FreeCinema

Follow us

ΠΟΡΦΥΡΑ ΠΟΤΑΜΙΑ (2000)

(LES RIVIÈRES POURPRES)

  • ΕΙΔΟΣ: Θρίλερ Μυστηρίου
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ματιέ Κασοβίτς
  • ΚΑΣΤ: Ζαν Ρενό, Βενσάν Κασέλ, Νάντια Φαρές, Καρίμ Μπελκαντρά, Ντομινίκ Σαντά
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 106'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: STRADA FILMS

Διάσημος επιθεωρητής επισκέπτεται απομονωμένο οικισμό στους πρόποδες των γαλλικών Άλπεων προκειμένου να εξιχνιάσει αποτρόπαιο φόνο. Την ίδια στιγμή, νεαρός αστυνομικός μελετά περίεργη υπόθεση σε περιοχή 250 χιλιόμετρα μακριά. Όταν οι υποθέσεις αρχίσουν (εντελώς απρόβλεπτα) να συγκλίνουν, οι δυο τους δεν θα έχουν άλλη επιλογή από το να συνεργαστούν προκειμένου να αποκαλύψουν το ένοχο παρελθόν της μυστήριας πόλης του Γκερνόν.

Βασισμένο στο ομώνυμο bestseller του Γάλλου Ζαν-Κριστόφ Γκρανζέ, το φιλμ του Ματιέ Κασοβίτς επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη για λίγο old-school μυστήριο, ακολουθούμενο από τον μάλλον υπερβολικό χαρακτηρισμό της «ταινίας – σταθμού» και οπωσδήποτε (επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω προσωπικά) του «κλασικού». Εν μέρει, μοιάζει να βασίζει μεγάλο μέρος της δημοφιλίας του σε μια άλλη ταινία που πέντε χρόνια νωρίτερα είχε προλάβει να θέσει πολύ ψηλά τον πήχη (σεναριακά και σκηνοθετικά) για το είδος του crime θρίλερ. Ο λόγος για το «Se7en» του Ντέιβιντ Φίντσερ, φυσικά.

H κινηματογραφική αναπαράσταση ενός μυθιστορηματικού υλικού δεν είναι εύκολη υπόθεση, ιδιαίτερα όταν αναλαμβάνεις να μεταφέρεις στη μεγάλη οθόνη το λογοτεχνικό σασπένς, τη ζοφερή ατμόσφαιρα και τη λεπτομερή, σχεδόν χειρουργικής ακριβείας περιγραφή σκηνών βίας, όπως ακριβώς συμβαίνει στην περίπτωση τούτου εδώ του φιλμ, το οποίο ανεξάρτητα από το διαχρονικό του status πάσχει εμφανώς σε επίπεδο ρυθμού (και σεναρίου, άρα), παρά την προσαρμογή του (ή μήπως εξαιτίας αυτής;) από τον ίδιο τον Γκρανζέ, μια ουσιαστική αστοχία που γίνεται περισσότερο αντιληπτή με την πάροδο του χρόνου και κυρίως με κάθε νέα προβολή της ταινίας.

Ο επιθεωρητής Νιμάνς (Ρενό), ένας μοναχικός «γερόλυκος» της αστυνομίας του Παρισιού, καλείται εκτάκτως στην Γκερνόν, μια απομακρυσμένη πόλη κάπου στους πρόποδες των γαλλικών Άλπεων, προκειμένου ν’ αναλάβει τη μακάβρια υπόθεση δολοφονίας ενός άνδρα, ο οποίος βρέθηκε κρεμασμένος στο βουνό με ακρωτηριασμένα χέρια και βγαλμένα μάτια. Κάμποσα χιλιόμετρα μακριά, στην πόλη Σαρζάκ, ένας νέος αστυνομικός ονόματι Μαξ Κερκεριάν (Κασέλ) προσπαθεί να ενώσει τα κομμάτια ενός περίεργου puzzle που αφορά τη σύληση του τάφου ενός δεκάχρονου κοριτσιού, νεκρού εδώ και είκοσι χρόνια, αλλά και τη διάρρηξη στο τοπικό δημοτικό σχολείο. Τα μονοπάτια των δύο ανδρών θα διασταυρωθούν όταν η κατάσταση πάρει μια ανεξέλεγκτη τροπή, με τις υποθέσεις να μπλέκονται μεταξύ τους και να οδηγούν στο Πανεπιστήμιο της Γκερνόν, μια élite μικροκοινωνία καθηγητών, γόνων και λοιπών φοιτητών που μοιάζουν να ζουν με τους δικούς τους κανόνες και τα δικά τους καλά κρυμμένα μυστικά.

