SAMSAM (2020)
- ΕΙΔΟΣ: Animation
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τανγκί ντε Κερμέλ
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 77'
- ΔΙΑΝΟΜΗ: ODEON
Ο ΣαμΣάμ είναι ένα νεαρό παιδί που κατοικεί σ’ έναν από τους πλανήτες ενός φανταστικού σύμπαντος, όπου ο καθένας αποκτά μια κοσμική υπερδύναμη όταν βρίσκεται σε μικρή ηλικία. Δυστυχώς για τον ήρωα μας, αυτό δεν έχει συμβεί ακόμα, παρότι οι γονείς του είναι δύο από τους πιο ονομαστούς ήρωες του πλανήτη, με αποτέλεσμα να δέχεται συχνά πυκνά τη χλεύη των συνομήλικών του. Τα πράγματα θα περιπλεχθούν περισσότερο όταν ο ΣαμΣάμ γνωρίσει τη Μέγκα, ένα κορίτσι από τον πλανήτη του μοχθηρού δικτάτορα Μάρθιαν.
Μερικές φορές, το κινηματογραφικό τοπίο της ελληνικής διανομής σε αφήνει να ξύνεις το κεφάλι σου, αδυνατώντας να κατανοήσεις ακριβώς το σκεπτικό πίσω από συγκεκριμένες αποφάσεις κυκλοφοριών ταινιών. Το «SamSam» είναι μία από αυτές τις περιπτώσεις που εμπίπτουν στην παραπάνω διαπίστωση, μιας και πρόκειται για animation παραγωγής του… 2019, έχοντας ως τελευταίο (προφανώς) σταθμό τη χώρα μας. Λίγο ακόμα να το άφηναν ν’ «αυγατίσει», δηλαδή, και θα μπορούσαμε να το περάσουμε και για επανέκδοση (ή να έχει βγει και sequel)! Πέρα από το ζήτημα του έτους από το οποίο μας έρχεται, βέβαια, πρέπει να συνυπολογίσουμε και το γεγονός πως πρόκειται για ένα αρκετά low-budget φιλμάκι, που θυμίζει επεισόδιο παιδικής σειράς με στόχευση σε ηλικίες 6 – 7 ετών (maximum!), χρησιμοποιώντας χαριτωμένα τέρατα όπως αυτά που κάνουν τα ανήλικα να «βρέχουν» το κρεβάτι τους ή τους προκαλούν μύξες. Καταλάβατε…
Γενικότερα, αν θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε κάπως τούτη την ταινία, θα ήταν ένα mix ιδεών από «Minions» (o άβουλος επιστήμονας στο υπόγειο, που κατασκευάζει συνεχώς εφευρέσεις αμφιβόλου ποιότητας) και «Angry Birds» (στο σχεδιασμό των κακών). Όλα σερβιρισμένα σ’ ένα ολοκληρωτικά safe, υπερβολικά παιδικό περιτύλιγμα, που θα κάνει κάποια μεγαλύτερα παιδιά και γονείς (ιδιαίτερα) να χάσουν το ενδιαφέρον τους στα πρώτα δέκα λεπτά. Παρ’ όλα αυτά, το στυλ του animation είναι χαριτωμένο, ειδικά κάποια hand-drawn τοπία στους πλανήτες του διαστήματος, ενώ υπάρχει και ένα αρκετά πετυχημένο αστείο (το οποίο προϋποθέτει πως θα έχετε αντέξει να δείτε μέχρι και το τελευταίο τέταρτο της διάρκειας του φιλμ…).
Αυτό που δεν λειτουργεί είναι σίγουρα οι «υπερδυνάμεις» των ηρώων, όπως μεγέθυνση, σμίκρυνση και… τράνταγμα, αλλά και ιδέες όπως αυτή του παιχνιδιού που παίζουν τα παιδιά συνήθως, ονόματι «ποδοσφαιρομπάσκετ», το οποίο παρακολουθούμε (γιατί;) στην οθόνη για περίπου δυο-τρία λεπτά.
