του Παναγιώτη Παναγόπουλου

Αν ο Χίτσκοκ γνώριζε τι του επεφύλασσαν το μέλλον και ο Σάσα Γκερβάζι (για όποιον – για τους περισσότερους, δηλαδή – δε λέει τίποτα το όνομά του, είναι ο πατέρας του παιδιού της Τζέρι Χάλιγουελ), δε θα γύριζε το «Ψυχώ», αλλά το… «Ψυχοπλάκωμα»! Αυτό νιώθει κανείς από την απογοήτευση και την ενόχληση που προκαλεί αυτή η τρομερά κακόγουστη ταινία. Ειδικά, επειδή αναφέρεται σε έναν από τους μεγαλειώδεις σκηνοθέτες, έναν από τους μεγαλύτερους δημιουργούς στην Ιστορία του σινεμά.

Ο Χίτσκοκ ήταν μοναδικός, ευφυής, με χιούμορ, με πείσμα και με μια ασταμάτητη διάθεση να παίζει, όχι μόνο με τους ηθοποιούς και τα θέματα των ταινιών του, αλλά και με το κοινό. Η ταινία δε διαθέτει ούτε ίχνος απ’ όλα αυτά και μοιάζει με ρουτινιάρικη τηλεταινία προορισμένη για την απογευματινή ζώνη. Ο Γκερβάζι έχει παρασύρει μαζί του και τον Άντονι Χόπκινς, που παίζει με μούτες, προσποιητή προφορά και με το χειρότερο δυνατό μακιγιάζ (ένα κακό πλαστικό προγούλι, ντροπή όχι μόνο για τους μακιγιέρ, αλλά κυρίως για την Ακαδημία που έδωσε υποψηφιότητα μακιγιάζ στην ταινία).

Το «Ψυχώ», με τη θρυλική σκηνή της δολοφονίας στο ντους, ήταν μια στιγμή έμπνευσης από εκείνες που αλλάζουν και σημαδεύουν το σινεμά. Ο «Χίτσκοκ» το μόνο που μεταφέρει από αυτή τη στιγμή, είναι τα κουτσομπολιά από τα παρασκήνια. Αν ο Χιτς γούσταρε τις πρωταγωνίστριές του, χάζευε φωτογραφίες τους στο γραφείο του και τις κρυφοκοίταζε από τρύπες στους τοίχους. Αν η Άλμα, πιστή σύζυγος και σταθερή σύμβουλος, είχε κουραστεί από την ιδιοφυΐα του και την πιθανή οικονομική τους κατάρρευση και αντιμετώπισε το ενδεχόμενο μιας εξωσυζυγικής σχέσης.

Επίπεδα και αφελή, σενάριο και σκηνοθεσία, αποτυγχάνουν παταγωδώς ακόμη και να πλησιάσουν την πνευματώδη παρουσία του Χίτσκοκ και καταλήγουν σε μια βιογραφία, που μόνο προσβλητική μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς. Ένα κάποιο ενδιαφέρον στην ταινία έχουν οι γυναικείες παρουσίες, που με το τίποτα πιάνουν κάτι από την ουσία των χαρακτήρων τους. Η Έλεν Μίρεν, ως Άλμα Ρέβιλ, δίνει την εικόνα της γυναίκας που επιλέγει να βρίσκεται πίσω από το μεγάλο όνομα, γνωρίζοντας, όμως, ότι εκείνη έχει τη δύναμη. Χωρίς να μοιάζει στη Τζάνετ Λι, η Σκάρλετ Τζοχάνσον έχει πετύχει να αποκτήσει τον αέρα και το ύφος της, ενώ καλή είναι και η Τζέσικα Μπίελ στο ρόλο της Βέρα Μάιλς, που διάλεξε να κρατήσει τις αποστάσεις της και την… ψυχική της ισορροπία.