FreeCinema

Follow us

LADY IN THE WATER (2006)

  • ΕΙΔΟΣ: Θρίλερ Φαντασίας
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μ. Νάιτ Σιάμαλαν
  • ΚΑΣΤ: Πολ Τζιαμάτι, Μπράις Ντάλας Χάουαρντ, Τζέφρι Ράιτ, Μπομπ Μπάλαμπαν, Σαρίτα Τσαουντούρι, Σίντι Τσενγκ, Μ. Νάιτ Σιάμαλαν, Φρέντι Ροντρίγκεζ, Μπιλ Έργουιν, Τζάρεντ Χάρις
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 110'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: VILLAGE FILMS

Μια φορά κι έναν καιρό, ένας διαχειριστής συγκροτήματος πολυκατοικιών έσωσε τη ζωή μιας αγνώστου ταυτότητας νεαρής κοπέλας σε μια πισίνα της οποίας είχε την επίβλεψη. Μπόρεσε, όμως, και να βοηθήσει αυτό το… ανθρωπόμορφο πλάσμα να επιστρέψει στον κόσμο του;

Όσα και να θέλεις να του προσάψεις του κυρίου Σιάμαλαν, την απάντηση, τα επιχειρήματα ή το ταλέντο να σε στριμώξει το ‘χει στην άκρη των χειλιών του. Το έχω ζήσει από πρώτο χέρι, τρεις φορές μέχρι σήμερα. Μπορεί πολλοί (το κοινό, δηλαδή, διότι η κριτική ποτέ δεν τον αγκάλιασε θερμά) να βλέπουν πως η καριέρα του πήρε την κατιούσα μετά την «Έκτη Αίσθηση» (1999), όμως, για μένα παραμένει ένας δημιουργός με ανεξάντλητη φαντασία, παγιωμένος σε μια δική του αντίληψη… οραμάτων. Για τη βιομηχανία του Χόλιγουντ, ο Σιάμαλαν σήμερα θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως μύθος (δείτε τι έχουν αποφέρει οι ταινίες του στα ταμεία). Για τους υπόλοιπους, ένας καλλιτέχνης την πένα του οποίου πρέπει να σεβόμαστε γιατί έχει γεννήσει μερικές από τις πιο πρωτότυπες ιστορίες που είδαμε στο σινεμά τις τελευταίες δεκαετίες. Φαντάζομαι πως αν δεν ήξερε που παν’ τα τέσσερα ως κινηματογραφιστής, ο Σιάμαλαν θα αναζητούσε μόνιμο καταφύγιο στη συγγραφή βιβλίων, με έφεση στο φανταστικό. Ή και στο παραμύθι, όπως μας αφηγείται τούτη τη φορά στο πανί.

Η βάση του «Lady in the Water» είναι ένα παραμυθάκι που έγραψε για τις δυο του κόρες. Διαδραματίζεται σε ένα ασαφές σήμερα, γύρω από ένα συγκρότημα πολυκατοικιών, με μια πισίνα να δεσπόζει στη μέση. Μέσα από εκεί εμφανίζεται η… Στόρι, πλάσμα ξένο αν και ανθρωπόμορφο, που ήρθε από τον «Μπλε Κόσμο» μεταφέροντας ένα μήνυμα πιθανότατα σωτήριο για το μέλλον μας. Υπό την προϋπόθεση να βρει ο επιστάτης Κλίβελαντ τους ένοικους που αντιστοιχούν ως ήρωες σε έναν αρχέγονο μύθο και να τον αποκωδικοποιήσουν με τη βοήθεια μιας μεσήλικης κυρίας από την Κορέα!

