FreeCinema

Follow us

Η ΕΠΙΘΕΣΗ (2012)

(L' ATTENTAT)

  • ΕΙΔΟΣ: Δραματικό Θρίλερ
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ζιάντ Ντουεϊρί
  • ΚΑΣΤ: Αλί Σουλιμάν, Ρεμόν Αμσάλεμ, Εβγκένια Ντόντενα, Ντβιρ Μπένεντεκ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 102’
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: STRADA FILMS

Την επαύριο βράβευσής του, η ζωή Παλαιστίνιου, με χρόνια ισραηλινή υπηκοότητα, χειρουργού του Τελ Αβίβ, έρχεται άνω κάτω όταν η χριστιανή και απολιτική ομοεθνής γυναίκα του αποκαλύπτεται ως η ανατιναγμένη καμικάζι πολύνεκρης (με θύματα, μεταξύ άλλων, παιδιά) τρομοκρατικής επίθεσης. Αρχικά ύποπτος ως συνεργός, πονώντας και γεμάτος απορίες ψάχνει το πώς και το γιατί. Τι θα ανακαλύψει;

Αμερικανοσπουδαγμένος, μαθητευόμενος κι αργότερα τσιράκι (στην κάμερα) των πρώτων φιλμ του Ταραντίνο, ο Λιβανέζος Ζιάντ Ντουεϊρί επέστρεψε μετά την 11η Σεπτεμβρίου οριστικά στη Βηρυτό, απ’ όπου και εξαπολύει τα, πάντα σε επαφή με το φεστιβαλικό και ταυτόχρονα το πλατύ νεανικό κοινό, χτυπήματά του. Μπορεί να του συγχωρεθεί τώρα ένας ηλικιακά πιο ώριμος συνοικισμός – γιάφκα του «ER» (για λίγο), του «Μέρα Νύχτα, Μέρα Νύχτα» και του «Ο Άλλος» (του «The Other Man» του Ρίτσαρντ Έαρ, βασισμένου στο φερώνυμο διήγημα του Μπέρνχαρντ Σλινκ);

Στην τελική ναι, και, συμπτωματικά, είναι ένα άλλο βιβλίο, το μυθιστόρημα «Τρομοκρατικό Χτύπημα» του Γιασμίνα Χάντρα, που μεταφέρει στο πανί στην τρίτη ταινία του, μία συζυγικού ντουβρουτζά «Ανατομία ενός Εγκλήματος» μεταξύ δύο αλληλοσπαρασσόμενων λαών, εν είδει διαλευκαντικού μπούστου και ανδριάντα συνειδητοποίησης. ΟΚ, με απώλειες (τα steadycam ημικύκλια σε ανοιχτούς φυσικούς χώρους και τις τακτές κατά φαντασία συνομιλίες του ήρωα με τη μακαρίτισσα που αναψηλαφούν την υπόθεση της σχέσης τους και εντοπίζουν τα προεικάσματα του ανθρωποκτονικού απονενοημένου διαβήματος, που αυτός δεν μπόρεσε να «διαβάσει»).

Επίσης με κρούσματα αναμενόμενα, αν και όχι επί ποινή (το αρσενικό διάνυσμα «συντριβή – θρήνος – άρνηση – ανακάλυψη της αλήθειας – οργή – πληγωμένη περηφάνια του προδομένου – αποδοχή», τα φλου αρτιστίκ γωνιώδη κοντινά στα πρόσωπα ενός εκάστου του ζεύγους, τα μοιρασμένα ακριβοδίκαια στους χαρακτήρες με τη μορφή αντιδικιών υπέρ / κατά επάνω στο αγκάθι των αποστολών αυτοκτονίας και στο Μεσανατολικό). Και, ευτυχώς, με καλωδιωμένη στο μυθοπλαστικό εκρηκτικό (ενίοτε) μηχανισμό την πραγματικότητα ένθεν κακείθεν του Τείχους των Δακρύων.

