FreeCinema

Follow us

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ (2017)

(HANGMAN)

  • ΕΙΔΟΣ: Αστυνομικό Θρίλερ
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τζόνι Μάρτιν
  • ΚΑΣΤ: Καρλ Έρμπαν, Αλ Πατσίνο, Μπρίτανι Σνόου, Σάρα Σάχι, Τζόι Άντερσον
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 98'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ΣΠΕΝΤΖΟΣ

Παρασημοφορημένος πρώην αστυνομικός επιστρέφει στη δράση για να βοηθήσει τον ειδικό στα εγκληματικά προφίλ παλιό συνεργάτη του και μια επίμονη δημοσιογράφο να «κερδίσουν» το αποτρόπαιο παιχνίδι κρεμάλας που παίζει μαζί τους πανούργος (και καλά) serial killer.

Είναι πραγματικά θλιβερό να βλέπεις αφενός τον Πατσίνο να μην ξέρει πια τι να κάνει με την καριέρα του, και αφετέρου το Χόλιγουντ να μην ξέρει ακόμα τι να κάνει με τον Έρμπαν ή τις γυναίκες ως ηρωίδες (αστυνομικού) θρίλερ.

Για τον μεν απορείς. Τόση ανάγκη έχει τα χρήματα που λέει ναι με κλειστά μάτια σε όποιον ρόλο τού προτείνουν; Εντάξει, χρειάζεται κάπως να χρηματοδοτήσει τα θεατρικά σκηνοθετικά του εγχειρήματα, που είναι αυστηρά φεστιβαλικής (και αν) κατανάλωσης. Δύο όμως ντοκιμαντέρ («Αναζητώντας τον Ρίτσαρντ» και «Wilde Salomé») και δύο διασκευές θεατρικών του επιτυχιών («Chinese Coffee» και «Salomé») στο διάστημα 1996 – 2013, δεν δικαιολογούν τόσες πολλές ερμηνευτικές ανοησίες, με μοναδικές αξιόλογες εξαιρέσεις τη συμμετοχή του στα τηλεοπτικά «Άγγελοι στην Αμερική» (2003) και «Phil Spector» (2013), ούτε την παρουσία του – για ένατη φορά σε ρόλο αστυνομικού – σε αυτό το «Παιχνίδι».

Εδώ, η ερμηνεία του αντανακλά το βασικό πρόβλημα της ίδιας της ταινίας: δεν είναι ακριβώς κακή, ακολουθεί όμως τόσο τυφλά την πεπατημένη, τσεκάροντας όλη τη λίστα με τα κλισέ του είδους / ρόλου, που μοιάζει να «ταξιδεύει» στον αυτόματο πιλότο. Οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια σε μια κάθε άλλο παρά απρόσμενη, ταραχώδη ή εξαιρετική προσγείωση. Αφήνοντας τον θεατή / επιβάτη αμέτοχο, απαθή και αδιάφορο.

Για τον δε Έρμπαν, λυπάσαι. Για το πόσο τσάμπα… καίει η λάμπα του στο Χόλιγουντ. Ηθοποιός με εμφάνιση, ταλέντο και τόλμη (ο δικός του, εγκληματικά παραγνωρισμένος «Dredd» δεν έβγαλε ποτέ το κράνος), που μετά το breakthrough του στην τριλογία του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» θα μπορούσε να γίνει αστέρας αν μη τι άλλο του βεληνεκούς τού συντοπίτη του Κρις Χέμσγουορθ, λιγότερο clean-cut, πιο αιχμηρής (και δη πιο ενδιαφέρουσας) κοπής. Δυστυχώς, και γι’ αυτόν και για εμάς, μόνο με ζουμερούς δεύτερους ρόλους (σαν του Γουίλιαμ Κούπερ στο «Red» ή του δρος «Μπόουνς» Μακόι στο νέο franchise του «Star Trek») μπορεί μέχρι στιγμής να ελπίζει ότι θα αφήσει ευδιάκριτα ίχνη στο κινηματογραφικό mainstream.

Σε αυτό το «Παιχνίδι», που βγάζει μάτι ως κακέκτυπο του «Se7en» (επτά γράμματα, επτά φόνοι, επτά στημένα πτώματα, σε σκηνοθεσία ενός εκ των stuntmen εκείνου του αξεπέραστου αριστουργήματος του Φίντσερ, αλλά χωρίς ίχνος σπουδαίας τελεολογικής αλληγορίας), ο Έρμπαν οπλίζει τον χαρακτήρα τού αστυνομικού που υποδύεται με ειδικό βάρος, βάθος στο βλέμμα και γόνιμες σιωπές, που ο Μπραντ Πιτ (της εποχής του «Se7en», τουλάχιστον) ούτε στο όνειρό του. Τι να το κάνεις, όμως, όταν οδηγεί μια ιστορία που έχεις ξαναδεί πολλάκις, χίλιες φορές καλύτερα. Τον ακολουθείς για λίγο πιστά, και μετά απλά τον χαζεύεις – ωραία θέα, να περάσει η ώρα.

Όσο για τις γυναίκες ως ηρωίδες (αστυνομικού) θρίλερ, τι να πεις; Ειδικά στην μετα-Γουάινστιν εποχή του #MeToo και του #TimesUp, 23 χρόνια μετά το «Se7ven» και 27 μετά τη «Σιωπή των Αμνών»… Η Τρέισι της Γκουίνεθ Πάλτροου ήταν η μια και μοναδική γυναίκα, αλλά και το πιο φωτεινό σημείο στα πλάνα του «Se7en». Ήταν εκείνη που έβλεπε τα πράγματα πιο καθαρά απ’ όλους και κοίταγε την αλήθεια κατάματα, όσο οδυνηρή κι αν ήταν αυτή. Και δεν υπήρξε ουδέποτε θύμα σε ανάγκη από μηχανής, αρσενικής σωτηρίας. Παρά μόνο μάρτυρας – προάγγελος του τέλους της ανθρωπότητας. Αντίθετα, εδώ οι γυναίκες είναι δύο, αλλά σημαντικές μόνο ως δυνάμει θύματα που οι άνδρες τρέχουν να προλάβουν να σώσουν. Η ανάπηρη αρχηγός της αστυνομίας τής Σάχι μένει παντελώς ανεκμετάλλευτη, μέχρι που γίνεται ευκαιριακά και ουρανοκατέβατα πιόνι στο παιχνίδι του δολοφόνου. Και η δημοσιογράφος τής Σνόου πότε είναι ατρόμητη και πότε αφελής, πότε βλέπει ότι οι άλλοι προσπερνούν και πότε… δεν βλέπει την τύφλα της. Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι θύμα με αρσενικούς φύλακες αγγέλους, που θα την κρατήσουν στη ζωή πάση θυσία. Τουτέστιν, το μεσσιανικό σύνδρομο πάει σύννεφο.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Όχι. Έχεις δει το «Se7en» ή τη «Σιωπή των Αμνών»; Εάν ναι, όχι, και πάλι όχι. Το «Σέρπικο», «Το Ερωτικό Αντικείμενο του Εγκλήματος» ή έστω την «Αϋπνία»; Ναι, ε; Ε τότε, όχι, με τίποτα!


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.