του Παναγιώτη Παναγόπουλου

Υπάρχουν ορισμένα στοιχεία που από την αρχή κιόλας της ταινίας δίνουν πληροφορίες για το τι πρόκειται να συμβεί. Το στοιχείο της «αληθινής ιστορίας», που εμφανίζεται πρώτο-πρώτο στους τίτλους, προετοιμάζει για μια δοκιμασία πέρα από τα συνηθισμένα. Το γεγονός ότι το σενάριο έχει βασιστεί σε μια αυτοβιογραφία, μαρτυρά ότι η δοκιμασία είχε (μάλλον) θετική έκβαση. Το φιλμ παρακολουθεί την ιστορία του Γιόσι Γκίνσμπεργκ, ενός νεαρού μανιακού ταξιδευτή που ζει για να προετοιμάσει την επόμενη εμπειρία του. Αυτή τη φορά, τα πλάνα του τον φέρνουν μαζί με το σακίδιό του στη Βολιβία, όπου μέσα σε ελάχιστο χρόνο κάνει έναν νέο φίλο, τον Ελβετό Μάρκους, ενώ αποκτά κι ένα ερωτικό ενδιαφέρον, με μια κοπέλα με την οποία πίνουν… βραστό παραισθησιογόνο κάκτο!

Χωρίς να βρίσκει σε όλα αυτά την ένταση που περίμενε, ο Γιόσι μπαίνει στο trip μιας μεγαλύτερης περιπέτειας όταν γνωρίζει τον Καρλ, έναν Αυστριακό οδηγό που υποστηρίζει ότι μπορεί να τον πάει σε μαγικά, αχαρτογράφητα σημεία της ζούγκλας, όπου ζει ένας άγνωστος πολιτισμός. Ο Γιόσι θα επιμείνει μέχρι να πείσει τον Μάρκους και τον Κέβιν, έναν Αμερικανό φωτογράφο ο οποίος έχει προστεθεί στην παρέα, και θα μπουν στη ζούγκλα παρά τις κάποιες επιφυλάξεις.

Σύντομα θα φανεί ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και το ταξίδι… εκεί που λέει και ο τίτλος δεν μοιάζει με απόδραση σε resort, ενώ και η συμπεριφορά του Καρλ θα αρχίσει να φαίνεται ύποπτη. Όλο και περισσότερες δυσκολίες θα παρουσιαστούν στην πορεία και, από κάποιο σημείο κι ύστερα, ο Γιόσι θα βρεθεί εντελώς μόνος του, χαμένος στη ζούγκλα προσπαθώντας να επιβιώσει. Το οποίο και θα καταφέρει, αφού… έγραψε την αυτοβιογραφία του. Προφανώς, λοιπόν, σημασία εδώ έχει όχι τόσο αν θα ζήσει ή όχι, αλλά ποια είναι η πλήρης διαδικασία της περιπέτειας, σε σωματικό και πνευματικό επίπεδο.

Η ταινία, πάντως, ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με το πρώτο. Τη σωματική ταλαιπωρία, ιαγουάρους που επιτίθενται, την πείνα που αντιμετωπίζεται με το ψήσιμο ενός πιθήκου, την κινούμενη άμμο, παράσιτα που φωλιάζουν στο σώμα. Ο Γκρεγκ ΜακΛιν, που είναι σκηνοθέτης του horror genre, δίνει έμφαση σε αυτά ακριβώς τα στοιχεία. Άλλωστε, στις περισσότερες ταινίες του (όπως το πιο διάσημό του «Wolf Creek») οι ταξιδιώτες δεν καλοπερνάνε, σε σημείο να αναρωτιέσαι ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημά του με τις διακοπές! Σε κάθε περίπτωση, το φιλμ είναι ωραία φωτογραφημένο, παρουσιάζοντας μια εντυπωσιακή εικόνα της ζούγκλας, ενώ στον κεντρικό ρόλο ο Ντάνιελ Ράντκλιφ πασχίζει σωματικά να τα δώσει όλα. Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι «Η Ζούγκλα» μένει μόνο σε αυτό, το σωματικό επίπεδο, περνώντας από δοκιμασία σε δοκιμασία χωρίς να ασχολείται με ένα κάποιο πνευματικό υπόβαθρο της δοκιμασίας αυτού του ταξιδιού.