του Νίκου Παλάτου

Για αρχή, λίγα στατιστικά. Η κινεζική ταινία του 2019 «Ne Zha» σημείωσε μεγάλη επιτυχία, πετυχαίνοντας εισπράξεις άνω των επτακοσίων εκατομμυρίων δολαρίων (!), καταρρίπτοντας το (τότε) ρεκόρ για ταινία κινουμένων σχεδίων (όσων αφορά την αγορά της Κίνας), αφού ξεπέρασε με άνεση την «Ζωούπολη» (2016) της Disney. Συνολικά, το original φιλμ αποτέλεσε την δωδέκατη πιο επιτυχημένη ταινία για το παγκόσμιο box-office του 2019! Βάσει αυτών, ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιο πως ένα (τουλάχιστον) sequel θα γυριζόταν στο προσεχές μέλλον…

Το «Ne Zha 2», που κυκλοφόρησε στην Κίνα στις αρχές του τρέχοντος έτους, διέλυσε όλα τα ρεκόρ του προκάτοχού του! Μέσα σε λιγότερο από τρεις εβδομάδες έγινε η ταινία κινουμένων σχεδίων με τις μεγαλύτερες εισπράξεις όλων των εποχών, ξεπερνώντας στη σχετική λίστα (ξανά με άνεση) το «Τα Μυαλά που Κουβαλάς 2» (2024). Κόβοντας εισιτήρια που απέφεραν εισπράξεις άνω των δύο δισεκατομμυρίων δολαρίων (!), το φιλμ φιγουράρει (πλέον) στην πέμπτη θέση της σχετικής λίστας… όλων των εποχών. Βέβαια, γεγονός είναι πως η συντριπτική πλειονότητα όλων των προαναφερθέντων εισπράξεων και εισιτηρίων προέκυψαν από την αγορά της Κίνας και μόνο, πλην όμως… τα ρεκόρ ισχύουν. Το θέμα στην προκειμένη είναι το κατά πόσο ένα τέτοιου είδους animated φιλμ, το οποίο αντλεί έμπνευση από την κινέζικη μυθολογία και παράδοση, μπορεί να επικοινωνήσει με το εκτός χώρας παραγωγής του κοινό. Κρίνοντας από τη δική μου περίπτωση, το βρίσκω πολύ δύσκολο. Σε περίπτωση, δε, που ουδεμία γνώση υπάρχει για τα πρόσωπα και τις καταστάσεις του original (ξανασηκώνω το χέρι ψηλά!), το βρίσκω σχεδόν ακατόρθωτο.

Από το ξεκίνημά του κιόλας, το «Ne Zha 2» φαντάζει βέβαιο πως για έναν αδαή… μη Κινέζο θα εξελιχθεί σε απόλυτο πονοκέφαλο. Πιάνοντας την ιστορία από εκεί ακριβώς που τελείωσε το original φιλμ, η υποτυπώδης σύνδεση με τα παλαιά που επιχειρείται μέσω σύντομου voice-over μου γέννησε μονομιάς μια ντουζίνα απορίες σχετικά… με τα πάντα. Η συνέχεια αποδείχθηκε διόλου ανακουφιστική, καθώς οι δεκάδες δράκοι, μάγοι, πολεμιστές, δαίμονες και λοιποί, εισάγονται στην υπόθεση μέσω κάρτας με το όνομα και τον τίτλο που φέρουν. Ως εκ τούτου, ο βομβαρδισμός με πληροφορίες για παρελθούσες πράξεις από χαρακτήρες (που είναι αδύνατον να συγκρατήσεις το τι ακριβώς πρεσβεύουν) δυσχεραίνει σε σημαντικότατο βαθμό την παρακολούθηση της πλοκής. Πόσω μάλλον όταν η τελευταία προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην ντόπια πολιτισμική κληρονομιά, προτάσσοντας γερές δόσεις από «Avengers» (εάν αυτοί διατηρούσαν μια δήθεν anime αισθητική).

Το βασικό στόρι, πάντως, προέρχεται από ένα φανταστικό μυθιστόρημα που χρονολογείται από τον καιρό της δυναστείας των Μινγκ, το οποίο στα μάτια μου μοιάζει (περίπου) ισοδύναμο μ’ εκείνο των θρύλων του Βασιλιά Αρθούρου. Υπάρχει ένα διαρκές εξελισσόμενο «παιχνίδι» προθέσεων και σκοπών, με τους καλούς της υπόθεσης να δρουν ως κακοί αλλά κατά βάθος να παραμένουν καλοί και τούμπαλιν (ή κάπως έτσι…). Φυσικά, αγνοώ πλήρως το εν λόγω ογκωδέστατο έργο του 16^ου αιώνα, πλην όμως, κάπου άρχισα ν’ αναρωτιέμαι κατά πόσο αυτό περιέχει σκηνές όπου κάποιοι μυστήριοι αναγκάζονται να πιούν τα… ούρα του Νε Ζα ή αν ο κεντρικός ήρωας, αφού πλακώνει ένα κοπάδι από μαρμότες, ξερνάει στη σούπα τους που σιγοβράζει στο καζάνι. Καθώς οι θορυβώδεις μάχες σε θάλασσες και στεριές διαδέχονται η μία την άλλη, χρησιμοποιώντας ό,τι μαγικό κόλπο και δολοπλοκία μπορεί να φανταστεί κανείς, ένιωθα πως με το «Ne Zha 2» με χωρίζει ένα απύθμενο πολιτισμικό χάσμα, το οποίο όσο αψεγάδιαστα και να στέκει η ποιότητα της παραγωγής του (σε όλα τα επίπεδα), έμοιαζε αδύνατον να γεφυρωθεί. Οι σχεδόν δυόμιση ώρες διάρκειας δεν βοηθούν καθόλου στη χώνεψη τούτου του έπους, με τα πολλαπλά φινάλε και τις κόντρα ανατροπές που έπονται των τίτλων τέλους να κάνουν τη ζωή του απλού θεατή… ακόμα δυσκολότερη. Κάτι εκατομμύρια Κινέζοι, ασφαλώς, διαφωνούν μαζί μου. Δεν είναι όλα για όλους, όμως.