ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΧΑΛΙ (2018)
(HODJA FRA PJORT)
- ΕΙΔΟΣ: Animation
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κάρστεν Κίλερικ
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 81'
- ΔΙΑΝΟΜΗ: TANWEER
Ένας πιτσιρίκος θα ζήσει τη μεγαλύτερη περιπέτεια της ζωής του, όταν ταξιδέψει με το μαγικό του χαλί μέχρι το μακρινό βασίλειο του Σουλτάνου, εκεί όπου μαζί με την αγαπημένη του… κατσίκα θα προσπαθήσουν να εντοπίσουν και να σώσουν ένα κορίτσι το οποίο αναζητά εδώ και χρόνια ο παππούς του.
Δανέζικο animation που αναμένεται να εκτιμήσουν μόνο οι (πάρα) πολύ μικρές ηλικίες (και αν), «Το Μαγικό Χαλί» σου δίνει την απάντηση (δεν ξέρω γιατί υπήρξε καν η ερώτηση) για το πώς θα ήταν ο «Αλαντίν»… χωρίς budget, αφού οι σεναριακές επιρροές από το κλασικό φιλμ της Disney είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς, αν και εδώ το γενικότερο υποθεσιακό πλαίσιο είναι τόσο επίπονα αφελές, όσο κι εσύ που θα αποφασίσεις να επισκεφτείς μια αίθουσα για να χαρεί (τάχα μου) το πιτσιρίκι σου. Πίστεψέ με, κανείς δεν θα χαρεί!
Ο Χότζα ζει με τους γονείς και την κατσίκα του σε ένα μικρό χωριό της ερήμου, το Πγιόρτ. Το μεγαλύτερό του όνειρο είναι να ταξιδέψει πέρα από εκεί, προκειμένου να επισκεφθεί το ξακουστό σουλτανάτο, μια μεγαλοπρεπή πόλη γεμάτη κόσμο και λογής θαυμαστά πράγματα. Η επιθυμία του μικρού δεν θα είναι εύκολα πραγματοποιήσιμη, αφενός γιατί ο πατέρας του θέλει τον Χότζα να παραμείνει στο σπίτι έτσι ώστε μελλοντικά να τον διαδεχτεί στο επάγγελμα του ράφτη και αφετέρου γιατί η πόλη βρίσκεται δεκάδες χιλιόμετρα μακριά, γεγονός που καθιστά την επίσκεψη έως εκεί αδύνατη. Μια μέρα, ένας ηλικιωμένος γείτονας θα ζητήσει τη βοήθεια του Χότζα προκειμένου να εντοπίσει τη μονάκριβη εγγονή του που βρίσκεται ολομόναχη στο βασίλειο του Σουλτάνου, δανείζοντάς του μάλιστα ένα μαγικό, ιπτάμενο χαλί για να φέρει εις πέρας την αποστολή του. Και το απρόβλεπτο ταξίδι στο άγνωστο ξεκινά…
Αν περιμένεις εκπλήξεις σε τούτο εδώ το animation, εννοείται πως θα απογοητευτείς οικτρά μιας που, αντικειμενικά, ούτε υπόθεση υπάρχει, ούτε και ενδιαφέροντες χαρακτήρες ικανοί να σώσουν τη βαρεμάρα των παιδιών σου (καλά, για τη δική σου ούτε συζήτηση). Το μοναδικό θετικό είναι η μικρή διάρκεια της ταινίας, αλλά μέχρι να φτάσεις στο τέλος θα περάσεις δια σεναριακού πυρός και σιδήρου με καρικατούρες ηρώων που αναλώνονται σε νηπιακό χιούμορ, αστειάκια με ρεψίματα και κλανιές (τρελό fun) και μία υποτυπώδη αφηγηματική γραμμή, την εξέλιξη της οποίας έχεις μαντέψει από τα opening credits. Η σκηνοθεσία δύσκολα θα μπορούσε να ήταν περισσότερο αδιάφορη (είναι γεγονός πως αυτό το «σκοτωμένο» χρωματικά ψηφιακό animation δεν βοηθάει), ενώ και οι στοιχειώδεις διάλογοι δεν εξυπηρετούν καν την εξέλιξη της ιστορίας, πέραν κάποιων λογοπαιγνίων που μάταια επιχειρούν να προσδώσουν μία κάποια χαριτωμένη διάσταση σε όλο αυτό το flat πράγμα. Εντελώς απρόσμενα, το πιο χιουμοριστικό κομμάτι του φιλμ (αποκλειστικά και μόνο για εσένα, όμως) είναι κάνα-δυο στιγμές που παραπέμπουν μη σου πω και σε… NSFW καταστάσεις, όπως για παράδειγμα στην αρχή που η κατσίκα του Χότζα είναι έτοιμη να σκάσει επειδή δεν την έχουν αρμέξει, με αποτέλεσμα να «πετάει» ξαφνικά το γάλα της στο πρόσωπο του μικρού. Το σκέφτηκα εγώ, άρα… ναι, θα το σκεφτείς κι εσύ.