Συνθέτοντας τη μικρογραφία μιας κανονικής κοινωνίας, ο Σιάμαλαν παίρνει τον κάθε χαρακτήρα του και τον «αφυπνίζει» σταδιακά προς μία κατεύθυνση: την εύρεση του αθώου, παιδικού πνεύματος! Αυτό πρέπει να κατανοήσετε για να μπείτε καλύτερα στο πνεύμα της ταινίας. Αν δεν το καταφέρετε, βουλιάξατε στα ρηχά. Για να μη σας μαρτυρήσω το φινάλε του σαρκαστικού και δύσπιστου Χάρι Φάρμπερ, ο οποίος πιστεύει πως τίποτε αυθεντικό δεν έχει μείνει για να βιώσουμε σ’ αυτόν τον κόσμο. Τι επαγγέλλεται; Κριτικός κινηματογράφου…

Όπως και στις τελευταίες του ταινίες, ο Σιάμαλαν προβληματίζεται πάνω σε ζητήματα Πίστης (με μία μάλλον αθεϊστική διάθεση), προσδίδει αλληγορική σημασία σε οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς, από δήθεν ασήμαντα σύμβολα μέχρι και χαρακτήρες (κρατώντας για τον εαυτό του έναν καίριο ρόλο), κι αφήνει τον παιδιάστικο ενθουσιασμό του να παρασύρει τα πάντα στην ταινία με τρόπο σχεδόν… ανώριμο. Κύριος στόχος, οι πλαστοί προφήτες που καθοδηγούν τη μοίρα όλων των ανθρώπων, αντί οι τελευταίοι να το παλεύουν μόνοι ή ενωμένοι για να βγουν από τα αδιέξοδα που ζει ο πλανήτης Γη. Έντονα ανθρωπιστικά και καλοπρόθετα όλα αυτά, μα κάπου ξενίζει ο συνδυασμός, με τα σαφώς μη απλοϊκά συστατικά να μην ισορροπούν ή να ολοκληρώνουν τη συνταγή. Το χιούμορ περιορίζεται (λανθασμένα) μονάχα στην περίπτωση του κριτικού, το θριλερικό στοιχείο της απειλής δεν προσαρμόζεται χρηστικά μέσα στον κόσμο του παραμυθιού και το φινάλε… πετάει κάπως βιαστικά για να σου ξηγήσει τ’ «όνειρο» καλύτερα.

Παρά τις αντιρρήσεις (που ο χρόνος ίσως τους φερθεί καλύτερα στο μέλλον), η νέα ταινία του Σιάμαλαν δεν παύει να είναι ακόμη ένα «χάσιμο» στο ανεξήγητο, τη φαντασία και την ιδιαιτερότητα ενός τόσο πρωτότυπου (σε σύλληψη ιστορίας και εικόνας) θεάματος. Η υποκειμενική κρίση μάλλον λειτουργεί περισσότερο εδώ, αφού όλα εξαρτώνται από το ερώτημα: πόσο μεγάλα… παιδιά είστε για να δείτε το «Lady in the Water»;

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Το άνωθεν κείμενο είναι η κριτική που έγραψα το 2006, όταν το φιλμ διανεμήθηκε για πρώτη φορά στους ελληνικούς κινηματογράφους. Το έργο σφαγιάστηκε από τους συναδέλφους μου… παγκοσμίως, πράγμα αρκετά ειρωνικό αν σκεφτεί κανείς το ρόλο εντός τέτοιου μέσα στο σενάριο του «Lady in the Water». Ταυτόχρονα, ήταν το πρώτο μεγάλο εμπορικό flop, ένα είδος… φθονερής «τιμωρίας» του κοινού προς τον «διασκεδαστή» Σιάμαλαν που έβγαινε εκτός της συνηθισμένης του πορείας, επιχειρώντας να δοκιμάσει τους πρώτους σε μία «σπαζοκεφαλιά»… συμπαντικής αλληγορίας! Εξακολουθώ να πιστεύω πως υπάρχουν πολύ όμορφα πράγματα εδώ και… αφήνω ακόμη το χρόνο να κρίνει (καλύτερα;) τούτο το φιλμ.


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.