FreeCinema

Follow us

ΔΕΣΜΟΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ (2021)

(LINGUI)

  • ΕΙΔΟΣ: Δράμα
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μαχαμάτ-Σαλέχ Χαρούν
  • ΚΑΣΤ: Αχουάκ Αμπακάρ Σουλεϊμάν, Ριάν Καλίλ Αλιό, Γιουσούφ Τζαόρο
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 87'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ONE FROM THE HEART

Μια γυναίκα μεγαλώνει μόνη την δεκαπεντάχρονη κόρη της, στα περίχωρα πόλης του Τσαντ. Όταν μια μέρα μάθει πως το κορίτσι έχει μείνει έγκυος, θα έρθει αντιμέτωπη με τις θρησκευτικές νόρμες, την ανδροκρατούμενη κοινωνία και το νόμο μιας χώρας που απαγορεύει ρητά τις αμβλώσεις.

«Φεστιβαλικό» και με ουσία το καινούργιο φιλμ του Μαχαμάτ-Σαλέχ Χαρούν, μια συμπαραγωγή Τσαντ, Γαλλίας, Γερμανίας και Βελγίου, που μετά την παγκόσμια πρεμιέρα του στο Διαγωνιστικό του περσινού Φεστιβάλ Καννών και μια σεβαστή πορεία σε λοιπές παρόμοιες διοργανώσεις (με την εγχώρια πρεμιέρα του να πραγματοποιείται στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, τον περασμένο Νοέμβρη), καταφθάνει στις ελληνικές αίθουσες μ’ ένα θέμα βαρύ και ακόμα απελπιστικά καθημερινό σε πολλές περιοχές του κόσμου, γεγονός που το καθιστά (σχεδόν) απαραίτητο στη θέασή του από όλους.

Η Αμίνα (Σουλεϊμάν) και η δεκαπεντάχρονη κόρη της Μαρία (Αλιό) είναι δυο γυναίκες που ζουν μόνες σε μια (κατά βάση) ανδροκεντρική κοινωνία, γεγονός που από μόνο του αποτελεί τεράστιο σκάνδαλο. Όταν η Αμίνα μάθει πως η Μαρία είναι έγκυος, ο φόβος του κοινωνικού στιγματισμού θα την κυριεύσει από την πρώτη στιγμή και οι σχέσεις μητέρας και κόρης θα διασαλευτούν, όχι όμως ανεπανόρθωτα. Σύντομα, οι δυο τους θα βρεθούν ανάμεσα σε γυναίκες που θα προσπαθήσουν να τις βοηθήσουν, δημιουργώντας μεταξύ τους μυστικούς, θηλυκούς δεσμούς, με πρωταρχικό στόχο την επανάκτηση του δικαιώματος της ανήλικης κοπέλας (συνεπώς και κάθε άλλης γυναίκας) στο σώμα της.

Ο Μαχαμάτ-Σαλέχ Χαρούν κατασκευάζει εδώ ένα λιτό, αλλά εξαιρετικά αποτελεσματικό δράμα που αντλεί τη δύναμή του ακριβώς από αυτή την απουσία μελοδραματισμών και αχρείαστα συγκινητικών στιγμών. Εδώ υπάρχει μόνο ένας ατόφιος ρεαλισμός, που σε συνδυασμό με την επιλογή των τοποθεσιών στις οποίες πραγματοποιήθηκαν τα γυρίσματα (όχι ο συνηθισμένος «δυτικός» κόσμος μας), ενισχύει ακόμα περισσότερο την επιτακτική ανάγκη αναγνώρισης κι αντιμετώπισης των τρομακτικών απαγορεύσεων που εξακολουθούν να υφίστανται πολλές γυναίκες ανά τον κόσμο. Η θέση του σκηνοθέτη είναι ξεκάθαρη, ειδικά από τη στιγμή που φέρνει στο προσκήνιο το «taboo» ζήτημα των αμβλώσεων, μέσα σ’ ένα άκρως συντηρητικό, θεοκρατικό περιβάλλον, το οποίο (εν προκειμένω) οριοθετείται αυστηρά από τον τοπικό ιμάμη και το (φουλ στην τεστοστερόνη) ποίμνιό του. Τι ρόλο κρατά μια γυναίκα μέσα σε μια κοινωνία που διέπεται από ανδρικούς κανόνες, ακόμα και σε ό,τι αφορά στην ίδια; Μπορεί να είναι ποτέ κάτι διαφορετικό από μητέρα και σύζυγος, και πως μπορεί να επιτευχθεί αυτό;

Απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα επιχειρεί να δώσει ο Χαρούν (σε δικό του σενάριο, επίσης), ο οποίος εξαρχής καθιστά την Αμίνα σε «μαύρο πρόβατο» της κοινότητας: μόνη, δίχως ανδρική παρουσία στο σπίτι, να μεγαλώνει ένα κορίτσι που οι φήμες θέλουν να έχει μείνει έγκυος. Κανείς δεν ρωτά πως ή ποιος είναι συνυπεύθυνος γι’ αυτό (το αγόρι της, ίσως;). Κανείς δεν ρωτά, γιατί οι περισσότεροι υποψιάζονται ή μάλλον ξέρουν πολύ καλά. Δεν είναι δα και η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στη «σεβάσμια» κοινότητα ανδρών της ιστορίας μας. Ούτε θα είναι και η πρώτη φορά που μια γυναίκα όπως η αποξενωμένη αδελφή της Αμίνα, Φάντα, ζητά βοήθεια επειδή η δική της μικρή κόρη είναι επωμισμένη με τον επιβεβλημένο ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων της, γιατί έτσι το θέλει ο πατέρας της. Ο Χαρούν αντιλαμβάνεται το βάρος της δραματουργικής δομής του έργου με τέτοιον τρόπο, ώστε απλά να βρίσκεται εκεί για να καταγράψει τα τεκταινόμενα, ως ένας διακριτικός παρατηρητής (ίσως παραπάνω διακριτικός απ’ όσο θα έπρεπε ανά στιγμές…) καταστάσεων που συνέβαιναν και θα συνεχίσουν να συμβαίνουν, αν οι μυστικοί δεσμοί των γυναικών δεν παραμείνουν μυστικοί. Μέσα σ’ αυτόν τον πατριαρχικό ζόφο κεκαλυμμένης θρησκευτικής νομιμότητας, μοναδική ελπίδα για μια γυναίκα είναι η αλληλεγγύη των κοντινών της εκπροσώπων του φύλου της. Υπό αυτό το πρίσμα, η ταινία του Χαρούν είναι μια απρόσμενα ελπιδοφόρα (;) δουλειά, ένα φιλμ που «γεννά» την ελπίδα πως, πράγματι, η προοδευτικά κεκτημένη χειραφέτηση της γυναίκας μπορεί να έρθει (και είναι επιτακτικό να έρθει) μέσα από τους ιερούς δεσμούς των ίδιων των γυναικών (έστω).

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Δραματικό στη βάση του και μ’ ένα extra αφηγηματικό βάρος λόγω πλοκής, το «Δεσμοί Γυναικών» είναι ένα φιλμ που ενώ απευθύνεται σε ευρύτερο κοινό, μάλλον θα καταστεί… «απαγορευτικό» για μια μερίδα θεατών οι οποίοι θα δυσφορήσουν όταν ακούσουν ότι προέρχεται από το… Τσαντ. Πέραν του ethnic «προβλήματος», αρκεστείτε στο ότι πρόκειται για ένα καλό έργο.


MORE REVIEWS

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΞΑ

Η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Lancia θέλει να κερδίσει πάση θυσία το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι του 1983, όμως, το μοντέλο της 037 υστερεί σημαντικά έναντι της τετρακίνητης γερμανικής τεχνολογίας του Audi Quattro. Ο εκτελεστικός της Διευθυντής, Τσέζαρε Φιόρι, έχει μερικές πονηρές ιδέες οι οποίες ενδεχομένως μπορούν ν’ αλλάξουν τη διαφαινόμενη πορεία των πραγμάτων. Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα.