L (2012)
- ΕΙΔΟΣ: Σουρεαλιστική Κωμωδία
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μπάμπης Μακρίδης
- ΚΑΣΤ: Άρης Σερβετάλης, Γιάννης Μποσταντζόγλου, Ευθύμης Παπαδημητρίου, Λευτέρης Ματθαίου
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 87’
- ΔΙΑΝΟΜΗ: FEELGOOD
Με σπίτι το αμάξι του, αγοραστής – courier μελιού για πλούσιο που τον υποχρεώνει σε ασυνήθιστο τυπικό, συναντάει την πρώην σε πάρκινγκ και ενίοτε πάει κούρσα τα παιδιά, βλέπει φευγάτο «αρκουδιάρη» φίλο με αιμάτωμα, χάνει το πόστο του από νέο οδηγό, ψάχνεται με ομάδα μηχανόβιων και σκαφάτο.
Η καραμπόλα που προκάλεσαν «Κυνόδοντας» και «Άλπεις» ήταν μονόδρομος – και, ευτυχώς, ο κώδικας οδικής κυκλοφορίας σουρεαλισμού κι αλληγορίας της σεναριακής φαντασίας του Ευθύμη Φιλίππου τηρείται χωρίς παρακάμψεις απ’ τη θέα ενός «αλλούτερου» τοπίου εκπλήξεων, σε ένα ακόμα αντι – «Speed» απ’ την Ελλάδα, που σηκώνει απολύτως δικαιολογημένα διεθνώς σκόνη.
Το STOP σου είναι μπρος απ’ το πρώτο μεγάλου μήκους όχημα ενός διαφημισά/βιντεοκλιπά/μικρομηκά, με μία μηχανή εκτός παραγωγής εργοστασίου, χειροποίητα υβριδική (η εσωτερική καύση του Μπέκετ, σημεία στο χάρτη του road movie, κάποια αξεσουάρ του «Mad Max», «Ο Νεκρός» του Τζάρμους φωτισμένος απ’ τους προβολείς νυκτός στο παραξένισμα του bear, τα σπινιαρίσματα στο θέατρο του παραλόγου του Ευγένιου Ιονέσκο), που δίνει όταν κι όπως πρέπει στροφές για ένα απρόβλεπτο «Drive». Με το σύστημα πλοήγησης να ψάχνει (και να βρίσκει συνηθέστατα) το αναλώσιμο, το «σκύψε το κεφάλι» και το «ο θάνατός σου, η ζωή μου» τού άγριου σήμερα, τη ζώνη ασφαλείας της ιδιωτείας, την (προ)αστι(α)κή Ερημιάς Street, τo φαντασιωσικό κάθισμα βίωσης της νεο-ύπαρξης, το φόβο ενός cul de sac στο σταυροδρόμι της (προ)μέσης ηλικίας, το αστεία αγωνιακό παλινδρομικό τράκο τού ερωτήματος περί νοήματος.
Μαγνητικά στέρεο σασί εγκιβωτισμού πλαναρισμάτων που σπανίως χάνουν το κέντρο βάρους και το καίριο κόψιμο του τιμονιού από το μοντάζ, φροντισμένου σαλονιού εικαστικού αλτερνατίβα σε μη χαρακτηρισμένα habitat, συν το υποκριτικό πρέπον στουκάρισμα επαγγελματιών με τη Μέθοδο και στη διπλανή λωρίδα ερασιτεχνών – μουρών, αφήνουν τα σημάδια τους στη «ζούγκλα» της ασφάλτου για ένα ταξίδι, που σποραδικά δεν αποφεύγει το «να κάνω αριστερά ή δεξιά;» διαλόγων, τα οχτάρια ή το φρένο στο κιβώτιο ρολο-σχέσεων και κάτι από οπισθοπορεία στη διχάλα επιλογών του τελικιάσματος. Τ’ αφήνεις να περάσουν βλέποντας το «L». Αφού ο αυτοκινητιστής γκαζώνει έτσι στην εκπαίδευση, σκέψου μετά πού έχει να φτάσει…