Ακολουθώντας αφηγηματικά την πεπατημένη του crime είδους, η ταινία στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην υποκριτική δυναμική του διδύμου Ρενό – Κασέλ και κατ’ επέκταση στη μυθολογία της buddy movie με μπάτσους, εδώ ιδωμένη υπό ένα διαφορετικό πρίσμα (διόλου κωμικό, ως είθισται), αυτό της ηλικίας / εμπειρίας (ο μεγαλύτερος και άρα πιο έμπειρος Νιμάνς, ο νεότερος και άρα λιγότερο «ψημένος» στη δουλειά Κερκεριάν). Πέρα από την προφανή (για πολλούς) ομοιότητα με το άλλο αστυνομικό δίδυμο των Μόργκαν Φρίμαν – Μπραντ Πιτ, τα «Πορφυρά Ποτάμια» μοιράζονται κοινά στοιχεία με την ταινία του Φίντσερ τόσο σε επίπεδο σκηνοθεσίας και ατμόσφαιρας, όσο και σε επίπεδο ακραίας απεικόνισης ειδεχθών εγκλημάτων, με την εναρκτήρια σεκάνς εδώ να μοιάζει θαρρείς βγαλμένη (χρωματικά και θεματικά) από το σύμπαν του Αμερικανού δημιουργού. Δεδομένου ότι το «Se7en» προϋπήρχε της ταινίας και του βιβλίου (το οποίο πρωτοκυκλοφόρησε το 1997), δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς πως το ξεχωριστό στυλ του Φίντσερ πιθανότατα επηρέασε το σκηνοθετικό ύφος του Κασοβίτς, με τη μεγαλύτερη παραφωνία να εντοπίζεται τελικά στη μη εκμετάλλευση του αριστοτεχνικά φρικώδους story του Γκρανζέ και όλων όσων βολικά και τρομακτικά κρύβονται πίσω από αυτό.

Στην προσπάθειά του να καταστήσει το φιλμ ένα ατμοσφαιρικό crime μυστηρίου, ο Κασοβίτς μένει προσκολλημένος στην εικόνα, χάνοντας κάπως την ισορροπία μεταξύ οπτικού ύφους και σεναριακής ουσίας. Όντως, η δουλειά του διευθυντή φωτογραφίας Τιερί Αρμπογκάστ αποπνέει ζόφο και κεκαλυμμένη κοινωνική σαπίλα (διόλου τυχαία η επιλογή της μουντής παλέτας και του κρύου, βροχερού τοπίου), εντούτοις οι δυνατότητες του σεναρίου παραμένουν στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας ανολοκλήρωτες, γεγονός που μπορεί να αρκεί για κάποιο τυχαίο φιλμ ντετέκτιβ του σωρού, όχι όμως και για ένα φιλμ που εξακολουθεί να πλασάρεται ως «κλασικό». Ξαναβλέποντας τα «Πορφυρά Ποτάμια», εκτίμησα πολύ τη βασική σύλληψη πάνω στην οποία έχει στηθεί η πλοκή (δεν μπορώ να πω το ίδιο για τις λογής παραλείψεις σε επίπεδο υποθεσιακής απόδοσης), παρέμεινα όμως απογοητευμένη αναφορικά με το πόσο μικρή εξέλιξη έχουν οι χαρακτήρες, αλλά και το πόσο στράφι πάει μια ιδέα με ποικίλες προεκτάσεις (πολιτικές και κοινωνικές, μεταξύ άλλων), γεγονός που καθιστά το φιλμ μια χαμένη ευκαιρία για την αδυσώπητα κοντόφθαλμη μνήμη του ανθρώπινου είδους.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Παραδοσιακής κοπής crime θρίλερ, σίγουρα το έχει πάρει το μάτι σου στις πάλαι ποτέ «ακατάλληλες» ώρες της ιδιωτικής τηλεόρασης, τα «Πορφυρά Ποτάμια» είναι μια αξιοπρεπής επιλογή για τις τελευταίες μέρες των θερινών σινεμά, αλλά μέχρι εκεί. Για τους πιο απαιτητικούς, σε περίπτωση που δεν σας είχε τύχει στο παρελθόν, καλύτερα να διαβάσετε το βιβλίο.


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.