FreeCinema

Follow us

ΧΑΙΡΕ, ΚΑΙΣΑΡ! (2016)

(HAIL, CAESAR!)

  • ΕΙΔΟΣ: Σάτιρα
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τζόελ και Ίθαν Κοέν
  • ΚΑΣΤ: Τζος Μπρόλιν, Τζορτζ Κλούνεϊ, Άλντεν Έρενραϊχ, Ρέιφ Φάινς, Τσάνινγκ Τέιτουμ, Τίλντα Σουίντον, Σκάρλετ Τζοχάνσον, Τζόνα Χιλ, Φράνσις ΜακΝτόρμαντ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 106'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: UIP

Ο πρωταγωνιστής ενός θρησκευτικού peplum πέφτει θύμα απαγωγής στο Χόλιγουντ της δεκαετίας του ’50. Ακόμη ένας μεγάλος μπελάς για τον Έντι Μάνιξ, executive του studio που πάντοτε καλείται να σώσει την κατάσταση ως… από μηχανής Θεός (;).

Η κωμωδία είναι ο πιο προβληματικός τομέας με τον οποίο έχουν καταπιαστεί στην καριέρα τους οι αδελφοί Κοέν. Και, πάντοτε, το ζήτημα προκύπτει από το σενάριο. Δεν είναι η εγκεφαλικότητα της γραφής τους. Είναι η αίσθηση «αποδόμησης» του τι βγάζει γέλιο, μαζί και το φιλτράρισμα της σάτιρας μέσα από μια οπτική (που θέλουν να είναι) εντελώς δική τους. Το καταλαβαίνεις και από τις original ταινίες του είδους που έχουν υπογράψει (ουκ ολίγες για να αναφερθούν), το εντοπίζεις και σε κρούσματα δικών τους («The Ladykillers») ή «παραγγελιών» για άλλους σκηνοθέτες («Gambit») remake. Στις δικές τους, πρωτότυπες ιδέες μπορεί να δώσεις μια κάποια άφεση αμαρτιών ένεκα προσωπικού ύφους. Στις δύο τελευταίες, όμως, έχουν συμβεί πραγματικά εγκλήματα διασκευής λειτουργικότατων και κλασικών έργων. Στο «Χαίρε, Καίσαρ!» θα έλεγε κανείς ότι επιχειρούν μια πρόσμιξη του πρωτότυπου με κάποιο είδος «διασκευής», καθώς η πρώτη ύλη είναι πολύ πιο σαφής ως αναφορά σε περίοδο, ανθρώπους και καταστάσεις από ό,τι στο «Barton Fink», για παράδειγμα (διόλου τυχαία, το όνομα του studio της εταιρείας Capitol Pictures προέρχεται από εκεί).

Το θέμα εδώ είναι τα παρασκήνια του Χόλιγουντ της δεκαετίας του ’50, με κάμποσους χαρακτήρες να θυμίζουν γνωστούς stars της χρυσής εποχής των studios, το σχόλιο επάνω στον «μαυροπινακισμό» (ειδικά των σεναριογράφων) να… παραγίνεται προφανές και κάποιες ρεαλιστικές αναφορές σε πραγματικές προσωπικότητες να φαντάζουν υπερβολικά διανοουμενίστικες για τον απαθή θεατή του σήμερα. Που πρέπει να είναι στοιχειωδώς ενήμερος για το κλίμα της περιόδου, για να «πιάσει» το όλο αστείο, εννοείται!

Η δράση του φιλμ περιστρέφεται γύρω από τους ημερήσιους… άθλους του studio executive Έντι Μάνιξ (ο Τζος Μπρόλιν κινείται με απίστευτη ευκολία σε έναν ρόλο ελαφρώς ασαφή, μπερδεύοντας στουντιακές «αγγαρείες», θρησκευτική πίστη και τάσεις επαγγελματικής φυγής προς «κάτι» το οποίο παραπαίει σεναριακά), ενός οικογενειάρχη που δεν έχει ωράριο εργασίας και καλείται να ελέγχει ή να σώζει καταστάσεις 24 ώρες το 24ωρο, «δαμάζοντας» τα άγρια (και σαφώς ανόητα) θηρία της showbiz: έναν καουμπόη με βλάχικη προφορά που «μετακομίζει» σε σαλονάτο set για να παραστήσει τον ρομαντικό lead, μια ρέπλικα της Έστερ Γουίλιαμς με θεματάκι «φουσκώματος», δύο δίδυμες αλλά αντίζηλες κοσμικογράφους που κυνηγάνε τα σκάνδαλα σε ημερήσια βάση, μια επιτροπή εκπροσώπων διαφορετικών θρησκευμάτων που πρέπει να εγκρίνει το σενάριο ενός επικού peplum. Ο πρωταγωνιστής αυτού του τελευταίου, ο όχι και τόσο genius superstar Μπερντ Γουίτλοκ (ο Τζορτζ Κλούνεϊ που δεν αισθάνεται τόσο σίγουρος για το μπουφόνικο ύφος της καθοδήγησής του), πέφτει θύμα απαγωγής… (ακολουθεί μικρό spoiler) κομμουνιστών σεναριογράφων που σχεδόν υποκινούνται από τον ίδιο τον Χέρμπερτ Μαρκούζε! Έχεις την αίσθηση πως η συγκεκριμένη σκηνή ήταν η αιτία που έγινε ολόκληρο το φιλμ, σαν μια ακραίου σουρεαλισμού γελοιοποιητική σκέψη, στην οποία ένας ανεγκέφαλος πρωταγωνιστής του Χόλιγουντ προσπαθεί να το φιλοσοφήσει… μαρξιστικά!

Υπάρχουν και άλλες διασκεδαστικότατες στιγμές στο έργο, όμως η αίσθηση της απουσίας ενός κεντρικού plot γίνεται αντιληπτή καθώς εξελίσσεται η δράση των (μάλλον α)διάφορων υποπλοκών, τις οποίες αγωνίζεται να βάλει σε μια κοινή σεναριακή τάξη ο χαρακτήρας τού Έντι Μάνιξ. Οι αδελφοί Κοέν θέλουν να πουν τόσο πολλά για την εποχή του λεγόμενου «Hollywood studio system», πιθανότατα εμμέσως και για την «κληρονομιά» του σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση της μεγαλύτερης βιομηχανίας θεάματος, όμως η προσπάθεια να καλύψουν το… ασπόνδυλο του θέματος με τόση φαντασμαγορία και bonus ρόλους καταντάει λίγο «μαρτυριάρικη» στο φινάλε. Και τους προδίδει.

Θα μπορούσε να είναι ένα ολοκληρωτικό φιάσκο, όμως το «Χαίρε, Καίσαρ!» διασώζεται ως χαριτωμένο, σατιρικό αστείο πάνω σε μια ιστορική περίοδο τόσο συγκεχυμένη για τις ΗΠΑ (αλλά και τον κόσμο ολόκληρο), όσο ίσως και οι καιροί που βιώνουμε κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών. Σ’ έναν κόσμο που οπισθοδρομεί δίχως κοινωνική συνοχή, που δεν έχει όχι μόνο έναν στουντιακό «fixer» για όλες τις δουλειές αλλά ούτε και Θεό για να τον λυπηθεί!

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Ψυχαγωγικό σινεμά με ένα πιο «ψαγμένο» twist, κυρίως για το πιο adult κοινό που γνωρίζει έστω και τα στοιχειώδη για την χρυσή περίοδο των studios του Χόλιγουντ. Εξαιρετική λίστα πρωταγωνιστών που θα προσελκύσει λαό στα ταμεία, παραγωγή που «θαμπώνει» το βλέμμα. Οι fans των αδελφών Κοέν θα το βρουν κάπως light, άρα αυτό είναι… καλό για τους υπόλοιπους (σαρκασμός)! Εάν δεν σας συγκινεί το νοσταλγικό, δεν θα καταλάβετε ακόμη περισσότερο τι είναι αυτό που παρακολουθείτε…


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.