του Παναγιώτη Παναγόπουλου

Κανονικά, «H Γυναίκα με τη Μερσεντές» θα είχε τον χαρακτηρισμό «δραματικό θρίλερ», όμως στην πραγματικότητα το στοιχείο του θρίλερ είναι υποτονικό. Το σασπένς είναι περιορισμένο και η στάση των ηρώων είναι σαφής σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, με την εξαίρεση μικρών εκπλήξεων που δεν φέρνουν σημαντικές ανατροπές. Πρόκειται περισσότερο για μια δραματική ανάλυση της ανησυχίας που προκαλεί ο θρήνος όταν υπάρχουν κενά και όχι αρκετές εξηγήσεις για την απώλεια. Σε αυτό το επίπεδο, «H Γυναίκα με τη Μερσεντές» καταφέρνει να διατηρεί την προσοχή του θεατή, καθώς παρακολουθεί την εμμονή της Ντιάν, μιας μητέρας που δεν μπορεί να αποδεχθεί το γεγονός ότι δεν έχει βρεθεί ακόμη ο δολοφόνος του παιδιού της.

Στην πρώτη, εντελώς σιωπηλή σεκάνς της ταινίας, η Ντιάν δραπετεύει από μια κλινική / ησυχαστήριο, αποφασισμένη να βρει τις απαντήσεις. Λίγα μόνο αυτοκίνητα στην ευρύτερη περιοχή ταιριάζουν στα ελάχιστα στοιχεία που έχουν καταγραφεί για το δυστύχημα και η Ντιάν αποφασίζει να βρει ποιο είναι εκείνο που σκότωσε τον γιο της. Η έρευνά της θα τη φέρει μπροστά σε μια παλιά Mercedes σε ανοιχτό καφέ / μπεζ χρώμα, μόκα για την ακρίβεια, όπως είναι και ο πρωτότυπος γαλλικός τίτλος. Το αυτοκίνητο πωλείται και κάποιες εμφανείς επισκευές, μαζί με την ξανθιά ιδιοκτήτρια (μια ακόμη πληροφορία), δίνουν τη βεβαιότητα στην Ντιάν ότι βρήκε αυτό που αναζητούσε.

Έτσι, θα αρχίσει να περικυκλώνει τους ιδιοκτήτες του οχήματος ξεχωριστά. Τη Μαρλέν, ιδιοκτήτρια κέντρου αισθητικής και τον Μισέλ, τον νεότερο σύντροφό της, που είναι γυμναστής στα λουτρά του Εβιάν, όπου η Ντιάν εγκαθίσταται προσωρινά. Στην πρώτη πηγαίνει ως πελάτισσα, τον δεύτερο τον πλησιάζει για το αυτοκίνητο, αναπτύσσοντας και με τους δύο, εν αγνοία τους, μια παράξενη σχέση. Αυτό είναι και το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της ταινίας, καθώς (κυρίως) οι δυο γυναίκες ανοίγονται σταδιακά και εξομολογούνται ή μάλλον η Μαρλέν εξομολογείται τη ζωή της, ενώ η Ντιάν παραμονεύει για να εκμαιεύσει μυστικά. Λιγότερο επιτυχημένη είναι μια άλλη επαφή της Ντιάν με έναν τύπο που πουλά ναρκωτικά και την προμηθεύει με ένα όπλο. Αυτό το σημείο δείχνει σαν μια βεβιασμένη προσπάθεια να ενταχθεί ένας ακόμη χαρακτήρας στην πλοκή.

Ο Φρεντερίκ Μερμού, σκηνοθέτης αρκετών επεισοδίων της σειράς «Les Revenents» (αν δεν έχεις δει το original, μπορεί να έχεις δει το «The Returned») ξέρει πώς να στήσει σκηνές καλυμμένης δραματικής έντασης, βασισμένος κυρίως στις δύο πολύ καλές πρωταγωνίστριές του. Η «Γυναίκα με τη Μερσεντές», όμως, χάνει στο στοιχείο του θρίλερ και από λεπτομέρειες που αφαιρούν την όποια πειστικότητα.