Μπους να έχει πλέον πάρει θέση στο Οβάλ Γραφείο, σε μια εξέλιξη που, όπως άλλωστε αποδείχτηκε και στη συνέχεια, δεν άφηνε και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για μια πιο προοδευτική στροφή. Μέσω του ραντεβού του μελλοντικού προεδρικού ζεύγους, γινόμαστε μάρτυρες αυτών των καταστάσεων για τους μαύρους της Αμερικής του τότε (που σε μικρό βαθμό έχουν αλλάξει σήμερα), με μανδύα μια γνήσια ρομαντική κομεντί με αμέτρητες αναφορές στη σύγχρονη pop κουλτούρα. Το φιλμ θα μπορούσε, βέβαια, υπό αυτό το πρίσμα, να έχει ένα οποιοδήποτε φανταστικό ζευγάρι από την πολυπληθή αφροαμερικάνικη κοινότητα του Σάουθσαϊντ του Σικάγου στον πρωταγωνιστικό ρόλο, και όχι το ζεύγος Ομπάμα – Μισέλ. Αυτό, όμως, θα είχε ως αποτέλεσμα να χάνει πάρα πολύ σε ίντριγκα από τη μία, ενώ η «σοβαρότητα» της καταγραφής των γεγονότων από την άλλη αποκτά όσο να ‘ναι άλλο status με την κινηματογραφική παρουσία του (για λίγες βδομάδες του 2016 ακόμα) εν ενεργεία Προέδρου. Χώρια που το αμερικάνικο κοινό (γιατί ας μην γελιόμαστε, κύρια σε αυτό απευθύνεται) ψοφάει για τα του Προέδρου του.

Έχοντας φανερά στο πίσω μέρος του μυαλού του την «Before…» τριλογία του Λίνκλεϊτερ και ειδικά το πρώτο φιλμ της σειράς, «Πριν το Ξημέρωμα» (1995), ο (λευκός, παρακαλώ) Ταν ορίζει την ιστορία του στο αυστηρό χρονικό πλαίσιο του ενός εικοσιτετραώρου. Η Μισέλ είναι ήδη δικηγόρος στην εταιρεία στην οποία ο Μπαράκ Ομπάμα εργάζεται ως ταπεινός νομικός σύμβουλος, και δέχεται μάλλον απρόθυμα την πρόσκληση να παραστεί μαζί του σε εκδήλωση της τοπικής κοινότητας του Σάουθσαϊντ. Φοβάται πως θα αποδυναμώσει τη θέση της στη δικηγορική εταιρεία εάν μαθευτεί πως βγήκε με κάποιον (υφιστάμενό της, μάλιστα) συνάδελφο, ακόμα και εάν αυτός είναι μια ιδιαίτερα γοητευτική προσωπικότητα. Είναι συνεχώς σε επιφυλακή, τονίζοντας μονότονα στον Μπαράκ πως ή έξοδός τους δεν είναι ραντεβού, όπως αυτός επιμένει να το αποκαλεί. Δεν θα μπορούσε ίσως να κάνει κι αλλιώς, καθώς παρ’ όλη την προοδευτικότητά της δεν παύει να είναι μια μαύρη εργαζόμενη γυναίκα, σε μια εποχή που αρκούσε το πέταγμα ενός κάδου σκουπιδιών σε τζαμαρία πιτσαρίας στο «Κάνε το Σωστό» (1989) του Σπάικ Λι (ταινία που παίζει σημαντικό ρόλο στη σεναριακή πλοκή), για να ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών και συζητήσεων σχετικά με θέματα της φυλής. Στη διάρκεια, όμως, της βόλτας τους στο Σικάγο, καθώς μοιράζεται μαζί του οικογενειακές ιστορίες, τον ακούει να τσιτάρει την ποιήτρια Γκουέντολιν Μπρουκς και την πηγαίνει να δουν πίνακες του Έρνι Μπαρνς, κινήσεις που κάμπτουν τις επιφυλάξεις της.

Με τη χαρισματική φιγούρα του Ομπάμα για ήρωα, ο Ταν δεν αποφεύγει – παρά το καθαρόαιμο ρομάντζο του σεναρίου του – να παρεμβάλει μια σκηνή, η ύπαρξη της οποίας έχει περισσότερο νόημα ως υποδήλωση της ευχέρειας λόγου του μελλοντικού Προέδρου και της εκκολαπτόμενης ηγετικής του φυσιογνωμίας. Η περίπου αυθόρμητη ομιλία που βγάζει στην εκδήλωση της μαύρης κοινότητας του Σάουθσαϊντ μόνο ως τέτοια μπορεί να εκληφθεί, αφού περισσότερο αποσυντονίζει την πλήρως διαλογική πορεία του σεναρίου του, παρά προσφέρει κάτι το παραπάνω. Η λογική της ιστορίας που διηγείται ο Ταν, δεν είναι παρά η καθαρόαιμη ενός οποιουδήποτε πρώτου ραντεβού, με τις ερωτήσεις σχετικά με το παρελθόν του καθενός να πέφτουν βροχή, τις ανασφάλειες των twentysomething ηρώων να βγαίνουν στην επιφάνεια και τις μικρές, αδιάφορες ίσως λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής να αποκτούν χαρακτήρα εξομολόγησης.

Σε κανένα σημείο δεν ενδιαφέρει πραγματικά εάν τα όσα παρακολουθούμε έχουν γίνει στην πραγματικότητα ή είναι προϊόν φαντασίας. Είναι τόσο ζωντανός ο διάλογος των δύο άψογων από κάθε άποψη πρωταγωνιστών της ταινίας, καθώς και τέτοια η χημεία μεταξύ τους, που ουδεμία σημασία έχει εάν πράγματι ο Ομπάμα και η Μισέλ διαφώνησαν για το ποιος είναι ο καλύτερος δίσκος του Στίβι Γουόντερ ή εάν πέρασαν μια ολόκληρη μέρα μαζί. Τι έγινε ανάμεσα τους και πού κατέληξε αυτό το ραντεβού το καλοκαίρι του 1989, άλλωστε, είναι γνωστό στους πάντες. Ο Μπαράκ Ομπάμα και η Μισέλ Ρόμπινσον του «Πρώτου Ραντεβού» δεν νοιάζονται σε καμιά στιγμή, ούτε τους περνά από το μυαλό η ιδέα, πως σε λίγα χρόνια θα γράψουν Ιστορία. Αυτό που τους νοιάζει είναι να ερωτευτούν.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Εάν γελάσατε, συγκινηθήκατε, ερωτευτήκατε με τον αυθόρμητο διάλογο και τη νεανική ορμή του «Πριν το Ξημέρωμα» του Ρίτσαρντ Λίνκλεϊτερ, τότε μπείτε στην αίθουσα άφοβα. Θα γίνετε μάρτυρες μιας εξίσου γοητευτικής ιστορίας για τη γέννηση ενός έρωτα, μέσω απολαυστικών συζητήσεων επί παντός επιστητού. Εάν σας τρομάζει η επικέντρωση σε γεγονότα στενού «μαύρου» ενδιαφέροντος, ίσως να μην ενθουσιαστείτε και τόσο, αλλά από την άλλη είτε λευκός είτε μαύρος με τον ίδιο τρόπο ερωτεύεσαι. Γι’ αυτούς που δεν αντέχουν στην ιδέα ενός ακόμα φιλμ για έναν Αμερικάνο Πρόεδρο: είναι η χρυσή τους ευκαιρία να το πάρουν αλλιώς (παραδοχή από πρώτο χέρι αυτή…), αφού το προεδριλίκι ελάχιστη σημασία έχει εδώ. Εκτός εάν πιστεύετε πως ο original Πρόεδρος αρπάζει τα κουμπούρια και όποιον (τρομοκράτη) πάρει ο Χάρος, οπότε απλά προσπεράστε. Ο Λίνκλεϊτερ, πάντως, μπορεί και να το έλεγε «Πριν τον Λευκό Οίκο».


MORE REVIEWS

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΞΑ

Η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Lancia θέλει να κερδίσει πάση θυσία το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι του 1983, όμως, το μοντέλο της 037 υστερεί σημαντικά έναντι της τετρακίνητης γερμανικής τεχνολογίας του Audi Quattro. Ο εκτελεστικός της Διευθυντής, Τσέζαρε Φιόρι, έχει μερικές πονηρές ιδέες οι οποίες ενδεχομένως μπορούν ν’ αλλάξουν τη διαφαινόμενη πορεία των πραγμάτων. Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα.