FreeCinema

Follow us

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΒΑΝ ΠΕΤΕΓΚΕΜ (2016)

(MA LOUTE)

  • ΕΙΔΟΣ: Σουρεαλιστική Κωμωδία Εποχής
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μπρουνό Ντιμόν
  • ΚΑΣΤ: Φαμπρίς Λουκινί, Ζιλιέτ Μπινός, Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι, Μπραντόν Λαβιβίλ, Ραφ, Σιρίλ Ριγκό, Ντιντιέ Ντεπρές
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 122'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: WEIRD WAVE

Η οικογένεια των Βαν Πετεγκέμ συγκεντρώνεται στη… φαραωνικής αισθητικής εξοχική κατοικία της για ακόμη ένα ήσυχο καλοκαίρι, ενώ δύο αστυνομικοί επιθεωρητές διερευνούν τα ολοένα αυξανόμενα κρούσματα εξαφανίσεων τουριστών σε αυτό το κατά τα άλλα ειδυλλιακό θέρετρο της Μάγχης.

Είναι λίγο δύσκολο να περιγράψει κανείς το σινεμά του Μπρουνό Ντιμόν, πόσω μάλλον να κάνει και εκείνους τους ελάχιστους (ουχί μονάχα στη χώρα μας) γνώστες του να πιστέψουν πως τούτος ο (φεστιβαλικός) Γάλλος σκηνοθέτης αποφάσισε να γυρίσει μια… slapstick κωμωδία! Με κανιβαλισμό, αιμομιξίες, τρανσβεστισμό και μεταφυσικά «θαύματα»! Είναι αυτό το κάτι που αποκαλούμε «ιδιαίτερο», δηλαδή…

Χωρίς (ποτέ) να του καίγεται καρφάκι για τον θεατή, ο Ντιμόν αφηγείται την εκκεντρική ιστορία της «Οικογένειας Βαν Πετεγκέμ» χωρίς να κρύβει ή να κρατά εκπλήξεις της πλοκής για κάποιου είδους κορύφωση του φιλμ. Δεν λειτουργεί με τους κανόνες κανενός είδους, δεν τηρεί τους όποιους «χρονισμούς» μιας κινηματογραφικής φόρμουλας και αδιαφορεί για το αν το «shock value» μιας μικρής λεπτομέρειας όπως ο (κυριολεκτικός) κανιβαλισμός μπορεί να εμφανιστεί εντελώς απότομα στη μεγάλη οθόνη. Δεν αιτιολογεί ποτέ τα δρώμενα. Τα πάντα… απλά συμβαίνουν σ’ αυτή την ακτή του γαλλικού Βορρά, στα 1910, με τους ντόπιους να κάνουν ανενόχλητοι τη δουλειά τους, με τους τουρίστες (κάτι σαν εκείνο το ανέμελο αλλά μάλλον αταίριαστο αντρόγυνο που έκοβε βόλτες διαρκώς, μονάχα από συνήθεια, στις «Διακοπές του κυρίου Ιλό» του Ζακ Τατί) να αποδεκατίζονται κατ’ επανάληψη, την ομώνυμη, μπουρζουάδικη οικογένεια να μοιράζεται τον χρόνο της μεταξύ δείπνων και αγναντέματος της θέας από το… ουρανοκατέβατα φαραωνικό εξοχικό της, δίπλα σε μια παλίρροια που πάει κι έρχεται.

Σχεδόν παραφωνία στα δρώμενα, η παρουσία των δύο αστυνομικών ντετέκτιβ (σχεδόν «αναπαραγωγή» του διδύμου των Λόρελ και Χάρντι) που διερευνούν τις ανεξήγητες εξαφανίσεις των τουριστών, με τον αρχηγό να «φουσκώνει» διαρκώς εξαιτίας της αναποτελεσματικότητας των ερευνών τους, ώσπου να καταλήξει να αιωρείται σαν ένα τεράστιο μπαλόνι στους αιθέρες! Το ενδιαφέρον αυτών των δύο πλέον σατιρικών φιγουρών της ταινίας εστιάζει υποχρεωτικά στην οικογένεια Πετεγκέμ αλλά και στους κατοίκους του παραπλήσιου μικρού χωριού, αφού είναι οι μοναδικοί άνθρωποι που καταφέρνουν να… επιζούν!

Αρχικά, ο θεατής βρίσκεται αντιμέτωπος με μικρές βινιέτες σουρεαλιστικού χιούμορ και γκαφατζίδικων συμπεριφορών. Ο ναυτικός – διασώστης με τη φήμη τού ήρωα στο χωριό που αμείβεται από τους τουρίστες για να τους μεταφέρει στεγνούς μέχρι την απέναντι όχθη… πάνω στους ώμους του (και ουχί μέσω της βάρκας που βρίσκεται δίπλα του, στις ώρες που η παλίρροια δεν του επιτρέπει να κάνει κουπί), οι συνεχείς «μεταμορφώσεις» του / της Μπιλί, αυτού του «άφυλου» τέκνου της αδελφής τού κυρίου Πετεγκέμ που εμφανίζεται πότε σαν αγόρι και πότε σαν κορίτσι (ή και το αντίστροφο μα ενδεδυμένο ως το… αντίθετο φύλο!), το ροκάνισμα ανθρώπινων άκρων από μερικά ανήλικα παιδάκια στο χωριό, τα πάντα εκδηλώνουν μια ρουτινιάρικη διάθεση και όχι την τάση να προκαλέσουν την παραμικρή έκπληξη, μέχρι τη συνειδητοποίηση ενός ταξικού διπόλου, το οποίο ο Ντιμόν αποδομεί με νοσηρό κυνισμό, εξισώνοντας και τις δύο πλευρές σε μια κοινή πορεία αμαρτωλού βίου που ούτε καν η ίδια η Παναγία (ή και ολίγα «θαύματα» που ίσως συνδέονται με αυτήν) μπορεί να εξαγνίσει.

Η καθοδήγηση στο μπουφόνικο παίξιμο (από την πλειοψηφία των ηθοποιών) ανεβάζει ακόμη περισσότερο τους τόνους σε τούτο το φιλμικό αξιοπερίεργο που, μοιραία, εξαντλείται σταδιακά, φανερώνοντας την αδυναμία (του ενδιαφέροντος, αν μη τι άλλο) του Ντιμόν να ολοκληρώσει την ιστορία τού σεναρίου που επίσης υπογράφει. Όπως ο «σαλεμένος» (γιατί γνωρίζει κάτι παραπάνω περί του «μυστικού» της περιοχής;) θείος Βαν Πετεγκέμ αναφωνεί πολλάκις κατά τη διάρκεια του φιλμ, «We know what to do, but we do not do», έτσι και ο Ντιμόν αρνείται μάλλον σκοπίμως να κάνει αυτό που ξέρει (ως σκηνοθέτης) αλλά δεν θέλει να κάνει (ως δημιουργός).

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Οι γνώστες της φιλμογραφίας του Μπρουνό Ντιμόν θα δουν την πιο… εύπεπτη (!) μέχρι σήμερα δουλειά του, εν μέρει και ψυχαγωγική (σοκ!). Όλοι (μα όλοι, όμως) οι υπόλοιποι… αθώοι θεατές που θα αναγνωρίσουν μερικά από τα ονόματα των πρωταγωνιστών και θα δελεαστούν από το είδος της «κωμωδίας», θα βρεθούν προ… εντελώς δυσάρεστης έκπληξης και ίσως αποχωρήσουν από το σινεμά (ακόμη και) πριν το διάλειμμα, με μερική ενόχληση στο στομάχι αλλά και στο… κρανίο (θα «τα πάρετε», που λέμε). Αυτή μπορεί να είναι η πιο «εκτός τόπου και χρόνου» ταινία του φετινού καλοκαιριού! Εγώ δεν έφριξα (αναπάντεχα), αλλά οφείλω να προειδοποιήσω…


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.

MR KLEIN

MR KLEIN

Είναι κάτι φρου-φρου παμπλούτου στο πάλαι ποτέ και κάνουν διακοπές σε παραθαλάσσιο εξοχικό… παραλίγο πυραμίδα, ενώ εκεί παραδίπλα κάτι τουρίστες γίνονται ωμό μεζεδάκι. Έχεις εχθρούς; Τους στέλνεις τρέχοντας!