FreeCinema

Follow us

ΝΕΡΟΥΔΑ (2016)

(NERUDA)

  • ΕΙΔΟΣ: Βιογραφία
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Πάμπλο Λαραΐν
  • ΚΑΣΤ: Λουίς Νιέκο, Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, Μερσέντες Μοράν
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 107'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: STRADA FILMS / SEVEN FILMS

1948, Χιλή. Ο Πάμπλο Νερούδα διώκεται ως κομμουνιστής πολιτικός, λατρεύεται ως ποιητής του λαού και κρύβεται από έναν ορκισμένο να τον συλλάβει αστυνομικό επιθεωρητή, παίζοντας όπως το ποντίκι με τη γάτα.

Μπήκα να δω το «Νερούδα» με διπλή ανησυχία. Όποτε ακούω για κάτι το «ποιητικό», τρέχω χιλιόμετρα μακριά! Και η αμέσως επόμενη (αν και προηγήθηκε η διανομή της στη χώρα μας) βιογραφική ταινία του Πάμπλο Λαραΐν, η «Jackie», για μένα προσωπικά αποτελεί ένα φιάσκο ολκής, στο οποίο τολμώ να πω ότι δεν αναγνώρισα καν τον σκηνοθέτη, αφηγηματικά και δραματουργικά! Παραδόξως, σε τούτο το φιλμ βρίσκουμε κάτι ακόμη πιο φιλόδοξο σε προθέσεις, το οποίο εμπνέεται από τον ομώνυμο ήρωα ουχί για να δημιουργήσει ένα «ποιητικό» σινεμά αλλά για να μετατρέψει το ίδιο το φιλμ σε ατόφια ποίηση. Είναι λίγο δύσκολο να το περιγράψεις σε λόγια ή να αναδιατυπώσεις με διαφορετικά λόγια τη φιλμική γλώσσα του «Νερούδα». Με λίγα λόγια, μιλάμε για μια ταινία που αιφνιδιάζει ευχάριστα.

Χωρίς να αποτελεί μια… παρωδία του είδους της κινηματογραφικής βιογραφίας, ο Λαραΐν αποδομεί ήρωα και περίοδο με διάθεση ελαφρώς χιουμοριστική, σαφέστατα. Από την πρώτη σκηνή, στις τουαλέτες του χιλιανού κοινοβουλίου! Ο αστεϊσμός στη ματιά τού σκηνοθέτη είναι ένα layer που διακρίνεται συνολικά, μετά το τέλος του φιλμ, και προδίδει ίσως μια προσωπική τοποθέτηση του δημιουργού εν είδει της απομυθοποιητικής διάστασης μεταξύ κομμουνιστικής ιδεολογίας και αστισμού στον τρόπο ζωής, κάτι που γίνεται έντονα αισθητό στη σκηνή της καθαρίστριας – μέλους του κόμματος, η οποία διακόπτει το δείπνο του Νερούδα για να τον τιμήσει αλλά και να τον χλευάσει ταυτόχρονα.

Μπλέκοντας την ιστορική αλήθεια με φανταστικά στοιχεία, το «Νερούδα» παρακολουθεί την περίοδο δίωξης του ομώνυμου ήρωα, στη Χιλή των τελών του ’60, συστήνοντας τον κομμουνιστή πολιτικό αλλά και τον ποιητή που ακολουθήθηκε από τον απλό λαό έως και τη δυτικότροπα παρακμιακή κοινωνική elite, τον πιστό σύζυγο αλλά και ένα ερωτύλο πλάσμα, άχαρο στην όψη αλλά μυστηριακά θελκτικό και ανοιχτό προς σχεδόν διονυσιακές απολαύσεις. Ο Νερούδα του Λαραΐν είναι σύμβολο κουλτούρας και ιδεών αλλά και μια κακομαθημένη φιγούρα, άξια σαρκασμού και «αποκαθήλωσης» της φήμης του ονόματος που φέρει. Είναι μια προκλητική αντιμετώπιση για βιογραφικό φιλμ, πόσω μάλλον όταν το αντίπαλο «δέος», ο διώκτης του Νερούδα, αποτελεί πρόσωπο… ποιητικής αδείας!

Ο αστυνομικός επιθεωρητής Πελουσονό (ο Μπερνάλ ως ένας άλλος επιθεωρητής… Κλουζό!) αποτελεί τον εκφραστή μιας επερχόμενης, φασίζουσας δύναμης που θα κυριεύσει τη χώρα και θα της στερήσει ελευθερίες όσο και ανθρώπινες ζωές, με ένα ενδεικτικό, φευγαλέο πέρασμα του Αουγκούστο Πινοτσέ σε ρόλο δεσμοφύλακα απομονωμένου στρατοπέδου συγκέντρωσης για πολιτικούς κρατούμενους. Το (αρκετά παιχνιδίστικο) κυνήγι του Νερούδα από τον Πελουσονό δίνει μια εκκεντρικά ποιητική διάσταση στον δεύτερο, λες και η ύπαρξή του στο φιλμ δεν είναι… ανθρώπινη, όμως «μορφοποιείται» από ένα κράμα στίχων που του προσδίδουν αυτή την (αλληγορική) οντότητα. Η ανάπτυξη τούτου του μοτίβου εξελίσσεται με θαυμαστό τρόπο και δηλώνει μια ουσιαστική απόπειρα ποιητικής γραφής όχι μέσω των εικόνων αλλά στον σκελετό της αφήγησης του φιλμ. Εδώ βρίσκεται και η μεγαλύτερη νίκη του «Νερούδα».

