της Ελεωνόρας Βερυκοκίδη

Σε live action αυτή τη φορά, ένα story που είχε γυριστεί σε animation το 2010, τώρα δίνει ζωή και κίνηση σ’ ένα μυθολογικό πλάσμα που… δύσκολα δεν «ερωτεύεται» κανείς! Είτε γιατί η κινησιολογία θυμίζει τα λεγόμενα «άγρια ζώα» που με λίγη ενασχόληση δείχνουν άλλη συμπεριφορά, είτε λόγω σχεδιασμού και χρωματικής παλέτας. Ο Κρις Σάντερς (σκηνοθέτης της original ταινίας και του «Ατίθασου Ρομπότ»), μαζί με τον «αντικαταστάτη» του εδώ, τον Ντιν ΝτεΜπλουά, ήθελε να δει στη μεγάλη οθόνη την «αληθινή μαγεία» του live action κι αυτός είναι ο λόγος της αναπαραγωγής του γνωστού story που βασίζεται στο βιβλίο της Κρεσίντα Κάουελ.

Ο Φαφούτης είναι ένας μαύρος δράκος με πράσινα μάτια και χαρακτηριστικά νυχτερίδας που ζει στη σκλαβιά λόγω ενός άλλου δράκου, ο οποίος ζει υπό καλύτερες συνθήκες στη φωλιά των δράκων. Δημιουργεί ασφαλείς ζώνες από φωτιά, μέσα στις οποίες απομονώνεται, ενώ η επικοινωνία με τον άνθρωπο γίνεται μέσω… έργων Τέχνης που φτιάχνει από κλαδιά δέντρων στο χώμα. Η επαφή με τον άνθρωπο, τον Ψάρη (Τέιμς) εν προκειμένω, δεν θ’ αργήσει να έρθει, ενώ το δέσιμο μεταξύ τους θα είναι οριστικό.

Από όλα τα «τερατώδη» πλάσματα του έργου, μονάχα ένα θα χρειαστεί να πεθάνει. Μία τεράστια κόκκινη δράκαινα, «η βασίλισσα της φωλιάς. Είναι η ‘άλφα’, κανίβαλος και τύραννος», περιγράφει ο ΝτεΜπλουά σε πρόσφατη συνέντευξή του. Η μοίρα των υπόλοιπων δράκων θα δεθεί τελικά μ’ εκείνη του Ψάρη, όπως φωνάζει ο Μεγάλος Στωικός (Μπάτλερ) σε μια σκηνή, καθώς είχε αναγνωρίσει από νωρίς πως το παιδί «δολοφόνος δράκων δεν είναι».

Πόσα μπορεί ν’ ανακαλύψει κανείς σε μια «μεγάλη ξέρα», με λίγο πράσινο, μικρές οάσεις και ψάρια; Κι όμως, η μαγεία αυτής της εμπειρίας δεν λείπει, ανακαλύπτοντας τις ικανότητες ανθρώπων και «τεράτων» που, τελικά, αν τους άφηναν και λίγα ψάρια, δεν θα είχαν επιτεθεί ποτέ στο χωριό των Βίκινγκ για φαγητό. Πώς θα μπορέσει να πετάξει ο Φαφούτης μετά από τραυματισμό που του προκάλεσε ο ίδιος ο Ψάρης; Βρίσκοντας τη λύση, ανακαλύπτει ότι τυγχάνει να είναι και ένας ικανότατος μηχανικός.

Οι δράκοι δεν εξανθρωπίζονται στην πορεία του φιλμ. Αντιθέτως, διαφαίνεται η αληθινή φύση τους, βάζοντας ένα τέλος στα στερεότυπα που τους ήθελαν «φυσικούς εχθρούς» των Βίκινγκ. Και βέβαια, από έναν τέτοιο πόλεμο δεν θα μπορούσε να απουσιάζει (και) το στοιχείο της… κατασκοπείας! Ο Ψάρης όλη την ημέρα εκπαιδεύεται στο πώς να σκοτώσει έναν δράκο, προσπαθώντας ταυτόχρονα να τραβήξει την προσοχή της Άστριντ (Πάρκερ), ικανής πολεμίστριας που μονοπωλεί το ενδιαφέρον του, ενώ τα βράδια περνά κρυφά τον χρόνο του με τον Φαφούτη, τον οποίο (στην πορεία) δεν επιδιώκει να σκοτώσει. Ως είθισται σε τέτοιες ιστορίες, ο Φαφούτης θα σώσει τον Ψάρη από έναν άλλο δράκο, καθώς και αμφότερους τους πληθυσμούς κάθε είδους ζωής. Κάνεις δεν μένει ατραυμάτιστος, όμως, υπάρχουν και μηχανικοί για… τεχνητά πόδια στην όχι και τόσο «άγρια» κοινωνία των Βίκινγκ.