Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ (2014)
(SON OF A GUN)
- ΕΙΔΟΣ: Περιπέτεια
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τζούλιους Έιβερι
- ΚΑΣΤ: Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, Μπρέντον Θουέιτς, Αλίσια Βικάντερ, Ματ Νέιμπλ, Γιάτσεκ Κόμαν
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 108'
- ΔΙΑΝΟΜΗ: ΣΠΕΝΤΖΟΣ / SEVEN FILMS
19χρονος μικροεγκληματίας φυλακίζεται για έξι μήνες, στους οποίους μαθαίνει τους κινδύνους αλλά και τα παιχνίδια εξουσίας του ιδρύματος. Για να γλιτώσει τα χειρότερα, θα βρεθεί προστατευόμενος ενός διαβόητου ληστή, ο οποίος σε αντάλλαγμα του ζητά να τον βοηθήσει να αποδράσει. Μαζί, θα πάρουν μέρος σε μια φιλόδοξη ληστεία χρυσού.
Άλλη μια heist ταινία, αυτή τη φορά εξ Αυστραλίας, με την κλασική συνταγή της ομάδας macho ανδρών που σχεδιάζουν κι εκτελούν παράτολμη ληστεία που θα τους κάνει μια και καλή πλούσιους, μόνο που τα πράγματα κάπου στραβώνουν κι η αναμεταξύ τους εμπιστοσύνη κλονίζεται, με τραγικές (συνήθως) συνέπειες, ενώ υπάρχει κάπου και η femme fatale, η γυναίκα που θα φέρει τη ρήξη μεταξύ δυο (ή και περισσότερων) μελών της ομάδας. Ως εδώ, όλα αναμενόμενα, και η συγκεκριμένη ταινία δεν απογοητεύει σε αυτό… ή μάλλον, αυτό ακριβώς κάνει, απογοητεύει με την παρουσία των standard κλισέ του είδους. Από κει και μετά, όμως, τα πράγματα καλυτερεύουν γι’ αυτή!
Χωρίς να είναι μια ταινία με αξιομνημόνευτη, διαχρονική εμβέλεια (και φιλοδοξία), αποτελεί μια γεροδεμένη δουλειά, βασισμένη μάλιστα στην αληθινή ιστορία του ληστή Μπρέντεν Άμποτ (την κινηματογραφική του «ταυτότητα» υποδύεται εδώ ο ΜακΓκρέγκορ) και του «τσιρακιού» του, Μπρένταν Μπέριχον. Και χωρίς να φτάνει σε βάθος και τόλμη (κάτι σαν το «Bronson» του Ρεφν, δηλαδή), πρόκειται για μια ταινία που χρησιμοποιεί τις αρκετές σκηνές βίας της δικαιολογημένα (για το περιβάλλον και το ποιόν των ηρώων της) και με μέτρο, έχει πιστευτές, ρεαλιστικές και καλογυρισμένες σκηνές τόσο στο πρώτο της μέρος στη φυλακή, όσο και σε αυτές της καταδίωξης στα απέραντα φυσικά «σκηνικά» τής Αυστραλίας. Ταυτόχρονα, αποσπά αξιοπρεπείς ερμηνείες από το καστ της, με τον ΜακΓκρέγκορ στον – ασυνήθιστο – ρόλο τού κατά καιρούς αδίστακτου ληστή, που όμως έχει πατρικές τάσεις προς τον νεαρό «προστατευόμενό» του, με σποραδικές χιουμοριστικές ατάκες να εκφέρονται με τη γνώριμη σκωτσέζικη προφορά του. Ο νεαρός Μπρέντον Θουέιτς εκφράζει πειστικά τα διλήμματα του 19χρονου χαρακτήρα του, από τη μια να προσπαθεί να το παίξει «άντρας» κι από την άλλη να προσπαθεί να κρύψει την έλλειψη εμπειρίας ζωής και την καταπιεσμένη παιδικότητά του, ενώ η ραγδαία ανερχόμενη Αλίσια Βικάντερ δεν έχει και τον δυσκολότερο ρόλο της καριέρας της, ως το κορίτσι που ταράζει τα νερά του ανδροκρατούμενου φιλμ.
Αξιοπρεπής, σοβαρή και καλογυρισμένη ταινία, που κοιτά περισσότερο προς το ένδοξο παρελθόν του είδους της, χωρίς ίχνος οπτικών εφέ και CGI δράσης, κάτι που, πια, έχει καταλήξει να είναι ευπρόσδεκτα «περίεργο» στις μέρες μας, όταν γίνεται σωστά, όπως στην προκειμένη περίπτωση.