Με την τόσο δημιουργική ανατροπή στο genre του biopic, ο Λαραΐν δικαιώνει περισσότερο τη δική του υπογραφή (που στραπατσαρίστηκε στη «Jackie», ενδεχομένως υπό τις πιέσεις του Ντάρεν Αρονόφσκι, ο οποίος εγκατέλειψε το project ως σκηνοθέτης αλλά παρέμεινε στην παραγωγή) και προσθέτει στη φιλμογραφία του ένα έργο δημιουργικής φαντασίας και διαχρονικής σημασίας στο οποίο θα επιθυμούμε να επιστρέφουμε στο μέλλον με διάθεση αναλυτικής (επανα)θεώρησης. Η Τέχνη θριαμβεύει της πολιτικής. Και αντέχει περισσότερο στον χρόνο. Πώς να μην αγκαλιάζεις ένα τέτοιο συμπέρασμα;

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Ξανά, ξέχασε αυτό που βίωσες στη «Jackie» (ναι, την πίκρα της απογοήτευσης) και καλωσόρισε ένα βιογραφικό φιλμ με ψυχή, φαντασία, μυαλό και πρωτοτυπία. Πέρα από την αλήθεια του χαρακτήρα και του καλλιτέχνη Νερούδα, μέχρι τα σύνορα των δυνατοτήτων της κινηματογραφικής απεικόνισης, αγκαζέ με τον ποιητικό λόγο. Μια ταινία που καταφέρνει να διασκεδάζει ταυτόχρονα, φλερτάροντας με κάθε είδος σκεπτόμενου θεατή. Αυτό το τελευταίο είναι βασική προϋπόθεση. Φυσικά.


MORE REVIEWS

DUNGEONS & DRAGONS: ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΚΛΕΦΤΩΝ

Καταφερτζής κλέφτης, παρέα μ’ ένα μικρό τσούρμο από τυχοδιώκτες συνοδοιπόρους οι οποίοι κατέχουν ουκ ολίγες μαγικές ικανότητες, αναζητά κλεμμένο κειμήλιο που ίσως του επιτρέψει να επαναφέρει στη ζωή την πεθαμένη και πολυαγαπημένη του σύζυγο.

ΤΑ ΟΧΤΩ ΒΟΥΝΑ

Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, ο Πιέτρο γίνεται φίλος με το μοναδικό παιδί ενός μικρού ορεινού χωριού, καθώς κάνει τις καλοκαιρινές του διακοπές εκεί. Ο Μπρούνο θα χαθεί από τη ζωή του εξαιτίας μικρών παρεξηγήσεων, μα θα επιστρέφει πάντοτε στον ενήλικο βίο του, για να του θυμίζει την παιδική ηλικία και πατρικές στιγμές που έχασε από πείσμα και λάθος επιλογές.

ΖΛΑΤΑΝ

Τα ταραχώδη παιδικά και νεανικά χρόνια του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς στη Σουηδία, μέχρι την αναγνώριση του ποδοσφαιρικού του ταλέντου, χάρη στις εμφανίσεις του με τη φανέλα του Ajax.

Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΜΥΡΜΗΓΚΙΩΝ

Στη Ρώμη της δεκαετίας του ’60, ο Άλντο Μπραϊμπάντι, ένας ποιητής και θεατράνθρωπος γύρω στα 40, ζει με τον νεαρό Έτορε, φίλο και σύντροφό του. Όταν ο υπερσυντηρητικός και θρησκευόμενος πατέρας του δεύτερου καταγγέλλει αυτή τη σχέση στην Αστυνομία, ο Άλντο θα βρεθεί κατηγορούμενος και αντιμέτωπος με φυλάκιση, χάρη σ’ έναν ιδιότυπο νόμο με μεσαιωνικές καταβολές.

DEMON SLAYER: KIMETSU NO YAIBA - TO THE SWORDSMITH VILLAGE

Μετά τη δολοφονία της οικογένειάς του από έναν δαίμονα, ο Ταντζίρο Καμάντο εντάσσεται στο Σώμα Φονιάδων Δαιμόνων, έχοντας έναν και μοναδικό σκοπό: να επαναφέρει την αδελφή του (τη μόνη που γλίτωσε τον θάνατο, με τίμημα όμως τη μετατροπή της σε δαίμονα) στην ανθρώπινη μορφή της.

MR KLEIN

MR KLEIN

Είναι ένας ατσούμπαλος και κακοφορμισμένος που το παίζει κομμούνι πολιτικός και ποιητής και τον δέχονται και σε παρτουζίτσες! Αρχίζω να γράφω στιχάκια για τον Κουτσούμπα.