του Ηλία Φραγκούλη

Θυμάμαι το 2004, να περιμένω στο foyer του κινηματογράφου Απόλλων, μέχρι να… πεθάνει η Τζένιφερ Λόπεζ στα πρώτα λεπτά της ταινίας «Γλυκός Μπελάς» του Κέβιν Σμιθ, έτσι ώστε να μπω και να παρακολουθήσω (με ασφάλεια) την υπόλοιπη ταινία! Τόσο συμπαθούσα τότε την ηθοποιό Λόπεζ, ίσως επειδή την προηγούμενη χρονιά είχα κάψει ουκ ολίγα κύτταρα του εγκεφάλου μου, βλέποντας το επικό ανοσιούργημα «Gigli». Με κάτι τέτοιες αναμνήσεις έκατσα να δω το «Παντρέψου με» στη δημοσιογραφική του προβολή τις προάλλες. Και δεν θα έλεγα ότι μου είναι ιδιαιτέρως ανεκτός και ο Όουεν Γουίλσον, ούτε καν ο Μαλούμα! Η αρνητική διάθεση, παραδόξως, χάθηκε από πολύ νωρίς, καθώς τούτο εδώ το εργάκι… it delivers (που λένε και στην αλλοδαπή) κανονικότατα!

Εάν μπεις χωρίς να ξέρεις πολλά-πολλά περί της πλοκής, θα νιώσεις ένα ακόμη πιο ευχάριστο ξάφνιασμα. Διότι η ταινία σε εισάγει αμέσως στο καταστασιακό της ηρωίδας, Κατ Βάλντεζ, superstar της pop που είναι έτοιμη να νυμφευθεί μετά θεογκόμενου και επίσης δημοφιλούς συναδέλφου της, ονόματι Μπαστιάν. Ολόκληρος ο πλανήτης βρίσκεται σε σοσιαλμινιακή έκσταση, καθώς το μυστήριο θα τελεστεί σε ζωντανή μετάδοση από συναυλιακό χώρο, με χιλιάδες θεατές να επευφημούν μπροστά από τη σκηνή! Ελάχιστα λεπτά πριν ανεβεί σε αυτήν, κουτσομπολίστικο site βγάζει online ένα βιντεάκι που μαρτυρά ότι πρόσφατα υπήρξε σεξουαλική δραστηριότητα του γαμπρού με μια βοηθό εκείνης. Φυσικά, άπαντες οι θεατές το παίρνουν χαμπάρι μέσω των κινητών τηλεφώνων τους εντός του συναυλιακού χώρου και η Κατ αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο ρεζίλεμα της ζωής της, με… εκατομμύρια viewers ανά τον κόσμο! Κι εκεί που δεν ξέρει πώς να το μαζέψει και είναι έτοιμη να ακυρώσει τα πάντα, το βλέμμα της καρφώνει ανθρωπάκι αγνώστου ταυτότητας ανάμεσα στο κοινό, το οποίο κρατάει πλακάτ που αναγράφει «MARRY ME!» (ο τίτλος του ντουέτου του… παρολίγον παντρεμένου ζευγαριού, που έστησε το event και για την προώθηση του άσματος!). Και παίρνει μια σοκαριστικά αυθόρμητη απόφαση: να τον καλέσει ν’ ανεβεί πάνω στη σκηνή και… να τον παντρευτεί!

Ο νέος «σύζυγος» είναι ο Τσάρλι Γκίλμπερτ, χωρισμένος γονιός ανήλικου κοριτσιού και καθηγητής μαθηματικών σε τάξεις του δημοτικού, ο οποίος λέει το «I do» από πονοψυχία, χωρίς ν’ αντιλαμβάνεται που πάει να μπλέξει. Ο manager της αοιδού προτείνει να τον ξεφορτωθούν με χρηματική αμοιβή, όμως, η star το ξανασκέφτεται και αποφασίζει να υπερασπιστεί το τόλμημά της, αποκτώντας έναν αναπάντεχο παρτενέρ στην καθημερινότητά της: ένα διαρκές τσίρκο από εμφανίσεις σε τηλεοπτικές εκπομπές, ζωντανά βιντεάκια και συνδέσεις σε κάθε πλατφόρμα των social media, έως κι έναν cameraman που την παρακολουθεί αδιάκοπα και παντού!

Η Λόπεζ ερμηνευτικά βρίσκεται στο απόλυτο στοιχείο της, την παρακολουθείς σαν μια σοβαρή επαγγελματία που έχει τα κότσια έως και ν’ αυτοσαρκάζεται ενίοτε ή να κριτικάρει έμμεσα το κατάντημα της μουσικής βιομηχανίας και την ασταμάτητη έκθεση μπροστά σε πλήθη λαού με κινητά τηλέφωνα ή τους τυπικά παρενοχλητικούς paparazzi, με το background της ιστορίας να δείχνει τόσο ρεαλιστικό, γι’ αυτό και ακόμη πιο καλοδεχούμενο. Το (βασισμένο σε graphic novel) σενάριο είναι πραγματικά πρωτότυπο, άσχετα από την εξέλιξη που πατάει πάνω σε προφανείς κώδικες του είδους της ρομαντικής κωμωδίας. Το καστ λειτουργεί συνολικά, χωρίς υψηλές απαιτήσεις ή βαρύτητα στους δεύτερους χαρακτήρες (ατόπημα, αλλά όχι και εγκληματικό στη συγκεκριμένη περίπτωση). Και τα μηνύματα δεν είναι τόσο αφόρητα (όσο θα φοβόταν κανείς…). Το αποτέλεσμα είναι ένα χάρμα ψυχαγωγίας και σίγουρα θα μιλούσαμε για ένα μελλοντικό classic στο πλαίσιο του genre, εάν οι διάλογοι εμπεριείχαν και δόσεις πνεύματος ή μια σχετική σπιρτάδα, και η υποπλοκή με το Mathathlon της μικρής και των συμμαθητών της είχε υποκατασταθεί από κάτι πιο αβανταδόρικο και έξυπνο.

Το θέμα με το «Παντρέψου με» είναι ότι βγαίνεις από το σινεμά με ευχάριστη διάθεση. Είχαμε καιρό να δούμε κάτι αντίστοιχο που να στέκεται (και πέραν του) ικανοποιητικά και να το χαρούμε στη μεγάλη οθόνη. Έτσι, απλά. Και τίμια. Το είχαμε ανάγκη.