του Ηλία Φραγκούλη

Η Χέιγουορθ πάντοτε έλεγε πως αυτή η ταινία την κατέστρεψε! «Όλοι οι άνδρες ερωτευόντουσαν τη Γκίλντα, αλλά ξυπνούσαν με μένα…», είχε δηλώσει ειρωνικά, κατηγορώντας το ρόλο που επισκίασε ολοκληρωτικά τη ζωή, την καριέρα, το όνομα και… τη μνήμη της. Ένα από τα μεγαλύτερα πρότυπα του χολιγουντιανού sex appeal, σε εποχές που η λογοκρισία δεν έκανε τα στραβά μάτια, η Γκίλντα της Ρίτα Χέιγουορθ είναι ένα ηφαίστειο ερωτισμού που παρασύρει με τις καμπύλες και τα λικνίσματά της (σε σύνολα του Ζαν Λουί που κόβουν την ανάσα μέχρι σήμερα επάνω στις αναλογίες του κορμιού της) κάθε άνδρα που την ποθεί, παράνομα ή μη.

Η πλοκή και το εξωτικό στοιχείο καρφώνονται μέχρι να πεις «Καζαμπλάνκα», όμως, εδώ ο ρομαντισμός του απαγορευμένου, οι μελό εντάσεις και οι πατριωτικές κορώνες δίνουν τη θέση τους σε καπρίτσια, σεξουαλική ενέργεια και ήρωες βουτηγμένους στον αμοραλισμό του νουάρ. Οι ερωτικές σχέσεις οδηγούνται από το μίσος, η εκδίκηση λέει πάντα την τελευταία λέξη και όποιος αγαπάει πραγματικά μένει με τα τραύματα του λάθους του…

Οι πιο ψαγμένοι θεατές θ’ αναζητήσουν τα ομοφυλοφιλικά υπονοούμενα που πλανώνται πάνω από το χαρακτήρα του Μπάλιν (Μακρέιντι), οι υπόλοιποι θα αφεθούν για ακόμη μια φορά στο… ντυμένο striptease της Χέιγουορθ, που βγάζοντας ένα γάντι έκανε τόσο μεγάλη ζημιά, από το 1946… ως την αιωνιότητα! Και για την ιστορία, η Ανίτα Έλις ήταν εκείνη που τραγούδησε όλες τις μεγάλες επιτυχίες του φιλμ (η Ρίτα ήταν μεγάλη μαστόρισσα στο lip-sync!).