ΚΑΘΡΕΦΤΗ, ΚΑΘΡΕΦΤΑΚΙ ΜΟΥ (2012)
(MIRROR MIRROR)
- ΕΙΔΟΣ: Παραμύθι Φαντασίας
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ταρσέμ Σινγκ
- ΚΑΣΤ: Λίλι Κόλινς, Τζούλια Ρόμπερτς, Άρμι Χάμερ, Νέιθαν Λέιν
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 106’
- ΔΙΑΝΟΜΗ: VILLAGE FILMS
Σατανική και ματαιόδοξη βασίλισσα παραμυθένιας χώρας καταδιώκει την ομορφότερη από εκείνη εξόριστη πριγκίπισσα, που ζητά καταφύγιο σε σπιτάκι… επτά νάνων στο δάσος.
Πολύ λίγοι σκηνοθέτες έχουν την ικανότητα να δημιουργούν ένα φανταστικό κόσμο τόσο εντυπωσιακό εικαστικά όσο ο Ταρσέμ Σινγκ, ώστε να θαυμάζεις το αποτέλεσμα στην οθόνη, έστω κι αν το περιεχόμενο είναι ανεπαρκές – ή ανύπαρκτο. Ο Ταρσέμ έκανε καριέρα με ταινίες σαν «Το Κελί», τους «Αθάνατους» και το (δυστυχώς απρόβλητο στη χώρα μας) «The Fall», που, παρά τις εμφανέστατες αδυναμίες τους στην αφήγηση και τις ερμηνείες, κέρδιζαν πόντους στην καλλιτεχνική διεύθυνση και στο στήσιμο θεαματικών κάδρων.
Η ιστορία της Χιονάτης έμοιαζε ιδανικό πεδίο για ν’ αφήσει τη φαντασία του να… αμοληθεί χωρίς χαλινάρι, όμως, το «Καθρέφτη, Καθρεφτάκι μου» είναι, παραδόξως, η πιο συγκρατημένη ταινία του. Οι συνεργάτες του στα σκηνικά έχουν χτίσει πύργους – τούρτες κι έχουν στολίσει όσο δεν παίρνει κάθε δωμάτιο, ενώ η μακαρίτισσα Εϊκο Ισιόκα (στην τελευταία της δουλειά) έχει σχεδιάσει κοστούμια πραγματικά παραμυθένια. Ο Ταρσέμ, όμως, τα έχει φωτογραφήσει και κινηματογραφήσει ανόρεχτα, αφαιρώντας κάθε στοιχείο μαγείας! Πολύ απλά, ο κόσμος της δικής του Χιονάτης μπορεί να σε μαγέψει όσο κι ένα πλαστικό κουκλόσπιτο…
Στην κινηματογραφική σεζόν της Χιονάτης, όπου δύο ταινίες κονταροχτυπιούνται για το ποια θα κερδίσει στην ανανεωτική αφήγηση της ιστορίας (η goth «Χιονάτη και ο Κυνηγός» ακολουθεί στις 31 Μαΐου), η αντίστοιχη του Ταρσέμ χάνει πανηγυρικά στον πρώτο γύρο. Με ένα σενάριο που μπλέκει άτσαλα εφηβικό φεμινισμό, εξουσία της ομορφιάς και διάθεση θηλυκού Ρομπέν των Δασών, οι ηθοποιοί αφήνονται στην τύχη τους να τα βγάλουν πέρα όπως μπορούν. Η Τζούλια Ρόμπερτς, στο ρόλο της βασίλισσας, μένει μετέωρη ανάμεσα στην κακία και την κωμωδία, αφού το σενάριο δεν της δίνει παρά ελάχιστες ευκαιρίες να δείξει πλήρως αυτές τις πλευρές. Ο πρίγκιπας του Άρμι Χάμερ δεν έχει να κάνει πολλά πέρα από το να δείχνει το γυμνό του στήθος και να εξευτελίζεται στις «κωμικές» σκηνές, ενώ η Χιονάτη – Λίλι Κόλινς περνά άχρωμη και άοσμη, προκαλώντας σταθερά την απορία γιατί την έβαλαν να παίζει μ’ αυτά τα τεράστια μαύρα φρύδια. Σε τόσο μεγάλη παραγωγή, ένα τσιμπιδάκι δεν είχε κανείς;