FreeCinema

Follow us

KON-TIKI (2012)

  • ΕΙΔΟΣ: Περιπέτεια Εποχής
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιόαχιμ Ρόνινγκ, Έσπεν Σάντμπεργκ
  • ΚΑΣΤ: Πολ Σβέρε Χάγκεν, Άντερς Μπάασμο Κρίστιανσεν, Γκούσταφ Σκάρσγκορ, Τομπίας Σάντελμαν, Οντ Μάγκνους Γουίλιαμσον, Γιάκομπ Όφτερμπρο
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 118'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ODEON

Επίμονος Νορβηγός εξερευνητής, θρύλος πλέον, με το όνομα Τορ Χάιερνταλ, διέσχισε (εν έτει 1947) 4.300 ναυτικά μίλια του Ειρηνικού Ωκεανού, με ξύλινη σχεδία (!) ονόματι Κον-Τίκι, για να αποδείξει πως οι πρώτοι κάτοικοι της Πολυνησίας ήρθαν από τη θάλασσα, εκ Λατινικής Αμερικής και ουχί από την ξηρά, εκ Ασίας, όπως πίστευαν οι επιστήμονες μέχρι τότε.

Υποψήφιο για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και πολυβραβευμένο στη χώρα του, αυτό το νορβηγικό… καμάρι πατάει στο ασπρόμαυρο, βραβευμένο με Όσκαρ ντοκιμαντέρ τού 1951, για να αφηγηθεί την αληθινή ιστορία του. Έτσι, ό,τι εισαγωγικά προηγείται του παρακινδυνευμένου εγχειρήματος στη θάλασσα, έχει μικρή σημασία και η… (σεναριακή) βάρκα του μπάζει νερά. Από το παιδικό ατύχημα του Τορ στα παγωμένα νερά της πατρίδας του, που του φόρτωσε το φόβο για το υγρό στοιχείο (ο οποίος δεν τον άφησε ποτέ να μάθει κολύμπι), μέχρι το ανθρωπολογικό του ταξίδι, μαζί με τη νεαρή σύζυγό του στην Πολυνησία και τη μετέπειτα άφιξή του στην Αμερική για να βρει (μάταια) εκδότη για τη διατριβή του, ελάχιστα πράγματα μαθαίνεις. Τα εξής δύο: τον ατρόμητο, επίμονο – εξωφρενικά αισιόδοξο, όσο και εξωφρενικά ισχυρογνώμονα – χαρακτήρα τού Τορ, καθώς και το λόγο που τον έκανε να τολμήσει τη διέλευση του ωκεανού με ένα πρωτόγονο σκάφος (για να βρει εκδότη έπρεπε να αποδείξει εμπράκτως τη θεωρία του).

Με άλλα λόγια, ο Τορ ήταν από τους ανθρώπους που όσο του έλεγες όχι, τόσο πιο πολύ ατσάλωνες τη θέλησή του, ώστε να πάει κόντρα ακόμα και στο μεγαλύτερο φόβο του. Πλην αυτού, το φιλμ δε διαπερνά το δέρμα άλλου. Τα κίνητρα και οι αιτίες συμπεριφοράς ή χαρακτήρα τόσο της γυναίκας και των χρηματοδοτών του, όσο και των συνεργατών / συνεπιβατών στο σκαρί «Κον-Τίκι» ή καθόλου ή μοναχά ακροθιγώς ιχνηλατούνται. Μόλις, όμως, η σχεδία του ανοίξει πανιά, όλες οι παραπάνω ατέλειες γίνονται ψιλά γράμματα και ποσώς σε απασχολούν, χρίζοντας ταυτόχρονα, ειρωνικά, την εισαγωγή στα δρώμενα… περιττή. Γιατί μερικές φορές το έργο των ανθρώπων τούς ξεπερνά. Αν και φέρει την υπογραφή τους, παύει να τους ανήκει και συνεχίζει να υπάρχει αυτόνομο και απέθαντο στην Ιστορία. Και αυτό ακριβώς το έργο του Χάιερνταλ θέλησαν να κινηματογραφήσουν οι Ρόνινγκ και Σάντμπεργκ. Με παλλόμενα χρώματα, κρυστάλλινο HD και ανατομικό μοντάζ, έτσι όπως δε θα μπορούσε ποτέ να το κάνει ο ίδιος ο Τορ στο ομότιτλο ντοκιμαντέρ των 50’s. Άνευ εξαντλητικά επεξηγηματικής αφήγησης. Μόνο με ένα soundtrack, που μοιάζει να συνδυάζει τα πνευστά εξωτικών, πρωτόγονων φυλών με ήχους της Φύσης και των πλασμάτων της, να δίνει διακριτικά το ρυθμό.

Όλο το (πανέμορφο) μεγαλείο της Πλάσης μεταγγίζεται αλογόκριτο, θαρρείς, στις εικόνες αυτού του φιλμ: και όταν είναι ήρεμη και φιλόξενη (στην ηλιόλουστη συνάντηση με το φαλαινοκαρχαρία / αγαθό γίγαντα, κατά την οποία μπορεί και να βουρκώσεις ή την αντάμωση με τα φωσφορίζοντα μαλακόστρακα εν μέσω μαύρης νύχτας) και όταν εφορμά ανταριασμένη (στην καταιγίδα που σκίζει το πανί και απειλεί να προκαλέσει την αποδημία της σχεδίας ή στην αιματοβαμμένη αναμέτρηση με τον λευκό καρχαρία). Και μαζί με αυτό το μεγαλείο κοινωνείς ατόφιο όλο το δέος που προκαλεί η Φύση όταν αφεθείς σε αυτήν, όποιος και αν είναι ο χαρακτήρας σου, σχεδόν άοπλος, χωρίς την πανοπλία του εξελιγμένου πολιτισμού σου. Τότε που ίσως, επιτέλους, πάψεις να προσπαθείς να τη δαμάσεις και επιχειρήσεις να καταλάβεις τη γλώσσα της, να ανοίξεις διάλογο μαζί της.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Αν και όχι του (φιλοσοφικού και ανθρωποκεντρικού) εκτοπίσματος τού παραλίγο αριστουργηματικού, δια χειρός Ανγκ Λι, μυθοπλαστικού «Η Ζωή του Πι», διαθέτει ουκ ολίγο από οπτικοακουστικό μεγαλείο και τα φόντα μιας αληθινής ιστορίας για να σου κόψει την ανάσα και να σε συγκινήσει, παρά τα σεναριακά κενά του. Αν, όμως, δεν είσαι φυσιολάτρης, δε γουστάρεις την Υψηλή Ευκρίνεια και δεν έχεις ιδέα τι εστί… National Geographic, την πλάκα σου δε θα την πάθεις.


MORE REVIEWS

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΞΑ

Η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Lancia θέλει να κερδίσει πάση θυσία το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι του 1983, όμως, το μοντέλο της 037 υστερεί σημαντικά έναντι της τετρακίνητης γερμανικής τεχνολογίας του Audi Quattro. Ο εκτελεστικός της Διευθυντής, Τσέζαρε Φιόρι, έχει μερικές πονηρές ιδέες οι οποίες ενδεχομένως μπορούν ν’ αλλάξουν τη διαφαινόμενη πορεία των πραγμάτων. Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα.