FreeCinema

Follow us

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (2015)

(HIGHWAY TO HELLAS)

  • ΕΙΔΟΣ: Κωμωδία
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Άρον Λέμαν
  • ΚΑΣΤ: Κρίστοφ Μαρία Χερμπστ, Αδάμ Μπουσδούκος, Πανάγος Ιωακείμ, Ακύλλας Καραζήσης
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 88'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ΣΠΕΝΤΖΟΣ

Τύπος και υπογραμμός Τεύτονας τραπεζικός αριβάρει σε «Γκαλάπαγκος του Αιγαίου» προς αυτοψία. Ο Δήμαρχος με δύο τσιράκια του και ο μινιμαρκετάς – καμάκι κάνουν ό,τι περνάει απ’ το χέρι τους για να εξαπατηθεί ότι επενδυτικό δάνειο στο νησάκι τους έπιασε τόπο. Αν ο μουσαφίρης τεκμηριώσει τη λοβιτούρα τους, παραλία – φιλέτο θα φαγωθεί απ’ την Deutsche Bank. Τι θα τους… σκάσει;

Γαϊδαράκοι που αλαλιάζουν τους αναβάτες τους. Κατσικούλες που μασουλάνε δημόσια έγγραφα. Κουτόφραγκοι που γίνονται ένας από μας, παρ’ ότι τους δουλεύουμε, και μετά με τη σειρά τους μας πιάνουν στο φιλότιμο. Achtung, η πονεμένη για τον στοιχειωδώς απαιτητικό θεατή ιστορία των φιλοξενούμενων στην πατρίδα μας εμπορικών παραγωγών από την αλλοδαπή επαναλαμβάνεται, και μαζί αρκετή από την ιστορία του «Μπραζιλέρο» του Σωτήρη Γκορίτσα και του «Μπιλόμπα» της Σοφίας Παπαχρήστου, στη με διαφορά χειρότερη «Ελλάδα-Γερμανία-Συμμαχία» (it’s trending, μετά τα «Δώρο των Θεών» και «Μια Ανάσα») ταινία της σεζόν. Κι εάν ο Άρον Λέμαν μπορεί να προβάλει το άλλοθι της άγνοιας του… δεδικασμένου των Ρωμιών συναδέλφων του, το διαβατήριό του δεν θα αποφύγει το σταμπάρισμα για τα πλείστα όσα αίσχη έχει επιτρέψει να διαπραχθούν σ’ αυτό το στρατόπεδο συγκέντρωσης κλισέ, απίσχνασης της φρεσκάδας ή της πειστικότητάς τους κι εξαέρωσης του είδους της επιπολιτισμικής ηθογραφικής φάρσας.

Ladies and gentlemen, you are kindly requested to disembark καθώς η υπόθεση – πλοίο της μίας γραμμής στοιβάζει στη γ΄ θέση της: κριτική στον καιροσκοπισμό των πιστωτικών ιδρυμάτων (αυτή η schlappe η διευθύντρια σκουλαρίκι το ‘χε κάνει με τόσα τηλεφωνήματα – μπας και φτουρήσει η ίντριγκα), μπουφόνικα νούμερα που πάνε αύτανδρα (οι δύο χαζοί λιμενικοί), αδυναμία καθοδήγησης των gastarbeiter διανομής (με τα καμώματα των Κοτανίδη και Βαλαβανίδη προσβολή στις ικανότητες και την καριέρα τους), έναν κολλητό του Φατίχ Ακίν να κάνει τσάμπα διακοπές στη χώρα καταγωγής του μεταξύ χυμαδιού κι αυτοσχεδιασμού (τραγουδάει λιγάκι κιόλας), σχόλιο για τα κοινωνικά δεινά της καταραμένης κρίσης (οι ψαράδες φουντάρουν, λέει), μια υποπλοκή περί πατρικών ευθυνών (λιωμένο παγωτό στο ψυγείο της δραματουργίας) και ένα minimum οικολογίας (ένα θαλάσσιο χελωνάκι και μην το είδατε).

Αυτά ενώ προσφέρονται ως καθρεφτάκια στους ιθαγενείς των θερινών, μετά τους damen und herren που το είδαν πέρυσι τον Νοέμβριο, εισιτήρια για τη σπανίως μη άγονη από χιούμορ ή συγκίνηση γραμμή Οπισθοβουλία – Πονηριά – Γητειά – Εμπιστοσύνη – Αφομοίωση – Προδοσία – Συντριβή – Επανόρθωση – Εξιλέωση. Με τον ταξιδιώτη απ’ τα μέρη της Μέρκελ στον ρόλο του Οδυσσέα που πρέπει να μην ξελογιαστεί και να ξεγελάσει τις Σειρήνες τής wunderbar Griechenland. Ja, διαθέτει κι ένα καλό ο Λέμαν: έχει κάτσε-σήκω και το εικαστικό της carte postale του και τη δράση σε κάμερα και μοντάζ. Ο Πάνορμος της Τήνου λάμπει με all inclusive τα του production design και οι μικροκασκάντες ή το slapstick φύσης κυριολεκτικά εκρήγνυνται στο ηλεκτρισμένο καρτουνίστικο απαύγασμα καταστροφή(ς) του κολπατζίδικου πατιρντί.

Δεν θα μπορούσε να συμβαίνει διαφορετικά σε ένα project της Warner Γερμανίας, αλλά μικρό το… καλό: η βούτα (#diplhs) απ’ το «Ποτέ την Κυριακή», με naturlich Βίκι Λέανδρος αντί Μελίνας στο τραγούδι, αποτελειώνει αυτό το τουριστικό pop, βουλιάζοντάς το στα αβαθή του euro φορέα και προτύπου πιστοποίησής του. Ενώ πνίγει εσένα στον απόηχο των συνδηλωτικών ιαχών του: «Δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Γερμανέ Γερμανέ – αλλά έλα στην παρέα μας, σε πάμε». Κορόιδα εξ Εσπερίας, film your myth in Greece. Ρηχά είναι, μπείτε. Το συνάλλαγμά σας θέλουμε…

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Οι arthouseάδες θα θάψουν στο TripAdvisor. Οι εκ Ψωροκώσταινας υποκριτικά συμμετέχοντες δεν θα ξέρουν πού να κρυφτούν. Οι τουρίστες της σκοτεινής αίθουσας και της 7ης Τέχνης, που δεν έχουν απαιτήσεις, ίσως τσιμπήσουν από τη χωριάτικη σαλάτα που τους σερβίρεται: το hellenic dressing, τα χούγια – αγγούρι, τα ζουμιά. Το Pegida πρέπει να λύσσαξε.


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.