GHOST RIDER: ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ (2012)
(GHOST RIDER: SPIRIT OF VENGEANCE)
- ΕΙΔΟΣ: Περιπέτεια Φαντασίας
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μαρκ Νεβελντάιν, Μπράιν Τέιλορ
- ΚΑΣΤ: Νίκολας Κέιτζ, Βιολάντε Πλάτσιντο, Κίαραν Χάιντς, Ίντρις Έλμπα, Τζόνι Γουίτγουερθ
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 95’
- ΔΙΑΝΟΜΗ: AUDIO VISUAL
Ο λάβρα οργίλος μηχανόβιος Τζόνι Μπλέιζ αποφεύγει τους ανθρώπους στην Ευρώπη, ώσπου ένας καλόγερος του υπόσχεται λύτρωση από τη φαουστική κατάρα του. Το αντάλλαγμα; Να προστατεύσει μία γυναίκα και το αγόρι της από τον πατέρα του, το… Σατανά, που το αναζητεί με πιόνι έναν εγκληματία.
Όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά; Όχι αναγκαστικά, μπορεί να αναδίδεται από τα αποκαΐδια. Αυτή είναι η… περίπτωση του δεύτερου στη σελιλόζη «τεύχους» με ήρωα τον ταπηροκρανιαζόμενο σε σημείο αυτανάφλεξης και αμόκ στην κυριολεξία αλυσιδωτών δολοφονιών, «παιγμένο» από τον Εωσφόρο αντι-«Easy Rider» της Marvel, που βολοδέρνει μπιμουβάδικα βγαίνοντας ριγμένος και από την (τύπου 666;) συμφωνία της Columbia με το σε σημείο παράνοιας στιλιζέ auter δίδυμο των δύο «Crank» και του «Gamer».
Όχι ότι μόνο το αφιονισμένο σήμα κατατεθέν τους, τα διαγώνια κοντρ πλονζέ, διαολίζουν σε σημείο σπασίματος νεύρων εδώ. Ο εξαποδώ κατάρας μεταμορφωτικού άλλου εγώ action μύθος στέκεται σούζα εμπρός στην αποκαλυπτικά (κοσμο)σωτήρια ίντριγκα διακυβεύματος προσεταιρισμού παιδιού – Αντίχριστου, το couleur locale Ρουμανίας και Τουρκίας φτηναίνει την υπεραξία του προϋπολογισμού 75 τόσων εκατομμυρίων δολαρίων (τουλάχιστον 20 πρέπει να ζέσταναν προσωρινά την τσέπη του – ανισόρροπα υπερεκφραστικού κι εδώ – Κέιτζ, πριν του τα σακουλιάσει για τα χρέη του η Εφορία), ενώ ο Χάιντς ως Μεφιστοφελής γίνεται γκροτέσκα αντιπαθής και ο Κριστόφ Λαμπέρ αποτελεί guest αξιοπρόσεκτο, αποκλειστικά από τους καρβουνιασμένους trash-οθήρες.
Το ανίερο deal προβλέπει ως αποζημίωση το μανουλομάνουλο Βιολάντε Πλάτσιντο (είναι η νέα Όλγα Καρλάτου;), αεροπλανικές CGI κασκάντες οριζοντίωσης και περιστροφής του τσατισμένου εν λόγω, καυτά morphing εφέ στις φάσεις μετάλλαξης και τη θεαματική σεκάνς μόνου εναντίον όλων στο λατομείο. Σπιθίτσες αρκετές για να κρατήσουν μετά βίας θερμή την ελπίδα μιας (της δέουσας, επιτέλους) πυράκτωσης ακόμη στις καρδιές των βουρλισμένων των καρέ. Η φλόγα, όμως, έχει σβήσει ήδη από την πρώτη γκαζιά αυτού του star/comic οχήματος πριν από μία πενταετία για τους έχοντες σώας τας φρένας και το γούστο τους θεατές – και μάλλον δε θα ξανανάψει, εκτός και αν την κατουρήσει ο λεβέντης (τσέκαρε τη σκηνή που ως viral έγινε το «Backdraft» της ταινίας) ή ο ίδιος ο εξαποδώ. Αυτό πάρ’ τo ως «Προφητεία»…