SCOOP (2006)
- ΕΙΔΟΣ: Κομεντί Μυστηρίου
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γούντι Άλεν
- ΚΑΣΤ: Γούντι Άλεν, Χιου Τζάκμαν, Σκάρλετ Τζοχάνσον, Ίαν ΜακΣέιν
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 96'
- ΔΙΑΝΟΜΗ: ODEON
Αμερικανίδα φοιτήτρια δημοσιογραφίας στο Λονδίνο, έρχεται σε επαφή με… φάντασμα συναδέλφου της σε show ταχυδακτυλουργού, το οποίο θα της αποκαλύψει δημοσιογραφικό λαβράκι σχετικά με την ταυτότητα του διαβόητου και ασύλληπτου «Tarot Card Killer», ενός κατά συρροή δολοφόνου με προτίμηση στις εκδιδόμενες γυναίκες.
Ομολογώ πως μεγάλωσα τρέφοντας υπερβολική αγάπη προς το σινεμά του Γούντι Άλεν, όποιο είδος κι αν υπηρετούσε, από τις πιο εξωφρενικές και «απλοϊκές» του κωμωδίες μέχρι τα «μπεργκμανικά», καταπιεσμένα ψυχοδράματά του και τα νευρωσικά «έπη» για τους πολίτες της Νέας Υόρκης. Τι έμεινε από όλα αυτά σήμερα; Αναμασημένη τροφή που κάνει απεγνωσμένα rewind σε εμπνεύσεις του παρελθόντος, όπως συνέβη με το περσινό «Match Point».
Πρώτο μέγα λάθος του «Scoop», η παραμονή του Άλεν στο Λονδίνο για δεύτερη συνεχόμενη φορά. Η τουριστική του ματιά είναι οριακά άσχετη και βαρετή, δίπλα σε τόσο έντονα στερεότυπα που σου κόβουν το χαμόγελο πριν σε ακουμπήσει ο ναρκισσισμός μερικών χαριτωμένων, σκόρπιων ατακών. Η ανάπτυξη του μυστηρίου πάνω σ’ έναν αινιγματικό serial killer είναι πιο γερασμένη κι απ’ το μύθο του Τζακ του Αντεροβγάλτη, ενώ σε παρόμοιο μοτίβο ο Άλεν είχε «κεντήσει» το 1993 με τους «Μυστηριώδεις Φόνους στο Μανχάταν».
Το αστειάκι με τον Θάνατο χάνεται στην ομίχλη που τον περιβάλλει, η Σκάρλετ Τζοχάνσον επιπλέει μονάχα επειδή την… λιμπίζεται ο δημιουργός (διόλου τυχαία, στην αρχή του έργου, το παίξιμό της φέρνει ξεκάθαρα σε θηλυκή version της αιώνιας persona του Άλεν, για να μη σχολιαστεί το γεγονός ότι κοιμάται με άνδρα που της ρίχνει ηλικιακά… και τρεις φορές πάνω!) και ο Χιου Τζάκμαν κόβει βόλτες σαν μορφονιός (λέγε με και διακοσμητικό). Σας λείπει ο Γούντι Άλεν; Θα πρότεινα να στραφείτε προς το πλησιέστερο video club…