Την άρνηση της αραβικής ταυτότητας και του εξαγορασμού απ’ τον Εβραϊκό «εχθρό» που ευεργετεί κι ενσωματώνει (ο με υποτροφία σπουδαγμένος γιατρός έχει διαπρέψει και τιμάται, με τίμημα την αποκοπή από τη βασανιζόμενη κοιτίδα του). Τα φυλάκια εισόδου στα Κατεχόμενα ως άσβεστες εστίες έντασης (η επαπειλούμενη σύρραξη κατά τον προκλητικό έλεγχο από φαντάρους σε έναν εποχούμενο νεαρό). Τους φονταμενταλιστές τελάληδες του μίσους (;) ως συνήθεις υπόπτους αλλά άδικα a priori καταδικαστέους υποδαυλιστές του εξτρεμιστικού αντάρτικου (ένας ιεροκήρυκας τζαμιού γίνεται παραπλανητικά ο στόχος του whodunit που, τελικά, οδηγεί σ’ έναν ορθόδοξο παπά – επίσης παραπλανητικά, σε μια απ’ τις πιο ευπρόσδεκτες τροπές του φιλμ).

Επίσης, το φαινόμενο της μαρτυροποίησης και τις εκδηλώσεις του, ψυχολογικές (οι δεδηλωμένα περήφανοι για την ηρωίδα τους «άνθρωποί» της, δικοί και ξένοι) και κοινωνιολογικές (η «εικόνα» της παντού, από αφίσες μέχρι φωτογραφίες επί πωλήσει). Και, τέλος, το αδιέξοδο σταυροδρόμι του φυλακισμένου στον τόπο του πληθυσμού (που βγάζει στην απόδραση, όπως την προσδοκά – στα βήματα του θείου – η ανιψιά, ή στην κάθειρξη στον αγώνα, όπως τον υπηρετεί ενεργά ο αδελφός της, πρόσωπο – κλειδί και λυτρωτής του δράματος του χαροκαμένου αναζητητή των συναυτουργών).

Φυλακισμένος ακόμη στην αγάπη του γι’ αυτήν και αποδρώντας ταυτόχρονα (και από την ανάδοχη πατρίδα του, σε μια αδέξια γραμμένη σκηνή όπου η Ισραηλίτισσα συνάδελφος που του στάθηκε του ζητάει να… καρφώσει κι αυτός αρνείται «για να μην παρθούν κι άλλα καταπιεστικά μέτρα εναντίον τους») μετά την «κάθειρξη» της βίωσης μέσω video της αλήθειας πριν απ’ το χαμό της – και του τραγικού δικού του ρόλου στο τηλεφώνημα που δεν της άλλαξε γνώμη για το ακόλουθο μοιραίο -, στον ωραίο επίλογο σε ένα αεροδρόμιο, αυτός θα θυμηθεί τι της είχε πει κάποτε: «Κάθε φορά που φεύγεις, ένα κομμάτι μου πεθαίνει».

Τώρα που εκείνη έχει φύγει δια παντός, είναι νεκρός. Αλλά πρέπει να έχεις πεθάνει για να ξαναγεννηθείς. Αυτός θα το πράξει. Λίγο νωρίτερα οι λέξεις «Ground Zero», graffiti στα μπάζα ενός γκρεμισμένου απ’ τα στρατά των «κατακτητών» μνημείου εχθροπραξιών της Ναμπλούς, φώναζαν ότι για τα πληγωμένα εδάφη που τον βγάλαν απ’ τα σπλάχνα τους κάτι τέτοιο είναι προσώρας απλώς ανέφικτο. Και θα είναι για καιρό…

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Σιωνιστή ή υποστηρικτή της Χαμάς, πλακώσου οπωσδήποτε. Ανθρωπιστή φίλε τού με εντάσεις αυτο-ντετεκτιβικού γαμομελό, σε ενδιαφέρει γενικά, και θα δεις και τι ζόρι τραβάνε οι δύο κοινότητες εκεί. Αν το άστρο του Δαυίδ ή η Φατάχ σου είναι τα multiplex, μάθε πρώτα τι ήταν ο Πόλεμος των Έξι Ημερών (σιγά να μη).


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.

MR KLEIN

MR KLEIN

Είναι ένας Παλαιστίνιος κι η γυναίκα του κάνει μπαμ. Κανονικά. Και ψάχνει το πώς και το γιατί, λέει ο διπλανός. Τι θα ανακαλύψει; Άμα το βρει, να μου το πει. Η ζωή είναι δύσκολη, έχουμε τα δικά μας, έχουμε και τον κάθε Παλαιστίνιο τώρα…