FreeCinema

Follow us

ΜΙΑ ΛΕΥΚΗ, ΛΕΥΚΗ ΜΕΡΑ (2019)

(HVÍTUR, HVÍTUR DAGUR)

  • ΕΙΔΟΣ: Δράμα
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Χλίνουρ Πάλμασον
  • ΚΑΣΤ: Ίνγκβαρ Σίγκουρδσον, Ίντα Μέκιν Χλίνσντοτιρ, Χίλμιρ Σνερ Γκούδνασον
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 109'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: WEIRD WAVE

Ένας αστυνομικός που χάνει τη σύζυγό του σε αυτοκινητικό δυστύχημα, αρχίζει να παθιάζεται με την ιδέα πως εκείνη τον απατούσε. Οι εμμονικές του σκέψεις απειλούν με καταστροφικές συνέπειες τους πάντες γύρω του.

Δύο χρόνια μετά το εντυπωσιακό (κυρίως από τεχνικής άποψης) σκηνοθετικό του ντεμπούτο μεγάλου μήκους με το δανέζικης παραγωγής «Vinterbrødre», ο Ισλανδός Χλίνουρ Πάλμασον επιστρέφει στην πατρίδα του και στο σινεμά με ένα δυνατό ψυχολογικό δράμα με επίκεντρο τα εσωτερικοποιημένα συναισθήματα που συχνά προκαλούν ανεξέλεγκτες επιπτώσεις όταν (αναπόφευκτα) ξεχειλίζουν, ιδιαίτερα στους άνδρες που θεωρούν την έκφραση των συναισθημάτων τους ως αδυναμία χαρακτήρα. Εδώ, ο μεσήλικας αστυνομικός και προφανές «alpha male» Ίνγκιμουντουρ αποφεύγει τις προσωπικές ερωτήσεις του ψυχολόγου που τον παρακολουθεί έπειτα από τον ξαφνικό και τραγικό θάνατο της συζύγου του, απορρίπτει την οποιαδήποτε συζήτηση για εκείνην ακόμα και με την ενήλικη κόρη του και αρνείται κατηγορηματικά να εκφράσει τον πόνο της απώλειας με οποιονδήποτε τρόπο. Αντ’ αυτών, βάζει μπρος για να ολοκληρώσει την ανακαίνιση της οικογενειακής φάρμας και η μοναδική του χαρά (και ουσιαστική ανθρώπινη σχέση) μοιάζει να είναι η επικοινωνία του με τη μικρή του εγγονή. Όταν, όμως, ανακαλύπτει κάποιες «ύποπτες» φωτογραφίες, η θλίψη μετατρέπεται σε οργή, καθώς γίνεται βέβαιος πως η μακαρίτισσα τον απατούσε με έναν νεότερο, επίσης παντρεμένο άνδρα. Ο Ίνγκιμουντουρ θα προσπαθήσει να το παίξει ντετέκτιβ, καθώς η εμμονή του ανακατεύεται με τα καταπιεσμένα του συναισθήματα και οι πράξεις του απειλούν να καταστρέψουν όχι μόνο τον ίδιο και την οικογένειά του, αλλά και ολόκληρη τη μικρή κοινότητα του απόμερου χωριού τους.

Ο Πάλμασον δεν φοβάται να πάρει τοn χρόνο του αφηγηματικά, αναμειγνύοντας την ανθρώπινη ιστορία με το πανέμορφο αλλά και επικίνδυνο, οικείο αλλά και απόκοσμο περιβάλλον τού ισλανδικού χωριού, καθώς το πρώτο δεκάλεπτο σχεδόν κυλά με μηδενικό διάλογο και ανθρώπινες παρουσίες, επιλέγοντας να ακολουθήσει το μοιραίο αυτοκινητικό δυστύχημα και αμέσως μετά ν’ αφήσει την κάμερά του να καταγράψει το πέρασμα των εποχών έξω από τη φάρμα με τη χρήση του time-lapse. Όπως και στο «Vinterbrødre», ο ήχος και τα ηχητικά εφέ αποτελούν βασικό δραματουργικό στοιχείο για τον Πάουλμασον, σε μια ταινία στην οποία, ακόμη και όταν οι λιγοστοί χαρακτήρες επιτέλους εμφανίζονται, οι σιωπές εξομολογούνται σαφώς περισσότερα από τους λακωνικούς διαλόγους.

Η συσσωρευμένη ένταση του κεντρικού ήρωα διαφαίνεται εξαρχής (και διαρκώς) σαν απειλή, μέχρι το σημείο που η απειλή γίνεται πράξη και το ψυχολογικό δράμα μετασχηματίζεται (έστω και προσωρινά) σε θρίλερ. Ωστόσο, η κύρια εστίαση της ταινίας δεν ξεφεύγει ποτέ από τη θεματική του ανεξομολόγητου θρήνου και των καταπιεσμένων συναισθημάτων που αρκούν ώστε να καταστρέψουν έναν άνθρωπο και τον περίγυρό του. Ο μεγαλύτερος star της Ισλανδίας (και συχνός καρατερίστας σε χολιγουντιανές παραγωγές), Ίνγκβαρ Σίγκουρδσον, ερμηνεύει ιδανικά τον βασανισμένο κεντρικό χαρακτήρα, εναλλάσσοντας πειστικά τις ψυχολογικές μεταλλάξεις του Ίνγκιμουντουρ, από θέρμη και χιούμορ με τη μικρή του εγγονή σε προφανές αλλά καταπιεσμένο πένθος για την απώλεια, και μετέπειτα σε ανεξέλεγκτη, σχεδόν ζωώδη οργή κι εκδικητικότητα απέναντι στην υποτιθέμενη «προδοσία». Δεν είναι τυχαία, λοιπόν, η διάκρισή του με το βραβείο καλύτερης ερμηνείας στην Εβδομάδα Κριτικής του περσινού Φεστιβάλ Καννών.

Η κινηματογραφική παραγωγή της Ισλανδίας είναι, δικαιολογημένα, περιορισμένη αριθμητικά και οικονομικά, οπότε και η «εξαγωγή» ενός τόσο ιδιαίτερου σκηνοθέτη όσο ο Πάλμασον αποτελεί μία ενδιαφέρουσα πρόταση, ειδικότερα για τους λάτρεις του πιο «φεστιβαλικού» art-house σινεμά.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Ταινία χαμηλών τόνων αλλά υψηλής έντασης, αργών ρυθμών αλλά δυνατών σύντομων εξάρσεων, με φειδωλό διάλογο αλλά καίριο και άκρως σημαντικό μήνυμα περί καταπιεσμένων συναισθημάτων και των πιθανών συνεπειών της (κυρίως ανδρικής) κατάθλιψης. Ενδιαφέρουσα πρόταση για το κοινό που δεν είναι συνηθισμένο μόνο στους καταιγιστικούς ρυθμούς των χολιγουντιανών μεγαθηρίων.


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.