του Παναγιώτη Παναγόπουλου

Αν δεν υπήρχαν και οι τόσο καλές ερμηνείες, η ταινία του Χούλιο Μέδεμ θα μπορούσε να διεκδικήσει – και να κερδίσει – το βραβείο… «Εκβιαστική κλαούρα της χρονιάς»! Γιατί δεν μπορεί αλλιώς να εξηγηθεί τόση δυστυχία και τόση ατυχία, τόση πολλή, που απορείς μήπως έχει βάλει το χεράκι του κάπου στην παραγωγή και ο Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου (τελικά, δεν το έχει βάλει). Γεγονός είναι ότι η Μάγδα παθαίνει πάρα πολλά. Και τα αντιμετωπίζει με τη σχεδόν χαρούμενη απάθεια της Πολυάννας. Ο άντρας της και πατέρας του παιδιού της την παράτησε για μια ξανθιά. Έχει χάσει τη δουλειά της (δασκάλα). Βρίσκει στο στήθος έναν μικρό όγκο, που τελικά είναι δύο και είναι κακοήθεις. Η οικονομική της κατάσταση δεν της επιτρέπει να πάει σε ιδιωτικό νοσοκομείο, αλλά και στο δημόσιο μια χαρά είναι τα πράγματα. Ο γιατρός της τη βάζει εκτός σειράς για εξετάσεις και θεραπεία και όλα φαίνονται εξαιρετικά καθαρά, οργανωμένα και φιλικά (διαφήμιση για το ισπανικό δημόσιο σύστημα υγείας).

Τι κάνει η Μάγδα μόλις μάθει ότι έχει καρκίνο; Πηγαίνει στον αγώνα του γιου της, που έχει όνειρο να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Απ’ ό,τι φαίνεται, έχει αρκετά καλές πιθανότητες, αφού τον αγώνα παρακολουθεί ένας ανιχνευτής ταλέντων για τη Ρεάλ Μαδρίτης, που τον θεωρεί πολύ καλό. Η χαρά θα κρατήσει λίγες μόνο στιγμές, αφού ο Αρτούρο, ο ανιχνευτής, θα δεχτεί ένα τηλεφώνημα που τον ενημερώνει ότι σε δυστύχημα σκοτώθηκε η κόρη του και η γυναίκα του τραυματίστηκε σοβαρά και έχει πέσει σε κώμα! Τα χτυπήματα της μοίρας φέρνουν κοντά τη Μάγδα και τον Αρτούρο, ενώ εκείνη κάνει χημειοθεραπεία και χάνει το στήθος της και εκείνος, τελικά, χάνει και τη γυναίκα του. Δε χρειάζεται φαντασία για να σκεφτεί κανείς ότι η σχέση τους θα γίνει ακόμη στενότερη. Με κάποιες ιδιαιτερότητες, αφού η επαφή τους δεν περιλαμβάνει σεξ για ένα μεγάλο διάστημα. Όταν αυτό θα γίνει, η κατάσταση θα περιπλακεί με μια… εγκυμοσύνη που έρχεται ταυτόχρονα με μια νέα ασθένεια!

Οι ηθοποιοί και οι ειλικρινείς ερμηνείες τους, με πρώτη την Πενέλοπε Κρουζ, είναι ό,τι κάνει ανεκτή και σε κάποιες στιγμές ενδιαφέρουσα την παρακολούθηση της ταινίας, γιατί αν την πιάσουμε από την πλευρά της ιστορίας, απανωτοί καρκίνοι και θάνατοι, χωρισμοί, έρωτες, ακόμη και ένας γυναικολόγος που τραγουδάει, θυμίζουν λίγο «Καλημέρα Ζωή». Ο Χούλιο Μέδεμ, που έχει κάνει καριέρα κινηματογραφώντας γυμνά σώματα σε ερωτικές ιστορίες, εδώ παρακολουθεί το στήθος της Κρουζ κλινικά αλλά επίμονα και αραδιάζει τα δράματα, χωρίς να αφήνει χώρο και χρόνο στις σκηνές και στις εξελίξεις να αναπτυχθούν. Τα πάντα καλπάζουν, σαν επιθετικός καρκίνος. Τη χειρότερη εντύπωση αφήνει η επιλογή του να δείξει δυο βασικές στιγμές της πλοκής, την τελική ερωτική συνύπαρξη της Μάγδα και του Αρτούρο, αλλά και τη γέννηση του παιδιού τους με φτηνό, κάκιστο CGI, που ίσως να μην περνούσε τις εξετάσεις ούτε σε ντόπιο ΙΕΚ.