FreeCinema

Follow us

LA ANTENA (2007)

  • ΕΙΔΟΣ: Δράμα Φαντασίας
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Εστέμπαν Σαπίρ
  • ΚΑΣΤ: Αλεχάντρο Ουρνταπιγέτα, Βαλέρια Μπερτουτσέλι, Χουλιέτα Καρντινάλι
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 99’
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ

Οι κάτοικοι μιας άγνωστης πολιτείας βρίσκονται κάτω από τον απόλυτο έλεγχο του κυρίου TV και των προϊόντων του, έχοντας χάσει τη φωνή τους. Εκτός από μία γυναίκα, τη «Φωνή», η οποία με τη συνεργασία ενός εφευρέτη και της οικογένειάς του θα προσπαθήσουν ν’ ανατρέψουν την κατάσταση.

Μόλις πέντε χρόνια από την έξοδό της στις αθηναϊκές αίθουσες, η μικρή αυτή έκπληξη από την Αργεντινή επανακάμπτει με την ετικέτα της επανέκδοσης και τον αέρα της επικαιρότητας στα πανιά της, που, δυστυχώς, κάνουν την εμφάνιση της σβάστικας να μη μοιάζει πια με τόσο υπερβολικό αστείο. Στη δεύτερη μόλις ταινία του, που αποτέλεσε το επίσημο άνοιγμα στο Φεστιβάλ του Ρότερνταμ το 2007, ο Εστέμπαν Σαπίρ έχει την ευφυή έμπνευση να φτιάξει ένα συγκινητικό ασπρόμαυρο φόρο τιμής στο βωβό (και όχι μόνο) σινεμά, μέσα από την ιδέα μιας χώρας που έχει χάσει τη φωνή της. Και, κυρίως, έχει τα κότσια να τη φέρει σε πέρας με ελάχιστα οικονομικά μέσα, αλλά με περισσή ευρηματικότητα, κλέβοντας ασύστολα από παντού – μα πάντοτε εκλεκτικά.

Το «La Antena» ανατρέχει με άνεση από την προφανή μήτρα του, το «Μετρόπολις» του Φριτς Λανγκ, μέχρι τη «Νύφη του Φρανκενστάιν» και τον Τζίγκα Βερτόφ ως το σύγχρονο μέγα λάτρη του βωβού σινεμά, Γκάι Μάντιν, και τα ευφυή pastiche του, βάζοντας κυριολεκτικά όλα τα λεφτά στην καλλιτεχνική διεύθυνση του Ντανιέλ Χίμελμπερτ και στο φακό του διευθυντή φωτογραφίας Κριστιάν Κοτέ – και δικαιολογώντας απόλυτα τον ένα χρόνο που χρειάστηκε το post production ή τους πέντε μήνες για να φτιαχτούν τα storyboards του, τα οποία υποπτευόμαστε ότι θα αποτελούν ένα ολοκληρωμένο comic από μόνα τους. Και όπως είναι φυσικό κι αναμενόμενο, ίσως η απλοϊκή ιστορία και τα αλληγορικά κλεισίματα του ματιού για την Αργεντινή και την Ελλάδα του σήμερα να μοιάζουν σε κάποιους παιδαριώδη. Είναι, όμως, αυτή η αφέλεια του παραμυθιού που κλειδώνει ιδανικά με αυτόν τον ευφάνταστο φόρο τιμής σε πιο αθώες εποχές, όπου το σινεμά μπορούσε ακόμη να διεκδικεί αποκλειστικά το κλειδί για την απόδραση από έναν κόσμο μονότονο, σκληρό και συχνά απολυταρχικό. Από τις λίγες ταινίες των τελευταίων χρόνων που διεκδικούν επάξια τον τίτλο του cult.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Αν ψάχνεις ταχύρρυθμα μαθήματα πάνω στην ιστορία του βωβού σινεμά σε μεταμοντέρνα παραμυθένια συσκευασία, με κάμποση φαντασία και μια γεύση από πολιτική αλληγορία, σπεύσε.


MORE REVIEWS

AZRAEL

Χρόνια μετά την «Αναρπαγή των Πιστών», η Άζραελ, μέλος θρησκόληπτης αίρεσης που ζει μακριά από τον πολιτισμό κι έχει απαρνηθεί την ομιλία, προσπαθεί να φυγαδευτεί μαζί με τον αγαπημένο της έξω από το δάσος που τους κρατά «αιχμάλωτους», μα συλλαμβάνεται και προσφέρεται ως ανθρωποθυσία σε δαιμονικά humanoid που προσελκύονται από το αίμα.

EMILIA PÉREZ

Αρχηγός μεξικάνικου cartel ναρκωτικών που νιώθει την επιθυμία ν’ αλλάξει φύλο, το χρησιμοποιεί ως το τέλειο άλλοθι για να εξαφανιστεί με ασφάλεια από προσώπου γης! Μία ικανότατη δικηγόρος αναλαμβάνει τα διαδικαστικά και τη φυγάδευση της οικογένειάς του στην Ευρώπη, όμως, το παρελθόν δεν θα τους αφήσει να ησυχάσουν ποτέ.

ΟΖΙ: Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ

Μικρός θηλυκός ουρακοτάγκος γίνεται… influencer των μέσων κοινωνικών δικτύωσης, στοχεύοντας ν’ αφυπνίσει το κοινό έναντι της για οικονομικούς λόγους ανεξέλεγκτης καταστροφή των δασών.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΣΤΟ ΚΕΛΑΡΙ

Μετά από μία τραυματική αποβολή εμβρύου, η Σέρα προτείνει στον σύζυγό της να κάνουν μια καινούργια αρχή σ’ ένα σπίτι έξω από το κέντρο της πόλης. Ο ιδιοκτήτης μιας ξεχωριστής έπαυλης θα τους κάνει μία εξωπραγματική πρόταση: να τους την παραδώσει και να γίνει το σπίτι των ονείρων τους, υπό την προϋπόθεση να μην ανοίξουν ποτέ την πόρτα του κελαριού!

BLACK DOG

Άρτι αποφυλακισθείς άνδρας επιστρέφει στη μεθοριακή γενέτειρά του, στις παρυφές της ερήμου Γκόμπι. Πιάνοντας δουλειά σε περίπολο επιφορτισμένη με την απαλλαγή της πόλης από τα δεκάδες αδέσποτα σκυλιά της, δένεται με ισχυρούς δεσμούς φιλίας με ένα εξ αυτών.

MR KLEIN

MR KLEIN

Ασπρόμαυρο και στη μούγκα, αλλά κάνει κάτι μαγκιές στην εικόνα το παλικάρι και δε σου κάθεται στο λαιμό. Κάνει και λίγο σε πολιτικό, με το λαό που δεν έχει φωνή. Κοίτα να δεις, στην Αργεντινή τι σκέφτονται… Οι δικοί μας να τα βλέπουν, με τις κουράδες που πάνε και γυρίζουν.